Na een ‘mislukte’ poging gaan wil ik toch weer een poging wagen. Ik wil borstvoeding geven bij een tweede kindje.
Het klonk zo perfect
Ja natuurlijk zou ik borstvoeding geven. Het was toch het beste voor je kindje. Ik zag zo goed als geen nadelen. Dat dat iets anders zou lopen dan de bedoeling was, daar had ik niet helemaal aan gedacht. Zo vond ik het ook ontzettend jammer dat borstvoeding niet was gelukt. Het ging nu eenmaal zo, ik heb het maar geaccepteerd. En dat was op dat moment prima.
Toch proberen?
Maar goed, nu ik zwanger ben van baby 2 komt de vraag toch weer. Ga ik borstvoeding geven of niet. In eerste instantie had ik zoiets van, moet ik dat wel willen? Het was een frustratie, het deed zeer, het was zwaar en ik voelde me er superk*t onder. Kan ik niet beter gewoon voor flesvoeding kiezen? Daar worden ze toch ook groot onder. Met de verloskundige heb ik dit toen ook besproken. Ze gaf aan dat ik het best kan proberen, zonder er te veel druk op te leggen. Ze vertelde dat het eventueel ook mogelijk is om bijvoorbeeld de nacht gewoon de fles te geven zodat papa dit ook zou kunnen doen.
We shall see
Dat die optie er is haalde in ieder geval de druk al iets van de ketel. Ik laat het ook niet meer zo ver komen. Zodra ik het gevoel heb dat ik er aan onderdoor ga stop ik. Daar mag je van alles van vinden maar dat is hoe ik het ga doen. Het was bij Gijs ook een vervelende samenloop. Keizersnede, Gijs die niet bij mij wilde drinken, veel stress. Misschien gaat dat deze keer wel heel anders. Ik hoop het!
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
gewoon probeerde het is prachtig. ik heb rood haar en dat schik ook moeilijk te zijn met borst voeding. moest een hsmburgertke maken van mijn tepel ✌️.
je kan altijd nog kolven en dat aan je kindje geven. koop via mp een elextrice kolf. medela heeft verschillende tepel maten
Mooi verwoord ! Lijkt me een hele gezonde manier om er mee om te gaan.
Hoi Elke,
Onze eerste is nu bijna 2 en heeft zo’n dramatische start gehad dat onze eerste ook wel eens onze enige zou kunnen blijven… Hij was een huilbaby, 6 maanden lang, die ook met een keizersnede is geboren en ook niet bij mij wilde drinken. Ik heb veel ‘hulp’ gehad bij het borstvoeding geven. En allemaal tips en dingen. Lip- en tongriem laten klieven, tepelhoedjes en ander gepruts. Mooi dat ik ‘m na 6 weken zelf aan de borst kreeg doordat ik in een vlaag van wanhoop tijdens een oneindige jankbui van meneer m’n tepel simpelweg bij hem naar binnen heb gepropt en z’n koppie ertegenaan bleef drukken (uiteraard neusje vrij, zó wanhopig zijn we godzijdank nooit geweest) waardoor hij niets anders kon doen dan aanhappen. En hij deed het! Hij dronk! Sinds dat moment is dat nog 2 maanden lang hét redmiddel tijdens lange jankbuien gebleven.
Vlak daarna vertelde mijn moeder mij dat zij een kraamhulp dat die dat eigenlijk bij haar had gedaan en dat ze het al zo vreemd vond dat ze het bij mij overal aan vonden liggen; tongriempjes, nekspieren, kleine tepels, noem maar op. Ze zei dat ze het zich niet meer had herinnert tot ik het vertelde, anders had ze het mij natuurlijk veel eerder verteld. Maar vroeger was het dus gewoon; don’t take no for an answer! Sommige kindjes hebben wat dwangmatigere hulp nodig.
Tepel plat trekken en naar binnen proppen. Koppie er net zo lang tegenaan houden tot hij/zij aanhapt.
Ik hoop dat het helpt. En anders, inderdaad; houd de flesvoeding paraat. Is natuurlijk ook gewoon helemaal goed! Het is alleen zo bijzonder om te kunnen doen, dus ik hoop dat jij bij deze dat moment ook kunt ervaren, als is het maar een paar weekjes.
Trouwens; ook tof dat je dit allemaal deelt! Heel fijn om te lezen dat andere vrouwen vergelijkbare ervaringen hebben (gehad).
Groetjes,
Laura