De weg naar een tweede zwangerschap

De weg duurde voor ons doen best lang. Maar we hebben het geluk dat ik op de natuurlijke manier nog een keer een kindje mag dragen.

Op avontuur

Het was de zomer van 2019. Ik zat na mijn burn-out weer redelijk goed in mijn vel en we besloten om er nu echt voor te gaan. Het kriebelde al een tijdje maar ik wilde niet eerder proberen zwanger te worden dan dat ik me op alle vlakken weer stabiel voelde. Als ik zwanger wilde worden moest ik namelijk medicijnen laten staan die er voor zorgen dat ik me niet zo fijn voel. Het was zo ver, we gingen er voor.

Nu al raak?

Na een paar weken voelde ik me anders. Zou het nu al raak zijn? Ik merkte dat ik er ontzettend veel mee bezig was. Ik googelde de hele avond door, lette extreem op mijn lichaam en kon nergens anders aan denken. Ik was er letterlijk door geobsedeerd. Toen ik dan ook bloed verloor was ik extreem verdrietig. Ik denk dat ik heel pril zwanger was maar dat ik me zo mee liet slepen in alles wilde ik niet meer. Blijkbaar had ik deze ervaring nodig om er de rest van de maanden iets relaxter mee om te gaan.

Nog niet zwanger?

Maanden verstreken en nog was ik niet zwanger. Ondanks dat ik best realistisch was ingesteld baalde ik toch wel elke maand. Wat als Gijs gewoon een gelukje was? Of dat er met de keizersnede iets verkeerd is gegaan in mijn lichaam. Ik bedoel, ik kende dit niet helemaal. Gijs was binnen een maand verwekt, waarom duurde het zo lang? Naast de frustratie dat het voor mijn gevoel ’te lang’ (half jaar) duurde was ik ook al bang voor de bevalling. Dat klinkt best vreemd toch? Ik was nog niet eens zwanger en nu maakte ik mij al zorgen om de bevalling. Misschien was het tijd om er iets aan te doen.

Balans opmaken

Ik wist dat je bij de verloskundige hier ook een afspraak kunt maken om je vorige zwangerschap een keer door te spreken. En dat is wat ik heb gedaan. Samen hebben we de bevalling nog een keer besproken. Ik had het helemaal niet zo meegekregen toen maar het bleek dat Gijs een sterrenkijker was. Daardoor had ik zo’n last van mijn rug. daardoor vorderde de ontsluiting niet en kreeg ik dus uiteindelijk een keizersnee. Ze vertelde me dat als het kindje goed had gelegen ik waarschijnlijk een hele andere bevalling zou hebben gehad. Ook hebben we het gehad over een tweede bevalling. Zo weet ik dat ik met de gynaecoloog zou kunnen afspreken dat ik bijvoorbeeld eerder pijnbestrijding zou kunnen krijgen. Het idee dat het mogelijk was luchtte al ontzettend op.

Alsof het zo moest zijn heb ik een week later een positieve test in de handen. Ik voelde het meteen. De innesteling was gelijk duidelijk en de eerste symptomen volgden gelijk.