Voordat ik zelf moeder werd verbaasde ik mij soms erover dat mensen ‘maar’ 1 kindje hadden. Dat was toch zielig? Inmiddels denk ik daar anders over en kan het best zijn dat wij het ook bij 1 kindje houden.
Pre-moedertijd
Voordat ik moeder was, was ik de beste moeder ooit. Mijn kind werd consequent maar liefdevol opgevoed, kreeg alleen gezond eten en gedroeg zich perfect. Ik wist ook altijd precies waar het probleem zat bij andere mensen. Ik denk dat ik best snel mijn oordeel klaar had. Ik vond namelijk het hebben van 1 kindje ook een beetje zielig. Ik zei het nooit tegen mensen, maar ik vond het eigenlijk wel. Toen ik zelf moeder werd heeft mij dat wel doen veranderen. Moeder zijn is niet makkelijk, misschien wel de moeilijkste taak ooit.
Nog geen tweede?
Nu Gijs al 3 jaar is komt de vraag regelmatig: “Willen jullie nog geen tweede?” En ik vind het niet erg hoor dat mensen dat vragen. Ik wil daar best eerlijk in zijn. We zijn er gewoon niet aan toe. Ik ben op het moment herstellende van overspannen zijn en vind voor mijzelf zorgen soms al een opgave. Daarnaast is onze woning nog niet af en steekt Jan veel tijd in het klussen. En misschien nog wel het allerbelangrijkste.. Het kriebelt niet. We willen het nog niet. Mijn vriendin heeft net een baby gekregen, een superschattig kindje maar ik ben blij dat ik er zelf niet voor hoef te zorgen. Op dit moment zijn wij gelukkig met 1 kindje.
Leestip: Linda en haar man willen bewust geen tweede kindje
Misschien wel nooit een tweede
En weet je? Misschien komt die tweede er nooit. Ik heb me gerealiseerd dat het belangrijkste is dat we allemaal gelukkig zijn. Nu ik overspannen ben is het belangrijkste dat ik herstel. Niemand heeft er belang bij dat ik weer mijn grenzen over ga. En een tweede kindje er bij is gewoon hard werken. Daarnaast hebben we het toch goed zo? Laten we eerlijk zijn. Hoe meer kinderen hoe meer werk en hoe minder geld. Tuurlijk heb je het voor je kindje over. Gijs zou ik ook nooit meer kunnen missen. Maar 1 kindje geeft je wat meer vrijheid. Naast dat vind ik zwanger zijn en bevallen ook niet zo heel gezellig. Nu dus nog even niet.
Maar gewoon afwachten
Ik sluit niks uit. En misschien is het ons wel helemaal niet gegund. Hoe dan ook, we zijn er nog niet aan toe. Misschien over een jaar, of 3 jaar of anders maar nooit. En weet je wat? Dat is ook goed!
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
Hier hebben we er ook ‘maar’ een, en komt er geen tweede. Het duurde lang voor ik zwanger mocht worden door mijn diabetes, toen het zover was bleek zwanger zijn echt ontzettend zwaar, uitputtend en onzeker makend. De bevalling was een hel, achteraf vooral. Ik was zo ziek dat ik me niks herinner van het inleiden en de uiteindelijke spoedkeizersnee. Onze zoon is met 36 weken geboren en was er duidelijk niet klaar voor nog, zijn start was heel moeilijk. Al met al heb ik er zelf een enorm trauma aan over gehouden, het heeft een jaar geduurd voor ik mezelf weer begon te herkennen, ik de paniekaanvallen onder controle kreeg.
Al met al heeft dat alles ervoor gezorgd dat er nooit een tweede komt. Iedereen kan mooi roepen dat elke zwangerschap anders is, maar wat als het net zo is? Dan gaat dat ook ten koste van onze koekepeer. Bovendien geloof ik nooit dat ik er zelf nóg een keer bovenop zou komen als er weer dingen mis gaan.
En of onze koekepeer ziekig is? Zelf heb ik een broertje en zusje, en eerlijk gezegd had dat van mij niet gehoeven. Zij hadden elkaar en ik viel er buiten. Tot op de dag van vandaag heb ik geen sterke band met ze, ondanks al mijn inspanning. Mijn man is als enigs kind opgegroeid en is hartstikke leuk opgedroogd. 😉 Dus heeft een broertje of zusje dan meerwaarde? Ik denk niet dat dat altijd zo is.
Wij hebben één kind. Waar we enorm van houden. Die we alles kunnen geven wat hij nodig heeft. Die alle aandacht krijgt en alle liefde. En is het niet het belangrijkste dat hij opgroeit tot een leuk en evenwichtig mens? Daar heb je geen broer of zus voor nodig…
zo. Sorry voor mijn lange verhaal. 😉
Wauw! Heftig verhaal! Maar ik begrijp je helemaal. Waarom het risico willen lopen als het nu ook goed is. 1 kindje is ook een volwaardig gezin. Bedankt voor je berichtje <3
Zo terug gelezen lijkt mijn reactie nogal kort door de bocht wat betreft het ‘had niet gehoeven, een broertje en zusje’. Begrijp me niet verkeerd; ik vind ze gezellig en het is leuk als ik ze zie. Maar de band als in ‘mijn zusje is mijn beste vriendin’, of ‘mijn broer en ik delen alles’ is er gewoon niet. Opgroeien met die twee heeft me een hoop geleerd,heeft me deels gemaakt tot wie ik ben, maar heeft me niet de overtuiging gebracht dat opgroeien met een zus of broer beter is dan alleen.
ik plaatst reactie bewust hier en niet op fb. mijn man is ook enigskind. niet bewust ze heben bijna 20 jaar op hem moeten wachten. ik wil mijn schoonmoeder niet kwetsen. maar ik merk echt aan mijn man dat hij iets mist omdat hij niet opgegroeid is met een broertje of zusje. hij snapt de band tussen onze twee kids gewoon niet oprecht. echt zo iets van, je weet pas wat het echt is als je het het zelf meegemaakt. mijn man zei wel altijd van dat had ik wel met vriemdjes etc. ik was het daar toen niet mee eens maar hij ziet nu ook zelf wel in dat het toch anders is. mijn kids hebben dus ook maar aan een kant ooms en tantes. en dat vind ik echt enorm jammer. als ik zie wat die oom en tante met ze doen had ik ze echt graag meer gegunt. het maakt het leven voor mijn kids namelijk wel af. ik zeg dit zeker niet om jou te kwetsen of puschen etc. maar is wel iets om over na te denken vind ik. omdat ik zelf broers en zus super vond( buiten de ruzies :’)) wilde ik dat ook voor mij kids. nu hebben we er twee. ik vind het zwaar en heb ook geen kriebrls. maar ik kan het in mijn hoofd niet afsluiten dat twee nu wel genoeg is
Zelf hoopte ik op meer dan een kind maar nu niet meer na een lange weg van vruchtbaarheidsbehandelingen en een burn-out. Ik weet het nog niet. Misschien blijft het wel bij deze ene mooie zoon en is dat ook goed. Bedankt dat je het open hebt gedeeld. Het is geen gemakkelijk onderwerp.
Fijn en mooi dat jij kunt zeggen voor jezelf het is goed zo, we zijn gelukkig… aan alle situaties met 1 kind of meer kinderen kunnen voor en nadelen zitten die je nu nog niet kunt overzien en die in elke situatie anders zijn… het is vind ik mooi dat je zo dicht bij jezelf en jullie situatie blijft!