Alleen met de kinders op pad

Het is een onderneming maar ik doe het gewoon.

Liever niet alleen

Ik zie ze regelmatig op Instagram en in ‘real life’ lopen. De gezinnetjes die elk weekend samen iets leuks gaan doen. Samen werkend voor de overheid, op kantoor of een eigen zaak waarbij de tijd zelf ingedeeld kan worden bedenk ik mij dan zo. En soms ben ik wel een beetje jaloers hoor. Mijn man is chef-kok en werkt eigenlijk alle weekenden. Ik ben er aan gewend hoor. Ik krijg de kriebels als hij heel lang vakantie heeft haha. Maar er waren tijden dat ik dan niet weg ging. Dat ik liever thuis bleef. Helemaal toen Luuk net geboren was. In het begin is Gijs van school halen met een kleine baby al spannender dan een horrorfilm en vraagt meer planning dan een kinderfeestje. Laat staan naar een plek toe gaan wat dan leuk zou moeten zijn. Ik kreeg al hartkloppingen bij het idee. Zul je zien. Krijst die kleine alles bij elkaar, kotst hij alles er onder of weet ik veel.

I did it!

Toch besloot ik op een dag het toch maar te doen. De eerste keer alleen met Gijs en Luuk op pad, een middagje uit was echt wel even een dingetje. Luuk als baby nog in de kinderwagen en Gijs op zijn loopfietsje. Samen naar het Rensenpark. Mijn stresslevel was standje burn-out maar ik had het gedaan en het was leuk. Het ging gewoon hartstikke goed! Vanaf toen ging ik vaker met 2 kinderen alleen op pad. Het is wel een gedoe hoor. Het vraagt nogal wat voorbereiding. Meneer slaapt niet als we weg zijn dus als ik ’s avonds niet met een overstuur en overprikkeld kind wil zitten moet ik het qua slaapjes goed plannen. Laat staan dat ik een stapel zooi mee moet nemen. Het lijkt alsof we op vakantie gaan. Van voedingen in thermosflessen, tot koekjes voor de grote man. Een hele volksverhuizing lijkt het wel.

Veel gedoe

Soms denk ik. waar doe ik het toch voor. Zoveel gedoe voor een paar uurtjes weg. Ik kan het toch thuis ook gezellig maken? Maar ik leef voor dit soort uitjes. Ik zie mijn kinderen lachen en als ik dan ’s avonds de foto’s bekijk dan word ik weer helemaal blij. Die twee mannetjes met een grote lach op hun gezicht, lekker aan het spelen in het water of in de ballenbak. Dit is de kers op het weekend voor mij. Anders wordt het leven ook maar een sleur. Maar ik kan niet wachten tot die jongste ietsjes groter is zodat een middagje weg iets minder plannen en slepen is.