“Hoe lang duurt een burn-out?” 1 van de eerste vragen die ik mijn coach stelde. Dit antwoord haalde de druk een beetje van de ketel en wil ik graag met jullie delen.
Burn-out ellende
9 F**ing maanden duurt deze ellende al. Ik had gehoopt al lang weer beter te zijn maar helaas. Natuurlijk gaat het steeds beter, kan ik steeds meer en is het leven steeds leuker maar genezen ben ik nog niet. Ik ben nog steeds niet 100% aan het werk en daar baal ik best wel van. Nee, ik vind het vreselijk! Daarom wilde ik graag precies weten hoe een burn-out werkt. Het is niet alleen dat je moe bent of te ver bent gegaan. Ik wil gewoon weten wat er in je lichaam precies gebeurd. Dus ik vroeg mijn coach: “Hoe lang duurt een burn-out?”
Hormoonkwestie
Vaak wordt een burn-out vergeleken met een emmer die overloopt. En dat is natuurlijk een mooie manier van iets uitleggen maar zo werkt het niet. Een burn-out is namelijk een hormoonkwestie. In tijden van stress maakt je lichaam een stresshormoon aan. Door een goede balans in je leven te hebben gaat dat hormoon weer uit je lichaam, het schommelt dus constant. Heb je voor een langere tijd stress? En bouw je geen of te weinig rustmomenten in dan stapelt dat hormoon zich op in je lichaam. Op een gegeven moment kan je lichaam dat hormoon niet meer ‘handelen’. Je hele lichaam is compleet in de war en de hormoonproductie slaat geheel op hol. Dan komt er dus een moment dat er iets knapt en je een burn-out hebt. Hier een uitgebreide uitleg.
Stress
Hoe lang duurt een burn-out? Die vraag is dus lastig te beantwoorden. Ook vertelde mijn coach dat dit proces dus niet te versnellen is. Maar helaas wel te vertragen. Heb je in de herstelperiode weer veel stress dan heeft je lichaam geen tijd om te herstellen. Hoe lang je het hormoon hebt opgebouwd zo lang duurt het ongeveer om het hormoon weer uit je lichaam te krijgen. Dat deed me denken aan een zwangerschap. Je bent 9 maanden zwanger en bent ook ongeveer 9 maanden aan het ontzwangeren. Dat is ook een kwestie van hormonen.
Hoe lang duurt een burn-out?
Het goede nieuws is dus dat het gewoon de tijd uitzitten is. Het slechte nieuws is dus dat niemand weet hoe lang het precies duurt. Ik ben nu op een punt dat ik dat maar geheel heb losgelaten en ook geen voorspellingen meer ga doen. Ik stel mijn omgeving en mijzelf toch alleen maar teleur als ik dat niet kan halen. Benieuwd hoe die ellende 9 maanden geleden begon voor mij? Lees dan mijn eerste blog hierover.
Let op: Ik ben geen medisch expert, ik deel gewoon wat ik zelf heb gehoord. Den je dat je een burn-out hebt? Bel dan de dokter.
Ik was drie jaar verder voor ik weer enigzins redelijk uit de voeten kon. Daarbij merk ik wel op dat er veel veranderde, ik niet meer, ook niet nu na ongeveer 11 jaar weer dezelfde ben als vroeger. Ik mis een aantal vaardigheden maar kreeg daarvoor wel andere nieuwe terug. Meer relativeren, beseffen wat echt belangrijk is. De invloed van de directe omgeving is van veel belang, krijg de ruimte om jezelf terug te vinden.
Inmiddels ben ik ruim 3 jaar thuis. Begon met zoveel fysieke pijn dat er aan reuma, hernia en dat soort dingen gedacht werd. Helaas werd de burnout volledig over het hoofd gezien. Na een 14 maanden thuis kwam de diagnose…
Inmiddels gaat het langzaam de goede kant uit, met behulp van revalidatie heb ik van de neerwaartse lijn een stabiele en zelfs een licht stijgende lijn gemaakt.
Zoals ‘ervoor’ word ik nooit meer. Maar dat hoeft ook niet. Dat kan niet, de lessen die ik geleerd heb over het krijgen van een burnout maken, dat ik niet weer terug wil vallen.
Het heeft me mijn werk en veel vrijheid gekost, maar ik heb er veel zelfkennis voor terug gekregen. Genieten van kleine dingen, rust in mijzelf, mijn grenzen en valkuilen leren kennen….de positieve inslag die het uiteindelijk heeft is onbetaalbaar!