Ik vind het best jammer dat borstvoeding niet is gelukt

Ik heb het geprobeerd, echt. Maar er zat van alles tegen waardoor het niet is gelukt. Gijs is inmiddels een vrolijke, gezonde peuter maar soms vind ik het best jammer dat borstvoeding niet is gelukt.

Zwanger

Toen ik zwanger was wist ik het gewoon. Ik ging borstvoeding geven. Ik ging naar een informatie-avond, kocht producten zoals borstvoedingsbh’s en zocht informatie. Borstvoeding is het beste, dan ga je daar voor toch? Het plan was om tot ik zou gaan werken borstvoeding te geven. Tja, dat verliep een beetje anders. En nu vind ik het nog steeds jammer dat de borstvoeding niet is gelukt.

Babytime

Jeej, de baby is er! Oké, zo makkelijk ging dat niet hoor —> lees hier maar even. Ik had al eens gehoord dat bij een keizersnede de borstvoeding wat lastiger op gang komt. Dit was bij mij ook zeker het geval. Daarnaast hapte baby Gijs niet goed aan. Hij moest gillen zodra ik hem aanlegde. Dan maar kolven.. Au, dat is pijnlijk. Maar braaf ging ik door, om het uur 🙂 Daarnaast stond ik stijf van de adrenaline en had ik net een nieuwe baby waar ik totaal geen verstand van had.

Honger

Baby Gijs had honger, hij was nog maar een dag oud maar hij had nog geen slok gehad. Er kwam simpelweg niks. Ik uitte mijn zorgen maar het bleek dat een baby best lang zonder moedermelk kan. Het zal hoor maar het voelde echt niet goed. Ik werd er zo verdrietig van. Gijs had honger en ik kon hem niks bieden. Die avond drong ik aan op bijvoeden en dat gebeurde gelukkig. Ondertussen kolfde ik vrolijk door want dat aanhappen was gewoon niet te doen. Het idee dat ik moest zeggen dat de borstvoeding niet is gelukt, kon ik toen nog niet bedenken.

Lactatiekundige

In de dagen dat ik in het ziekenhuis lag kwam er een lactatiekundige kijken. Ze kon bij Gijs niks vinden waardoor het aanhappen moeilijk zou kunnen zijn. Hij had geen strak tongriempje en zijn mondje zag er verder goed uit. Tot op de dag van vandaag is het een raadsel wat dit was. Het is maar goed dat we niet in de middeleeuwen leven want anders had meneer het erg lastig gehad. Intussen kolfde ik door en dat kwam echt minimaal op gang. Het frustreerde mij enorm.

Naar huis

We mochten na 3 dagen naar huis. Gijs werd gelukkig bijgevoed en ik kolfde me een ongeluk. Alles deed zo’n zeer en het was gewoon niet meer leuk. Ik probeerde te herstellen van de keizersnede. Ik was heel moe, Gijs was veel aan het huilen en de kraamtranen kwamen. Gezellie! De borstvoeding kwam niet op gang. Ik voelde me k*t want naast al dit gezeur waren er ook medicijnen die ik niet mocht slikken die mij normaal gesproken helpen om mij beter te voelen. Inmiddels waren we op deze manier al een week bezig met weinig resultaat.

Breekpunt

Ik had gelukkig een hele lieve kraamhulp die mij helemaal niet pushte om verder te gaan maar toen mijn huisarts kwam en mij vertelde dat het ook prima was om mijn kindje flesvoeding te geven, dat ik ook moest denken aan mijn eigen gesteldheid was de keuze snel gemaakt. Ik kon niet meer en wilde dit niet meer. Er viel een last van mijn schouders en we bedachten een plan om verder te gaan met flesvoeding. Ik was zo blij dat ik ‘mocht’ stoppen en was enorm opgelucht hierover. En weet je wat zo gek was? De stress viel weg en opeens ging mijn melkproductie omhoog. Even schoot het door mijn hoofd om toch weer verder te gaan. Ik heb het niet gedaan, het was goed zo.

Spijt? 

Spijt heb ik nooit gehad. De keus was voor mij op dat moment het beste. Toch vind ik het jammer dat borstvoeding niet is gelukt. Ik had het graag gegeven aan mijn kindje. Vooral in het begin van mijn mamaleven voelde ik me toch onder druk gezet. De verloskundige die toch enigzins een beetje teleurgesteld is in mijn keuze, facebookpagina’s over natuurlijk ouderschap (wat bij mij past) die constant lopen te verkondigen hoe goed borstvoeding wel niet is. Tja, ik had het graag gewild.