Wat als je de wereld met al zijn hectiek en drukte niet bij je past. Dat het je soms wat te veel is. Moet jij je dan altijd aanpassen of mag je de maatschappij ook accepteren dat er mensen zijn die niet altijd goed gaan op veel prikkels.
Want het is zo gezellig toch?
Onder het mom van ‘het is zo gezellig’ of ‘het hoort zo’ moet er tegenwoordig van alles. Jaarlijkse etentjes met vriendinnen, kinderverjaardagen van vrienden, een activiteit op de school van je kind, Sinterklaas komt in het buurthuis, kinderfeestjes en meer. Je begrijpt het. Al snel had ik met mijn hooggevoeligheid door dat het mijn energie helemaal leegzuigt. Ik lig soms letterlijk te trillen in bed van de vele prikkels die ik heb opgenomen. Maar het hoort er bij. Het is zo leuk toch?
Dus ik accepteerde dat het dingen zijn die er bij horen. Ik deed er altijd maar aan mee, ook al wist ik ik soms nog dagen daarna nog hoofdpijn en lamlendig er van was. In de loop der jaren heb ik pas geleerd dat ik niet de enige ben die dit zo voelt. Ik heb collega’s en vrienden die dit ook zo voelen. Maar toch gaan we er massaal mee door. Pas sinds mijn burn-out durf ik echt ‘nee’ te zeggen. En ja, ik weet dat dit lang niet altijd wordt geaccepteerd, dat ik er misschien zelfs mensen mee kwets. Maar voor mijn gevoel moet ik deze keuzes maken om een nieuwe burn-out te voorkomen.
Mijn kinderen beschermen
Nu ik moeder ben gaat het niet eens meer alleen over mij. Mijn kinderen hebben blijkbaar wat van mijn gevoeligheid geërfd. En nu maak ik dus keuzes voor hen die bij anderen niet altijd in de goede aard vallen. Soms wordt er op woensdagmiddag niet gespeeld omdat we op moeten laden, soms komen we niet op een verjaardag omdat het ons te veel is en Sinterklaas vieren we heel klein. Omdat het allemaal al spannend genoeg is. Ik heb er zelfs wel eens aan gedacht om mijn kind op bepaalde feestdagen van school te houden omdat het veel te veel is.
Ik denk er wel eens aan om mijn kind op bepaalde feestdagen thuis te houden.
Het is te veel!
Ik weet dat er genoeg mensen zijn die denken dat ik niet helemaal goed ben. Maar als ik iets in al die jaren in het onderwijs heb geleerd is dat kinderen heel goed gaan op rust, reinheid en regelmaat. Daar voeg ik zelf nog aan toe: liefde en veiligheid. Het is niet voor niks dat kinderen in de sinterklaastijd slechter slapen, meer huilen en vaker ziek zijn. Het is voor veel kinderen gewoon te veel. En dat doen we onder het mom van ‘het is zo leuk’. Naast dat er kinderen zijn die dat ook echt vinden is er ook een groot deel die het gewoon te veel is. En waar we toch ook rekening mee moeten houden als je het mij vraagt. Maar zodra ik die keuzes voor mijzelf of mijn kinderen durf te maken word ik soms aangestaard alsof ik mijn kinderen hoogstpersoonlijk in de kelder opsluit. Ik krijg ook wel eens de opmerking van ‘Het hoort er toch gewoon bij?’
De hele maatschappij is overprikkeld
Ik merk dat ik me soms een beetje afzet tegen deze maatschappij. Ik vind dat we veel te gestoord bezig zijn. We moeten maar mee gaan in de hele gekte. Iedereen moet maar presteren, het meeste uit zichzelf halen, op zijn tenen lopen en alles maar leuk vinden. we moeten de mooiste auto’s, de grootste huizen en de slimste kinderen. Gingen mensen maar eens opscheppen over welk kind het meest gelukkig is, dan in plaats van welk kind de beste Cito-scores heeft. Dan zou deze wereld er veel beter uit zien.
Wat ik wil? Dat het normaler is om te zeggen ‘nee dat is te veel voor mij’. Want ik weet dat er genoeg mensen zijn die dit voelen. Dat betekent niet dat ik een ‘partyblocker’ wil zijn. Maar hopelijk komt er ook een beetje begrip voor volwassenen en kinderen die hier gevoelig voor zijn.
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
Goed verwoord Elke. Sinds een aantal jaren weet ik waarom ik na een feest, bijeenkomst o.i.d. altijd een hele nacht wakker lag. Ik kon alle prikkels niet goed verwerken. Dag na zoń nacht had ik een vreselijk humeur. Nu doe ik niet meer mee aan drukke feesten en bijeenkomsten. Nu weet ik ook waarom onze zoon met sinterklaasfeest en kerstfeest op school vaak ziek werd en naar huis ging. Bij mij heeft het tot bijna mijn 60e jaar geduurd. Als kind had ik er geen last van, in mijn kindertijd was er rust, reinheid en regelmaat. Weinig tv , geen kinderfeestjes. Elke doe wat voor jou en je kinderen goed voelt.
Dat jij jouw verhaal deelt, leidt er vast toe dat er veel meer (h)erkenning komt!
Ik herken en erken jouw ‘gevoeligheid’ (Ik vind het heel logisch en normaal😉, vandaar de ‘……’ )
Een manier van ZIJN !!!
💝