Burn-out – En toen ging de knop om

Daar zat ik weer te janken. Ik kon het niet, ik was wéér op en ik stelde iedereen teleur. Het moment dat voor mij de knop om ging.

Het gaat niet goed

Het was bijna kerstvakantie. Ik zat niet lekker in mijn vel. Voelde me nergens op mijn plek, ik had depressieve buien en kon voor mijn gevoel de boel net trekken. Ik was al een half jaar thuis met mijn burn-out en ik was er klaar mee! Ik voelde me ontzettend schuldig naar iedereen toe die ‘last’ had van mijn burn-out. Ik dacht alleen maar, als ik straks kerstvakantie heb dan komt alles goed. Dan heb ik echt even weer tijd om uit te rusten en dan kan ik na de vakantie wel weer opbouwen. Hoe dan ook wilde ik niet opgeven. Zo zit ik niet in elkaar.

Wat is er toch met mij?

Na de kerstvakantie ging ik vol goede moed weer aan het werk. Ik had voor mijn gevoel niet kunnen rusten maar zoals ik al zei, opgeven is geen optie. Als ik thuis kwam voelde ik me overreden door een vrachtwagen. De week er na zou ik in uren op moeten bouwen, ik zag er zo erg tegenop! Daarnaast had ik ook weer last van allerlei rare klachten waarvan ik dacht dat ze weg waren en toen ik ook niet meer ongesteld werd wist ik het. Ik had een terugval. Ik belde mijn werkgever en kon alleen maar huilen.

De knop ging om

Ik mocht een week rust pakken van de arboarts en in die week werd ik ontzettend boos op mijzelf, woest! Ik zat al een half jaar thuis en nòg was ik niet beter. Sterker nog, ik voelde me weer vreselijk slecht. Ik wilde voor nu en altijd iets veranderen. En besloot dat ik nu alleen maar zou gaan doen wat goed was voor mij.

En she did

En dat was precies wat ik deed. Vond ik het makkelijk? Nee! Het was moeilijk om nee te zeggen tegen dingen die ik leuk vond. Ik vond het lastig om op mijn werk te moeten zeggen dat ik nog niet kon opbouwen en dat er andere taken zijn die ik nog niet kon gaan doen. Ik vond het niet leuk om niet op verjaardagen en feestjes te kunnen komen maar dat alles voor maar 1 doel. En weet je? Er waren mensen die mij niet begrepen, die misschien wel over mij praatten, die het niet eens waren met mijn beslissingen maar weet je? Het maakt niet uit. Want de enige waar ik het nu eens goed voor moest doen dat ben ik zelf <3