Vandaag hang ik de vlag uit, ik vier een klein feestje. Ik heb namelijk een mijlpaal bereikt. Iets waar van ik heel lang niet heb gedacht dat ik dit ooit zou bereiken.

Weer aan het werk dus
Ja, ik ben na een jaar en 2 maand een burn-out te hebben gehad eindelijk weer voor 100% beter gemeld. Niet dat ik in de tussentijd niks deed hoor. Ik heb 7 weken echt thuis gezeten en vanaf dat moment ben ik langzaamaan weer iets gaan doen. Eerst 2 dagen van 2 uur. Dat klinkt echt heerlijk maar geloof mij, het was loodzwaar. Ik moest me serieus door de dagen heen slepen. Dat ik ook nog moest ‘werken’ was gewoon veel te veel.
Veel te vroeg begonnen
Achteraf gezien ben ik veel te vroeg begonnen. Maar ja, je gaat maar op het advies af van de arbo-arts. Ik wist totaal niet wat mij overkwam en had gewoonweg geen energie. Ik wilde ook gewoon graag weer werken en kon totaal geen goede beslissingen maken, daarom accepteerde ik het maar gewoon. In de eerste weken dat ik op het werk kwam ging ik bestellingen doen voor het nieuwe schooljaar. Bleek dat ik zoveel dingen verkeerd had besteld. Ik begreep mezelf voor geen meter. Het was gewoon nog te vroeg. Ik had wat langer rust moeten nemen. Opbouwen lukte later wel maar ging vreselijk langzaam.
Loon inhouden
Tot een jaar ziekte word je 100% doorbetaald. Toen ik een jaar ziek was werkte ik voor 80%. Er werd dus op de overige 20% loon ingehouden. Natuurlijk niet iets wat ik leuk vond maar ik realiseerde me wel dat mezelf opjutten totaal geen zin had. Ik kon niet sneller genezen dan ik wilde. Ik heb maar geaccepteerd dat het zo was en me voor ogen gehouden dat het niet erg is. Liever rustig aan dan te snel. Niemand heeft er iets aan als ik weer terugval.
Ja ik mag!
“En dan mag je begin juli weer beginnen met 100% je werk doen. Dan heb je nog 2 weken tot de zomervakantie, kun je nog even een paar weken wennen.” Met een grote glimlach liep ik weg bij de arbo-arts. Ik hoopte hem namelijk nooit meer te zien in deze omstandigheden. Mensen denken serieus dat ik nog wel even thuis had willen blijven. Dat ik het wel fijn vond dat ik nog even 2 middagen eerder naar huis kon. En ik ga niet liegen, tuurlijk was het fijn dat ik 2 middagen op de bank kon Netflixen (want dat is wat ik deed). Maar dat ik eindelijk van het stempeltje “ziek” af ben, dat voelt veel en veel fijner! Ik ben niet iemand die misbruik zal maken van dit soort situaties.
Leestip: terugkijken op 1 jaar burn-out
Klein feestje!
Dus je begrijpt dat ik blij ben. Ik ben nog niet beter maar kan tenminste mijn werk weer doen. Nog steeds snel moe en snel overprikkeld maar ik kan het weer <3 Dus een klein feestje vandaag. Ik haal vanmiddag een lekker ijsje of gebakje of misschien wel allebei 😉

Wat fijn voor je! Een feestje waard. Ik zit nu 3 maanden ziek thuis met burn-out. Ik zou ook zo graag weer 100% genezen zijn en vind het al erg lang duren. Ik begrijp nu ook dat ik het proces niet kan versnellen, na een aantal keer een flinke terugslag te hebben ervaren. Soms voel ik me goed en dan lijkt het heeeel even alsof er niks aan de hand is. Heerlijk is dat. Maar de dag erna voelt het weer anders. Het komt zoals t komt denk ik. Ik ben er nog lang niet maar weet dat dat ooit wel gaat gebeuren. En put hoop uit jouw ervaring.
Veel plezier de komende 2 weken en daarna genieten van je vakantie!