Laat ik maar eerlijk zijn. Ik heb best veel angst voor de bevalling. Gelukkig krijg ik hulp om deze bevalling wat makkelijker te laten verlopen.
Niet echt feest
Als een ware leeuwin gaf ik nog een laatste oerkreet en pakte ik mijn kind aan. Ik was zo sterk en onoverwinnelijk. Ja het was pijnlijk maar hier waren wij vrouwen voor gemaakt. Uhmm.. Think again. Zo ging het alles behalve dan. Ik had 2 dagen niet geslapen door extreme rugpijn en ging met halve krachten de bevalling in. De weeën duurden úren en het schoot niet op. De ontsluiting kwam niet, het kind zat klem en uiteindelijk zo’n 16 uur later werd ik verlost met een keizersnee. Ik dacht, dit doen we nóóit weer. Ik heb 1 kind en daarmee klaar. Ik heb het naast mijn neergelegd en ben verder gegaan met mijn leven.
Angst voor de bevalling
Toen er toch weer een kinderwens tevoorschijn kwam dacht ik steeds vaker na over de bevalling. Toen ik dacht dat ik misschien zwanger kon zijn was mijn eerste gedachte: Help! Hoe moet dit kind er ooit uit? Ik moest onder ogen komen dat ik best een beetje angst heb voor de bevalling. Geen trauma. Ik heb er niet dagelijks last van maar wel iets wat blijkbaar nog gevoelig ligt. Het was tijd om er iets aan te doen. En ik maakte maar een afspraak bij de verloskundige.
Er was hulp
Na dit gesprek was de angst eerst een stuk minder. Ik werd zwanger en zat zeker op een roze wolk. Met de verloskundige besprak ik toch de angst voor de bevalling, die er zeker nog was. Ze kon voor mij een afspraak maken bij de gynaecoloog in het ziekenhuis. Met deze man kon ik mijn angsten en wensen bespreken. Met hem kon ik kijken wat mogelijk is.
Ik denk dat mijn bekken te smal zijn.
Deze afspraak was zo ontzettend fijn! Hij vertelde mij dat alle opties open staan. Mijn voorkeur gaat uit naar bevallen op de natuurlijke manier. Ook al vind ik het doodeng. Hij heeft mij toegezegd dat als ik er toch anders over ga denken dat een keizersnede ook mag. Bij 35 weken word ik overgedragen aan de gynaecoloog en krijg ik een groei-echo. Omdat door onduidelijke redenen Gijs klem lag terwijl hij ‘gewoon’ 7 pond was, wordt dan bekeken of dit jochie op de natuurlijke manier naar buiten kan komen. Mocht hij toch groot zijn dan gaan we hem sowieso halen met een keizersnee. Dit klinkt een beetje gek maar ik denk misschien dat mijn bekken te smal zijn. Het is toch gek dat Gijs een normale baby was maar hartstikke klem lag?
Komt vast een soort van goed
Maar ik weet wat ik wil en wat ik niet wil. Ik vertrouw enorm op de verloskundige en gynaecoloog en weet dat ze zullen luisteren naar mijn wensen en op een veilige manier het kindje ter wereld zullen brengen. Ondertussen is de angst voor de bevalling nog steeds aanwezig en probeer ik mij zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik heb me toch weer opgegeven voor een cursus en probeer positieve verhalen te lezen. Maar hoe dit ook verloopt, ik doe alles voor dit kleine mannetje in mijn buik <3
