Hoe langer ik zwanger ben, hoe vaker ik dacht dat zwanger zijn lijkt op een burn-out. Benieuwd wat de overeenkomsten zijn?

Zwanger zijn lijkt op een burn-out
Hormonen nemen het over
En ergens is het wel logisch. In een burn-out en zwangerschap nemen de hormonen het gewoon compleet over. Natuurlijk wel op een andere manier. Als ik mag kiezen dan doe mij maar de zwangerschapshormomen. Maar in beide gevallen zijn het die hormonen die de overhand nemen. Je voelt je labiel, emotioneel en gewoonweg niet jezelf.
Je bent constant moe
Bij een burn-out heb je logischerwijs weinig energie maar in een zwangerschap net zo. Tenminste die van mij dan. Er zijn blijkbaar ook mensen die door de zwangerschap heen huppelen. Nou dat ben ik niet.
Je lichaam geeft snel de grens aan
Die grens is veel eerder dan normaal. En dat maakt het in mijn geval zo moeilijk. Normaal gesproken ben ik geen ‘stilzitter’. Ik heb een moestuintje, ga graag met Gijs er op uit en vind het gewoon leuk om van alles te doen. Dat dat nu niet kan accepteer ik maar vind ik niet leuk. Datzelfde was in mijn burn-out het geval. Wilde ik ook steeds van alles doen wat niet kan.
Er lijkt geen einde aan te komen
En toch zit er een wel een verschil in. Bij een zwangerschap weet je tenminste dat het niet langer kan duren dan 42 weken. Bij een burn-out is het helemaal een zwart gat. Toch lijkt die laatste maand van de zwangerschap ook een eeuwigheid te duren.
