Ik zit in mijn agenda te bladeren en realiseer me dat ik al 12 weken overspannen ben. Jeetje, dat is gewoon bijna 3 maand. Ik vind het tijd voor een update en vertel jullie over mijn leven op dit moment.
Hoe gaat het?
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het goed gaat. Het gaat steeds beter maar echt met een slakkengang. Ik had gehoopt dat ik tegen deze tijd al weer bijna volledig aan het werk zou zijn maar dat was niet realistisch. Van de 24 uur die ik werk, werk ik er nu 6 uur. Ook al doe ik alleen maar wat computerwerk ik ben toch een potje gesloopt als ik thuis ben. Frustreert me enorm hoor. Ik zou zo graag willen dat het anders was.
Eindelijk hulp
Wel is een paar weken geleden eindelijk mijn hulp van start gegaan. Yes people, I am the crazy girl they talking about. En ik moet zeggen dat ik er nu al heel veel aan heb. Naast praten met een coach ga ik naar iemand die me leert ontspannen. Dat was echt confronterend. Ik kwam er daar achter dat mijn lichaam zich nooit goed ontspant. Ik heb altijd last van mijn schouders en het bleek dus ook dat die bijna altijd aangespannen zijn. Gek, dat je dit onbewust doet. Hoe dan ook ben ik me steeds bewuster van mijn valkuilen.
No Title
No Description
Beter worden
Misschien vind ik beter worden wel de moeilijkste fase tot nu toe van overspannen zijn. In het begin was het gewoon een kwestie van alles ondergaan. Op de bank liggen en zorgen voor weinig prikkels. Nee, dat was geen leuke fase hoor maar in deze fase moet je gewoon keihard werken. Het een kwestie van heel langzaam dingetjes weer oppakken en dingen loslaten die niet werken. En dat is véél moeilijker dan het klinkt. Zo heb ik bepaalde gewoontes aangeleerd die ik wil en moet veranderen. Maar dat is lastig! Als je jaren lang iets op een bepaalde manier doet en je moet dat dan veranderen, dat kost echt heel erg veel energie.
Grenzen stellen
1 van die dingen die ik leer is grenzen stellen. Niet alleen voor anderen maar ook voor mijzelf. Ik was altijd zo iemand die alles wel wilde doen, ik had altijd overal zin in. Eigenlijk op elk gebied wel. Het huis moet netjes, het eten moet altijd lekker en gezond zijn, Gijs moet vermaakt en uitgedaagd worden, contact houden met vrienden en natuurlijk werken. Oja, ik ging ook nog even een huis verbouwen. Er was geen haar op mijn hoofd die erover dacht om het iets rustiger aan te doen. Tja, nu dus 12 weken overspannen. Dat moet anders dus.
No Title
No Description
.jpg){kind=link}
Nee zeggen
Maar ik vind het lastig hoor, dat nee zeggen. Vooral om nee te zeggen tegen mezelf maar na 12 weken overspannen zijn is dat wel wat belangrijk is. Zo was er vorige week open dag bij de brandweer. Als ik ergens niet tegen kan is het wel lawaai. Ik weet hoe leuk Gijs dat had gevonden maar ik ben niet geweest. Daar voel ik me dan zo schuldig over, dat ik hem dat soort dingen niet kan bieden. Net zoals een bruiloft van vrienden waar ik naar toe zou gaan. Ik had de jurk in huis en Gijs zou gaan logeren bij mijn moeder. Maar het idee dat ik tussen alle mensen en lawaai moest zitten maakte me al helemaal gestrest. Niet doen dus 🙁 Het lukt gewoon niet.
Toch te ver gegaan?
Afgelopen week was ik ziek. Toen ik 3 dagen plat lag realiseerde ik mij dat ik dit even nodig had. Ik was dus onbewust (ik doe bijna niks trouwens) toch weer te ver gegaan. Dat is dus echt zo’n leermomentje voor mij. Ik realiseer me dat sommige dingen gewoon niet handig zijn om te doen. Even een lijstje van mijn persoonlijke energievreters en energieboosters.
https://i0.wp.com/thebettermanprojects.com/wp-content/uploads/2016/05/like-healing.jpg?w=640
Energievreters
* Lawaai (muziek, verkeer, tv, alles)
* Drukte (markt, winkels, pretparken)
* Veel moeten doen
* Sociale verplichtingen
Energieboosters
* Natuur
* Fotograferen
* Bloggen
* Contact met mensen via social media (kan ik wegklikken als ik er geen zin meer in heb)
* Cadeautjes
* Chocola 😉
* Lekker in de tuin zitten
* Met Gijs spelen
* Uitslapen
* Als gezin iets samen ondernemen (naar het bos of lekker lunchen)
Invulling van de zomer
Na 12 weken overspannen zijn wordt dit dus ook mijn zomerplan. Deze zomer wil ik echt werken aan mijzelf zodat ik zoveel mogelijk herstel. Dus zoveel mogelijk de energievreters vermijden en de energieboosters opzoeken. Ik heb er vertrouwen in 🙂 Nog even lezen hoe deze periode begon? Klik dan hier.
Oef Elke, wat een niet-leuke periode voor jou! En heel herkenbaar, ik ben zelf ook mama en burn out geweest. Het heeft een jaar geduurd voordat ik me écht weer goed voelde. En kon omgaan met de dingen waar ik eerder tegenaan liep. Ik hoop van harte dat je er snel weer ‘bovenop’ bent. Maar vooral dat je dingen die je anders wil/moet doen, dan ook anders aanvliegt. Dat zal vast langer duren dan nog een paar weken (hoe jammer ook). Maar uiteindelijk heb je er de rest van je leven wel iets aan.
<3 onder de riem!
Wat een lief berichtje. Dankjewel! <3
Het is inderdaad een moeilijke periode! Had je ook last van angstklachten en piekeren? Ik kan slecht weinig doen, omdat ik dan ga piekeren en soms paniekerig word van komt het ooit wel goed met mij? Herken jij of misschien andere mama’s dit ook?