Achteraf gezien voel je ook wel dat het een tijdje veel is. Maar als iemand van buitenaf tegen je zegt dat je rustig aan moet doen omdat het anders mis dreigt te gaan dan is dat toch anders.
Doe ff rustagh!
Lang verhaal kort, Ik moest een half jaar geleden allerlei vragenlijsten invullen wat ging over opvoeden, onze zoon en meer. We kregen namelijk op bepaalde gebieden extra hulp en dan moet alles van onder tot boven uitgezocht worden.
Je moet tientallen observatielijsten invullen en gesprekken voeren over je kind en over jezelf als ouder. Nu deze hele hulpverleningsmolen is afgerond moesten we dat weer doen. Ik heb ook 1 vragenlijst in moeten vullen over mijzelf. Hoe ik het opvoeden ervaar en dat soort dingen. Lang verhaal kort. Die cijfers zijn in het afgelopen half jaar flink gestegen. Zo erg gestegen dat de hulpverlener, die ook mijn verleden weet met mijn burn-out mij vertelde dat ik nu echt iets moest veranderen.
Gaan we weer..
Potverdorie ze had gelijk. En ik was gewoon boos op mijzelf dat ik het wéér zo ver heb laten komen. Dat ik wéér die grenzen niet duidelijk genoeg had aangevoeld en het weer nodig was dat iemand anders mij even weer met de neus op de feiten drukt. Want ja, het opvoeden van 2 jongetjes vind ik veel. Ik ben elke avond alleen met de jongens en het hele riedeltje van eten koken, afruimen, kinderen douchen, naar bed, baby huilt, fles, speelgoed opruimen bladiebla. Naast dat zijn we aan het verbouwen, werk ik tijdelijk iets meer, heb ik het huishouden, verplichtingen en wordt er voor mijn gevoel aan alle kanten aan mij getrokken. Als moeder (en vast ook vader) zijnde moet je gewoon veel ballen omhoog houden. Maar ik kan er gewoon nooit eentje neerleggen. En nu hoorde ik het van iemand anders. En stond het een soort van zwart op wit en ja ik schrok daarvan. Want ik heb mezelf voorgenomen dat ik nooit maar dan ook nooit meer een burn-out wil.
Ik leer het echt nooit
Wat andere mensen hebben met bijvoorbeeld hun gewicht. Dat jojoën. Periodes aankomen, rotschrikken en dan flink afvallen tot dat je weer blij bent met je gewicht en dan komen de kilo’s er heel langzaam maar zeker weer aan. Nou dat heb ik dus met constant te veel willen doen. En ja, ik geef mijn geweldig creatieve brein (:p) de schuld. Ik wil alles doen, ik heb honderd ideeën en kan gewoon geen nee zeggen. Nu dus eerst een potje boos zijn op mijzelf en dan flink de handrem er op. Tot het over een maandje waarschijnlijk weer heel goed gaat, ik langzaam weer te veel doe en over een maand of wat weer zo’n blog kan schrijven. Pff.. Ik leer het ook nooit.
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
Hallo Elke,
Jou blogs vind ik erg leuk te lezen en vaak herkenbaar.
Deze ook. Iedere keer ga ik over de grens en in mijn geval roept mijn lichaam mij terug. Een hartinfarct een hernia of andere ongemakken als ik niet beter naar mij zelf luister.
Nu mooi richting de 69 aan het lopen en het lukt me nog steeds niet.
Ik wens jou een spoedig herstel toe en hoop over een tijd jou blogs weer te lezen
Bedankt voor je lieve berichtje.
Hoi Elke, heel herkenbaar.
Ik zit nu midden in een burn-out. Ik kreeg de tip van mijn psycholoog om per uur iets te plannen. Dus een uur iets moeten en daarna een uur iets leuks. Gaat ook niet altijd met onze dochter van 4😉 Ik weet dat het moeilijk is. Groetjes Cynthia
Leuke tip! Ik probeer inderdaad heel bewust leuke dingen te doen.