Overspannen en de zorg voor een kindje

Dat kleine mannetje wat ik heb? Het allergrootste geschenk ooit! Maar nu ik overspannen ben vind ik de zorg voor een kindje echt heel pittig.

Overspannen

Ik zit nu in de vijfde week van mijn overspannen leven en ik zie mezelf heel voorzichtig weer opkrabbelen. Maar het gaat zo ontzettend langzaam en stiekem baal ik daar best van. Accepteren blijkt het toverwoord te zijn. Nouja dat doen we dan maar. Korte activiteiten lukken best. Was opvouwen, even stofzuigen, eten koken en dat soort dingen. Ik moet goed naar mijn lichaam luisteren, als mijn lichaam zegt dat ik moet stoppen dan moet ik dat ook meteen doen.

Luister naar je lichaam

Dat luisteren naar mijn lichaam dat deed ik niet zo goed. Sterker nog, mijn lichaam was een het schreeuwen om rust en nog ging ik gewoon door, je kent de rest van het verhaal —> Klik. Ik ben nu dus aan het oefenen door te luisteren naar mijn lichaam. Ben ik iets aan het doen en wordt het mij te veel dan begint het met een lichte hoofdpijn, dan moet ik gelijk gaan stoppen met wat ik doen en rust pakken. Doe ik dat niet dan wordt de hoofdpijn erger, dan word ik licht in mijn hoofd en voor dat ik het weet ben ik al helemaal weer van het padje en lig ik de hele dag met migraine op de bank (had ik nooit trouwens maar sinds dit overspannen gedoe opeens wel). Dus, ben ik iets aan het doen? Voel ik hoofdpijn dan moet ik gelijk stoppen. Dit voel ik op het moment best oké aan.. Er is alleen 1 dingetje wat het ontzettend lastig maakt.

Mijn lieve kleine kindje

Want dat lieve kleine kindje is een eigenwijs klein peutertje. En hij doet eigenwijze peuterdingen waar ik regelmatig van in een deuk lig. Maar wat ook af en toe even heel pittig is. Want als mijn lichaam zegt dat ik moet stoppen en mijn kind doet peuterachtige dingen als wegrennen, stout doen of 100 keer om een koekje vragen dan moet ik daar wel op reageren waardoor ik dus vaak toch over mijn grens heen gaat. Nu gaat hij een paar keer in de week naar de opvang en kan hij gelukkig af en toe bij een oma terecht maar dan nog ben ik ’s avonds gewoon op. Mijn man werkt namelijk in de horeca en is ’s middags en ’s avonds altijd weg. Ik moet zeggen dat ik heel vaak de tv even als ‘oppas’ gebruik. Nee, ik ben er niet trots op maar op die manier kan ik pas even een momentje voor mezelf creëren ondanks dat ik de zorg heb voor een kindje.

Inmiddels weet ik dat heeeeeeeel veel mensen in dezelfde soort situatie hebben gezeten of zitten en ik ben dan ook benieuwd of jullie dit herkennen om misschien nog een tip hebben hoe om te gaan met de zorg voor een kindje.