Of het een overblijfsel is van de burn-out of dat het blijkbaar er bij hoort, hoe dan ook heb ik elke week een ‘instortdag’.
Zondag = Instortdag
Het is net alsof op zondag mijn lichaam het wel welletjes vindt. Ik heb de hele week gewerkt, op zaterdag doe ik een deel van het huishouden en haal ik vaak een aantal boodschapjes. Op zondag plan ik niet zo veel. We beginnen deze dag dan ook vaak met een leuke Disneyfilm. Dan voel ik het vaak al aankomen. Ik voel me heel erg moe. Niet gewoon moe maar echt echt echt heel erg moe. Mijn lichaam komt tot rust en doe de rest van de dag dan ook zo goed als niks. Ja, de dingen die moeten maar voor de rest dus helemaal niks. Ik heb er serieus niet de energie voor. Vandaar de naam ‘instortdag’. Tegen de avond voel ik dat ik weer wat herstel. Ik krijg weer wat energie en de volgende dag heb ik nergens meer last van.
De nasleep van de burn-out?
Ik ben aan het denken waar dit vandaan komt. Ik kan me niet herinneren dat ik dit voor mijn burn-out ook zo had. Natuurlijk was ik wel eens moe maar ik had niet elke week zo’n ‘instortdag’. Het kan natuurlijk dat mijn lichaam daar altijd wel om vroeg maar ik het gewoon negeerde. Ik vraag me gewoon af of dit nog de nasleep is van mijn burn-out of dat ik dit de rest van mijn leven zo hou. Voor mijn gevoel probeer ik door de week heen genoeg rust te pakken. Mijn man doet nog steeds best veel in het huishouden, ik probeer mijn leven zo rustig mogelijk in te vullen en alsnog heb ik elke week zo’n dag. Raar toch? Het blijkt dat ik deze dag op kan wekken, zelfs kan verplaatsen. Als ik me aan alles overgeef dan stort mijn lichaam vanzelf in. Ik kan zo’n dag niet overslaan. Ja, hooguit voor een week die ik dan met hangen en wurgen doorkom. Maar als ik die dag weiger te nemen dan word ik vanzelf ziek. En niemand heeft daar iets aan toch?
Waar is mijn energie?
Soms vind ik die dag best vervelend. Ik zou graag elke dag 100% vol energie willen zijn. Maar blijkbaar trekken mijn lichaam en mijn geest dat niet. Ik heb gewoon geen keus. Het laatste wat ik wil is een nieuwe burn-out. Dus ik maak er maar het beste van. We doen lekker de onesie aan, kijken een aantal disneyfilms. En gaan samen lekker op de bank onder een dekentje liggen. Had ik het liever anders gezien? Zeker weten! Maar blijkbaar ben ik nu eenmaal zo.
3.
Wat rot zeg, dat die nasleep vaneen burn-out er nog steeds is. Maar zoals bij al die andere klachten die je ooit had zal dit ook zachtjes aan verminderen, lijkt me! ik heb nu 9 maanden een burn-out en heb zelf nu nog om de dag een instortdag. Om dit maar eens per week te hebben lijkt me een heerlijk vooruitzicht ?
Ik hoop dat het minder wordt inderdaad! Heel veel sterkte 😉
Hoi,
Ik zit net je blog te lezen, en ik heb precies hetzelfde.. ook op zondag..ik heb 2.5 jaar geleden na een lichamelijk debacle, ook een burn out gekregen, ik ben nog steeds niet helemaal herstelt.. maar ik kreeg ook de diagnose fybromialgy..dus weet nu eigenlijk nog niet of de klachten nog daar van zijn of dat ik nog niet herstelt ben van mn burn out..
Maar ik heb die zondag echt nodig. Ik slaap dan ook overdag 2 uur…heel bijzonder om te lezen dat jij dat ook heb..ben je verder wel herstelt van je burn out?
Helaas heeft denk ik iedereen die een burn-out heeft gehad nog altijd zijn / haar hele leven een zwakke plek in het systeem gecreëerd. Ik heb er vorig jaar mee gekampt en ben er pas, na dik een jaar, redelijk van hersteld. De eerste Corona knock down heeft ondanks dat we een horeca zaak hebben dus wel iets goed gedaan voor mij.
Je zal helaas altijd sneller weer moe zijn dan voorheen. Mijn ouders hebben ook jaren terug beide thuis gezeten met een burn-out en mijn moeder kreeg er nog eens één over heen na een poosje. Ik ben wel goed opgeknapt maar merk wel dat het nog Lang niet zo is als voorheen. We lopen veel te lang rond (soms jaren) voordat we beseffen dat het niet meer gaat, en dan is het al te laat om te denken dat we wel even weer herstellen als voorheen. Ik wil iedereen die hiermee te maken heeft heel beel sterkte en succes met je herstel wensen. En vooral wens ik jullie heel veel rust toe. Xx
Heel herkenbaar. Volgens de bedrijfsarts was ik op 1 maart hersteld van mijn burnout, helaas voelde dat voor mij niet zo. Maar ik moest weer voor de volle 100% aan het werk. Als ik gewerkt heb, kan ik ’s avonds eigenlijk niks meer. Lig soms al om 19:00 uur op bed. Ik werk in de zorg en heb dus ook onregelmatige diensten. Soms voel me echt enorm moedeloos omdat ik bang ben dat het nooit meer goed komt. Terug naar de bedrijfsarts doe ik niet, ik heb toch geen vertrouwen in haar en daarbij het personeelsgebrek maakt dat ik gewoon maar doorga.