Dat het herstellen van een burn-out een weg met veel hobbels is wist ik. Maar ongeveer een maand geleden ging het niet zo lekker. Ik had een terugval in mijn Burn-out.
Toch vertellen
Eigenlijk wilde ik deze terugval voor mij houden. Natuurlijk, familie en de mensen om mij heen wisten het wel maar ik vond het niet nodig om het te delen. Alsof het een schreeuw om aandacht is ofzo. Maar toen ik het zoveelste berichtje ontving van iemand die ook een burn-out had, vond ik dat ik hier ook eerlijk over moest zijn. Blijkbaar hebben mensen er heel veel aan om erover te lezen. En ik snap dat wel. Toen ik in het begin van mijn burn-out zat heb ik ontzettend veel boeken en blogs gelezen over deze ziekte. Het geeft je hoop, het geeft inzicht en het is gewoon fijn om te weten dat je niet de enige bent. Mijn tips op dit gebied? Lees eens de blogs van burnoutmommy, je zult hier veel in herkennen. Ook het burn-out dagboek* vond ik een heel fijn boek. Leest lekker weg, met heel veel tekeningetjes. Geen moeilijke materie.
De terugval
Begin november denk ik? Had ik een afspraak met mijn arboarts. Een prima man trouwens hoor. Met hem bespreek ik steeds hoe het gaat en schrijven we een plan uit voor de komende maanden. Ik vroeg aan hem: “Wanneer denk je dat ik beter ben?” En hij vertelde dat als ik zo doorging ik misschien na de Kerst weer volledig aan het werk kon. Daar was ik heel blij mee! Ik vond het een fijn vooruitzicht.
Leestip: Dit is wat er mis is in onze maatschappij.
Niks aan de hand
Ik besloot dan ook dat ik niet meer ziek wilde zijn en per week een stapje erbij moest doen. Dit moest niet van de arts, dit moest van mijzelf. En dat deed ik dan ook. Natuurlijk was ik moe als ik thuis kwam maar moe zijn mag toch? Ik was voor mijn burn-out ook regelmatig moe. Ik kan niet van mijzelf verwachten dat ik nooit meer moe ben. Ook werd ik een paar keer ziekjes. Ook dat kon ik prima verklaren. Ik was in het verleden ook wel eens ziek. Daarnaast heb ik een klein jochie die zowat de hele winter snotverkouden is. Ik kan niet van mijzelf verwachten dat ik nooit meer ziek ben. En zo praatte ik het steeds voor mijzelf goed.
Alarmbellen
Inmiddels was het begin december. Het ging al een paar weken niet zo heel lekker. Op mijn werk lukte het wel maar als ik dan thuis kwam dan voelde het alsof ik was overreden door een vrachtauto. Ik was zo verschrikkelijk moe! Ook had ik weer veel last van hartkloppingen en hoofdpijn. Toen mijn menstruatie uit bleef realiseerde ik mij dat het niet goed was. Ik trok aan de bel.
Stapje terug
Ik kwam weer in contact met mijn arboarts en ik moest een stapje terug doen. In ieder geval nog niet opbouwen. Een last viel van mijn schouders. Maar aan de andere kant was ik heel boos op mijzelf. Waarom laat ik het nou wéér zo ver komen. Nu een paar weken verder kan ik zeggen dat ik er van heb geleerd. Met vallen en opstaan zeggen ze toch? Ik voel me weer ‘goed’. Ik ben weer op niveau van voor de terugval. Mijn mindset is weer goed en ik heb het idee dat ik weer op de juiste koers zit. Ik heb maar geaccepteerd dat ik nog steeds niet beter ben. Het is gewoon niet anders.
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
Heel herkenbaar hoor. Neem je tijd, sneller dan snel kan je niet. Klinkt simpel, vond ik toen niet hoor. Maar zo is het wel. Sterkte.
Dankjewel! En je hebt helemaal gelijk maar het is zo ontzettend lastig soms!
Oh, zo herkenbaar… Ik wilde ook lekker snel opbouwen… Tot die vrachtwagen vorige week langs kwam…ondanks m’n motto “you can’t push the river” . Vallen en weer langzaam opstaan. Dank je wel voor het delen!
Jij bedankt voor je reactie 🙂
Hoe gaat met nu met jou Saskia? Hoe ben je omgegaan met de terugval?
Hebben jullie ook last van slaapproblemen? Het begon met mij ook toen mijn menstruatie uitbleef. Toch ging ik door. Ook toen ik niet meer in slaap viel, ging ik door. Na een periode slaapmiddelen gebruik wat niet echt hielp en het stoppen daarmee kwam ik in een nog ergere vicieuze cirkel waarin mijn slapen nog erger werd. Ik ben wanhopig. Hebben jullie tips, of verwijzingen?
Bedankt alvast!
Proberen tussen de middag een uurtje te slapen, zodat je steeds meer tot rust begint te komen. Vervolgens uur voor het slapen geen telefoon/tv meer maar een boekje. Donkere kamer werkt ook.
Meditatie slaap filmpje zou je ook kunnen proberen. Uiteindelijk komt een goede nachtrust wel terug, bij mij duurde het zeker 6/7 weken totdat ik niet meer paniekerig iedere nacht of ochtend vroeg opgejaagd wakker werd. Soms heeft het helaas meer tijd nodig.
Allemaal herkenbaar! Voor mijn burn out bleef mijn menstruatie ook uit, zocht er verder niets achter totdat ik 2 weken later tot weinig meer in staat was.
Sinds maart thuis geweest, vanaf eind mei gaan opbouwen. Inmiddels een terugval; heel vroeg wakker, opgejaagd, misselijk, hoofdpijn.
Toen ik mij weer goed voelde veel taken in het huishouden opgepakt, naast het sporten en 3 halve dagen werken. Ik dacht dat ik alles goed deed. Maar je bent inderdaad zeker niet beter nog, ook al kan het wel zo voelen. Ik voelde mij redelijk snel weer goed, mede door behulp van anti depressiva tegen angst klachten (door de burn out).
Ik heb van deze terugval geleerd dat je je batterij nog een stuk langzamer moet opladen, ook als je je goed begint te voelen veel doseren!
Terugval kan echt als een klap aankomen.
Wat n ongelooflijke kloteziekte is het hè, heb je het niet gehad dan kun je het niet snappen, maar dat is mijn mening.
Na 15 maanden n ongelooflijke terugval, met angsten paniek , je zou er compleet moedeloos van worden. Omdat dit me helemaal leegtrekt qua energie toch maar medicatie ophogen… je moet ergens ook op adem kunnen komen toch…
Hebben jullie medicatie? Voor angst enz.
Sterkte allemaal
Vreselijk he! Hier wel medicatie. Maar daar ben ik al zo’n 10 jaar aan. Wel getwijfeld of we het op moesten hogen. Uiteindelijk niet gedaan.
Hi Elke,
Bedankt voor je blogs. Heb er veel aan.
Welke medicatie gebruik (te) je? Ben herstellende maar veel ups en downs en tijdens m’n menstruatie het gevoel terug bij af.
Wat mooi dat je hierover blogt.het geeft veel mensen een gevoel van herkenning. Wat ik bij jou lees is dat je vrij snel weer bent begonnen met opbouwen. Ik zit zelf nu sinds juli thuis. Ik ga wel een keer in de twee weken koffie drinken op het werk, maar moet daar dus ook echt weer van herstellen. Ik heb zelfs terugvallen tijdens het proces met alleen maar huilbuien waarbij ik vaak het machteloze gevoel heb dat ik niet eens voor mijn zoontje kan zorgen. Gelukkig slaap ik wel weer en ben ik in verwachting (zeer gewenst, wel onverwacht snel).
Mede door de zwangerschap maak ik nu volledig de keuze voor eigen geluk, wat dit dan ook uiteindelijk voor mijn baan of inkomsten betekent.
Ik en mijn gezin gaan voor alles. De rest wordt vanzelf geregeld als wij gelukkig zijn. Ik hoop dat jij je nu inmiddels weer helemaal lekker in je vel voelt!
Hallo, wat fijn om te lezen dat meer mensen dit hebben en het erbij hoort. Op dit moment zit ik in mijn terugval en probeer ik weer op te krabbelen. Maar wat vind ik het zwaar. Gelukkig kan ik zien dat ik al veel bereikt heb, de blogs helpen mij in ieder geval wel! Dank je!
Hoi Elke,
Kreeg je bij de terugval in december ook weer ineen angst- en somberheidsklachten? Een gevoel als terug bij af?
Ik heb ook weer een terugval, dan voel ik me weer zo rot en kan ik weer o.a. heel weinig prikkels aan…slaap ik slechter…angst/somber…
Ja dat kreeg ik inderdaad. Heel veel sterkte <3
Hallo Gloria,
Dat heb ik dus ook. Hoelang duurde jouw terugval?
3,5 week Nance!
Wow wat herkenbaar. 2jar geleden in burnout gezeten, best snel weer opgestart, psycholoog kreeg ontslag en kon nergens terecht. Van baan veranderd en weer op zelfde dieseltje doorgegaan. Nu flinke terugval met enorme hartkloppingen , hoofdpijnen. Ik kan nu niet werken….help!!! Wanneer kan ik weer werken enz gaat door m’n hoofd. Net weekje hoor en begin met psychosomatische therapie.
Ik rust enorm veel, slaap veel. Maar heb 2 kinderen van 6 en 7 en een lieve man. Ik werk in de thuiszorg….. Dankjewel voor de herkenning
Wat een fijne blog dank je wel. Het ene moment gaat het goed en het andere moment weer helemaal niet. Ben nu 8 maanden verder. Nu ook ongesteld en dan lijkt het terug bij af en dan denk ik toch aan misschien anti depressiva, voor de scherpe randjes? Wat voor ervaring heb jij daar mee? Kan zoveel piekeren en daardoor stress in mijn lichaam.
Hallo allemaal,
Ik zit nu sinds juli 2020 in een zware burnout. Het is een lange weg met heel wat ups en diens
Ik heb met name als het een periode slechter gaat een heel erg wiebelend gevoel in mijn hoofd. Alsof ik op een bootje op de zee dobber echt verschrikkelijk ik ben dan ook heel moe in mijn ogen. Het overvalt me vaak na een goede periode
Ik krijg dat ineens een klap enorme vermoeidheid en soms ook overslaan van het hart doodeng. Herkennen jullie deze klachten tijdens een terugval?
Zijn bij Jullie de angstklachten mettertijd ook verdwenen? Ik wist niet dat er achter het woordje angst zoveel ellende kon schuilen zeg! Ik ben langzaam alles weer aan het opbouwen en dan merk ik bij elk extra beetje stress dat mijn angst gaat oppoppen. Ongelooflijk hoe je angstbrein bij teveel stress aan gaat staan en met je op de loop kan gaan. Herkennen jullie dit ook? Ik heb zelfs een tijdje niet alleen thuis durven zijn. Ik was benieuwd naar jullie ervaring hierin en of bij jullie de angst wel verdwenen is naarmate het herstel? Het kan echt je leven zo enorm beïnvloeden en ik hoop dat het echt beter gaat worden!
Ik herken dit maar al te goed. Toen ik eind januari snachts wakker werd met angst…heb ik daar weken last van gehad… inmiddels gaat het al een tijdje goed. Ik heb bewust gekozen voor geen medicatie. Het komt echt goed…Al lijkt dat misschien van niet. Heel veel sterkte…
Hallo allemaal,
Ik zit nu sinds juli 2020 in een zware burnout. Het is een lange weg met heel wat ups en diens
Ik heb met name als het een periode slechter gaat een heel erg wiebelend gevoel in mijn hoofd. Alsof ik op een bootje op de zee dobber echt verschrikkelijk ik ben dan ook heel moe in mijn ogen. Het overvalt me vaak na een goede periode
Ik krijg dat ineens een klap enorme vermoeidheid en soms ook overslaan van het hart doodeng. Herkennen jullie deze klachten tijdens een terugval?
jeetje wat herkenbaar allemaal wat er hier wordt omschreven. Sinds 4 januari een burn out. En was lekker aan het opbouwen. Helaas merk ik nu dat mijn lichaam echt niet meer mee wilt. Hoofdpijn, weer enorm moe, prikkelbaar en slecht slapen. Zou dit dan die terugval zijn?