En toen kwam de man met de hamer ..

‘Eerlijk over moederschap’ staat er onder mijn banner. Nou, dan vind ik dat ik ook eerlijk moet zijn als het niet goed gaat. Als ik mezelf veel te ver heb gepusht en ik er letterlijk ziek van ben.

 

 

 

Maandagochtend bij de dokter. Ik wist eigenlijk al lang wat ik had, maar wilde het misschien niet zien of horen. Eigenlijk wilde ik gewoon dat iemand het eens tegen mij zei. Elke, je gaat te ver. Je MOET nu rusten. Want zelf zeg ik het niet. Sterker nog, ik zie het niet eens tot dat het te laat is.

 

Vage klachten

Ik had eigenlijk al een tijdje vage klachten. Zo heb ik al een paar maanden oorpijn. Ik ben er al mee naar de dokter geweest en volgens haar ging het heel erg rond en kon het wel een paar maanden duren. Nouja, ik geloof dat wel. Toen ik maar niet ongesteld werd gingen er wel wat alarmbellen rinkelen. Maar volgens de assistent kon dit wel honderd redenen hebben en kon het geen kwaad. De week voordat ik de dokter bezocht merkte ik aan mijzelf dat ik mij anders gedroeg. Ik kon niet goed tegen het lawaai van Gijs, ik voelde me constant opgejaagd en had het idee een beetje de grip te verliezen in bepaalde situaties. Toen ik in het weekend begon te hyperventileren wist ik dat een bezoekje aan de dokter geen overbodige luxe is.

Oorzaak

Als je mij een beetje volgt dan weet je dat ik de afgelopen maanden ontzettend druk ben geweest met het verbouwen van ons huis. Dat is dus absoluut de hoofdoorzaak geweest. Deze periode was ontzettend stressvol. Constant had ik zoiets van: Nog even doorzetten, zodra we er wonen kan ik relaxen. Maar dat was niet zo. Want toen we er woonden moest er nog steeds van alles gebeuren. Ik moest nog steeds van alles regelen, ruimtes die nog niet af zijn, de tuin waar we nog aan moeten beginnen en noem maar op. Vrolijk ging ik in hetzelfde tempo verder. Op een gegeven moment zat ik in een soort ‘workflow’. Ik ging maar door en door.. Tot dat ik letterlijk brak.

 

Herstel

De eerste week heb ik niets anders gedaan dan op de bank liggen. Ik was er helemaal ziek van. Mijn lichaam en geest konden gewoon niet meer. Ik wist niet dat dit zo kon voelen. Mijn lichaam en geest die totaal uitgeput waren. Ik kon soms niet eens van de bank afkomen, de tv kon ik niet aanhebben. Alles was te veel. Ik heb voor nu gelukkig vakantie dus kan dan ook echt rusten. Ik heb al mijn samenwerkingen voor Elkeblogt stopgezet, ik heb al mijn sociale verplichtingen afgezegd, ik heb mijn oude schoonmaakster gevraagd of ze in ieder geval voor een paar weken ons huisje schoon wil maken en ik heb geregeld dat Gijs af en toe even weg is. Ik merk dat ik het best tot rust kom als ik helemaal alleen ben en dat ik na de vakantie goed uitgerust ben.

 

 

En Elkeblogt dan?

Voor nu dus even niks. Ik hoop dat je begrijpt dat ik nu even rust moet nemen. Ik heb veel artikelen voor uit geschreven dus als ik er zin in heb ga ik zo af en toe een artikeltje delen. Begrijp me niet verkeerd. Bloggen vind ik leuk en ga ik ook zeker weer oppakken. Maar je begrijpt dat dit niet mijn prioriteit heeft. Maar voor nu even niks!