Ik kan me voorstellen dat als mensen mij volgen op Facebook en Instagram dat ze denken dat ik al helemaal ben hersteld van mijn burn-out. Niks is minder waar en wil je vandaag de donkere kant laten zien van het herstellen van een burn-out.
Rozengeur en Maneschijn
Ik ben een beetje opgehouden met constant te vertellen hoe het met mij gaat en met mijn burn-out. Ik heb gewoon geen zin om constant maar te moeten vertellen dat ik nog niet beter ben. En ik heb ook gewoon geen zin om steeds maar weer te moeten praten over het herstellen van een burn-out. Ik wil graag leuke dingen vertellen, en dat doe ik dan ook. Mooie foto’s op mijn Instagram, leuke blogs over het moederschap en alles over mijn decemberactie. Maar dat heeft ook een keerzijde. Mensen denken namelijk dat ik al helemaal weer beter ben. Of vinden het gek dat ik nog niet helemaal weer werk. Ik bedoel, ik laat alleen maar leuke en gezellige dingen zien toch?
De donkere kant van het herstel
Want niks is minder waar. Ik ben namelijk nog niet beter. Zo gaat het al een stuk beter maar als er ook maar 1 zuchtje wind is lig ik om en ben ik alweer uitgeschakeld. Ik kan letterlijk nog niks hebben. Daarnaast zijn er heel veel dingen die gewoon nog niet lukken:
- Mijn man doet bijna alle was
Mag ik even een applausje voor mijn man? Die man van mij doet namelijk zo goed als alle was op het moment. En daar ben ik zo ontzettend dankbaar voor <3
- Wij hebben op het moment een schoonmaakster
Ik heb al eens verteld over het feit dat wij een schoonmaakster hebben. Die hebben wij niet omdat wij nu eenmaal een beetje verwend zijn. Die hebben wij op het moment omdat het huishouden mij te veel stress geeft. Gelukkig zitten wij op het moment in een financiële situatie dat dit soort dingen kunnen.
- De middagen nadat ik heb gewerkt is Gijs weg
Als ik op mijn werk ben geweest dan ben ik gewoon zo moe, dan moet ik echt bijkomen. Daarom hebben wij besloten om op de middagen dat ik heb gewerkt Gijs even naar de opvang/oma te doen. Op die middagen heb ik tijd voor mijzelf en kan ik rustig bijkomen.
- Ik doe geen boodschappen
Als iets voor mij veel te veel is dan is het wel boodschappen doen. Zoveel mensen, zoveel prikkels en lawaai. Ik kan daar echt niet tegen. In het begin deed ik het nog wel eens en dan kwam ik doodmoe en als een zombie thuis. Nee, ik kies voor de makkelijke weg. Ik bestel de boodschappen online bij de Jumbo en laat ze thuis bezorgen.
- Winkelen is een hel
Ik ga wel eens naar de winkel maar nooit meer voor de lol. Snel winkel in, kijken wat ik moet hebben en dan snel er weer uit. Bol.com is op het moment mijn beste vriend, zonder die webshop had ik toch wel een probleempje. Ik kan gewoon echt niet tegen dat lawaai en al die prikkels.
- Ik ga nergens naar toe
Om eerlijk te zijn doe ik alles binnen de 4 muren van mijn huis. Nu kom ik wel wat meer weer buiten hoor maar naar een pretpark of zo? Echt niet! Ik had een heel leuk weekend gepland staan met een aantal blogvriendinnen maar alleen al van het idee kreeg ik het al benauwd. Op dat soort momenten moet ik dus echt voor mijzelf kiezen. Nu moet ik zeggen dat het steeds beter wordt hoor. Naar een verjaardag lukt al best weer een beetje, maar dan moet ik er wel voor zorgen dat ik de rest van de dag helemaal leeg heb gepland.
Wat geeft me energie?
Herstellen van een burn-out is geen makkelijke weg. Je moet gaan uitzoeken wat energie vreet maar ook wat energie geeft. Er wordt letterlijk gezegd: ‘Ga leuke dingen doen.’ En zo lang dat een boekje lezen op de bank is, wordt dat gewoon geaccepteerd. Maar zodra je energie krijgt van wat apartere dingen kan ik me voorstellen dat mensen daar best vraagtekens bij hebben. Zo sprak ik eens iemand die het liefst elke week naar de kroeg ging. Nou probeer dat maar eens uit te leggen.
Voor jezelf kiezen
Dat is wat ik doe. Ik kies voor mijzelf en ik merk dat het werkt. Van bijvoorbeeld zo’n decemberactie krijg ik ontzettend veel energie. Die hele actie heeft me gewoon een enorme boost gegeven. Na maanden als een dood vogeltje op de bank te hebben gelegen kon ik eindelijk weer iets voor iemand betekenen. Ik krijg zoveel positieve reacties dat me dat soms helemaal laat zweven. Eindelijk doe ik er weer een beetje toe. Ik ben er van overtuigd dat dit soort dingen alleen maar bijdraagt aan het herstellen van een burn-out. Wat mensen niet zien is dat ik regelmatig ‘nee’ heb verkocht aan mensen en wel eens een paar dagen niks van mij liet horen omdat ik me niet zo fijn voelde. Net zoals het bloggen. Ik haal daar gewoon zoveel lol en energie uit dat ik daar graag mee door ga, ook al heb ik een burn-out.
Je doet het nooit goed
Als ik iets heb geleerd van in deze weg naar het herstellen van een burn-out is dat je het gewoon nooit goed doet. Ga je wel naar een feestje dan wordt er gezegd: “Waarom is ze er? Ze heeft toch een burn-out?” En als je er niet bent dan wordt er gezegd: “Valt me tegen dat ze heeft afgezegd, ze had best kunnen komen.” Hoe dan ook, je doet het echt nooit goed. En dat probeer ik dan ook los te laten maar dat kan nog heel lastig zijn.
Vreselijk herkenbaar is dit. Wat een lange moeizame weg om te bewandelen. Iedereen vind er wel iets van, het is idd nooit goed. Er zijn nog steeds dingen van je lijstje die ik liever niet doe, boodschappen bijvoorbeeld, echt te veel prikkels, alles opschrijven en lezen en zoeken. Bah. Boeken lees ik ook niet meer graag, hopelijk komt dat nog wel terug. Dat mis ik echt.
Tijd is het codewoord. En voor jezelf kiezen. (Hoe moeilijk ook)
Groetjes Jeanine.
Heel moeilijk soms he! Zet hem op <3
Ik herken zoveel hierin. Ik bewandel momenteel dezelfde weg en ik ben op den duur maar gewoon offline gegaan om niet zo depri over te hoeven komen en dat ik niet zo’n zeikerd ben 🤷♀️
O snap het heel goed! Wat een k*zooi dan he! Zet hem op meid <3
Mooi zo herkenbaar 2jaar geleden stond hij daar bij mij ,de dag na de vakantie……niet te geloven…. En ja dat nooit goed doen ,nooit het juiste …daar heb ik nog last van .ik probeer alles binnen de perken te houden ,zeg gewoon vlugger nee. Maar da’s ook weer niet oké voor de buitenwereld. Want je sluit je af ,werkt alleen maar,en zo ben jij toch niet?? Vroeger kreeg iedereen altijd ja,een kaartje een bos bloemen ,een schouder om op te huilen … Bang dat ik terug in de val trap ,dus blijf ik liever weg ….tussen mijn vier muren ,veilig en wel ….
Zo lastig he! Heel veel sterkte!
Ik ben 76 jaar en ik maak dat elke dag nog mee. Komt er nooit een eind aan? Soms krijg ik rare en vervelende gedachten, ik word er zo moe van.
Heel veel sterkte! Vervelende he!
Complimenten voor de manier waarop je over je burn-out schrijft. Als een lastige binnendringer, maar niet 1 die compleet het bezit over je heeft genomen. Ik denk dat juist deze houding helpend is.
Ik heb ook een burn-out gehad en na een poosje vechten (inderdaad, gewoon naar de winkel, dat moet toch kunnen) ben ik gaan luisteren naar wat mijn burn-out aangaf, dat gaf rust én beterschap. Bij mij is het nu 4 jaar geleden.
En, nee, 100% beter worden zit er denk ik niet in. Maar dat wil ik ook niet meer, nu ben ik moe na een dag werken. Vroeger vond ik het gek als anderen niet door konden. Nu ben ik totaal gesloopt na een dag uit, en kan nog net overeind staan. Vroeger vond ik het ‘aanstellen’ als mensen aangaven geen energie te hebben. Nu ga ik gerust op vakantie om 10 uur naar bed. Vroeger vond ik dat belachelijk; waar heb je dan vakantie voor?!
Kortom beter ben ik niet, wel milder… En, eerlijk is eerlijk, dat is beter voor mezelf en voor anderen soms ook… (zolang ze maar niet te vaak nee horen, maar dan nog, eerst de zorg voor mijzelf:-)) Sterkte allen!
Bedankt voor je uitgebreide reactie. En precies zoals je zegt, ik heb er naar moeten luisteren.
Dag Elke, ik heb al 10 jaar een burn out. Ik geraak er nooit uit. Ik moet ook veel rusten. Op het ergste van mijn burn out viel ik flauw als ik een klein beetje te vlug stapte. Als ik moest poetsen deden al mijn gewrichten en spieren pijn. Als ik een te grote inspanning doe, voel ik mijn hart hevig bonzen. Ik heb ook veel last van spierkrampen. Ik neem 2 te mestas per dag van 2.5. Burn out is echt serieus te nemen. Ik herken en begrijp je verhaal zeer goed.