‘Mijn eerste zwangerschap en bevalling’ door Marjolein

bevalling-marjolein

In mijn rubriek ‘Mijn eerste zwangerschap en bevalling’ vertelt elke week een mama over de eerste keer zwanger zijn en bevallen. Vandaag is het de beurt aan mijn gastblogger Marjolein. De bevalling verliep niet perfect en ging dus ook naar huis met een lege maxi cosi. Lees het pittige verhaal vandaag hier.

 

bevalling-marjolein

Marjolein

 

Hoi lieve lezers van Elkeblogt, Sommige zullen mij wel kennen. Ik ben Marjolein Keizer en ik ben gastblogger bij Elke. Elke eerste zaterdag van de maand komt mijn blog bij Elkeblogt online. Iedere zwangerschap en bevalling zijn weer anders en daarom vond ik het wel leuk om ook ons verhaal te delen.

 

Mama worden?

Vroeger zei ik altijd dat ik op mijn 27ste moeder wilde worden. Dat kwam ook uit. Dit had ik niet zo gepland hoor, het gebeurde gewoon. Mijn partner en ik wonen in Enschede. Ik had op het moment dat wij stopten met de pil een baan in het reguliere basisonderwijs. Een leuke school, gezellige groep en fijne collega’s. Toen ik hoorde dat mijn tweelingzusje al ruime tijd gestopt was met de pil en het steeds maar niet lukte om op de natuurlijke manier zwanger te raken, begon ik er steeds meer over na te denken wat als het bij ons ook niet lukt? Aangezien wij een eeneiige tweeling zijn kon die kans groot zijn. Samen met mijn vriend goede gesprekken gehad. Thuis hadden wij nog een pup lopen van 16 weken en een kleintje erbij zou het leven nog drukker maken. Toch besloten wij dat we zouden stoppen met de pil met in ons achterhoofd dat het wel eens 2 jaar zou kunnen gaan duren. Ik geloof dat dit in maart of april 2015 was. In mei kreeg ik toen te horen dat de formatie op school zou gaan krimpen en dat er voor mij geen plekje meer was voor het nieuwe schooljaar. Erg jammer. De zomervakantie begon. Thuis veel geklust, leuke dagjes weg en verschillende verjaardagen. Op woensdag 19 augustus 2015 bleek ik nog steeds niet ongesteld te zijn en besloot ik om een test te gaan doen. Ik had die dag ervoor al testen gekocht. Vol zenuwen plaste ik over de zwangerschapstest. En begon hard te huilen toen ik zag dat ik het al meteen raak was. Ik dacht meteen aan mijn tweelingzusje. Wat oneerlijk. Dit kan niet. Zij zijn al zo lang bezig. Het voelde even oneerlijk, maar aan de andere kant ook fijn. Ons leven zou gaan veranderen.

 

Papa verrassen

Ik ben die middag naar de stad geweest en heb een shirtje en een speen bij de Prenatal gekocht met ‘Daddy’ er op. Ik weet zijn blik nog zo goed. Hij kwam thuis uit het werk. Ik stond in de ensuit deuren bij de keuken. Ik begon te praten: Ik heb een leuke verassing voor je. En weet je wat hij toen zei? Heb je mijn racefiets gekocht? Ik begon hard te lachen. Dus ik zo nee, wij worden papa en mama. Echt? Zei die toen. Waarop ik zei de test zal wel niet liegen. En ik gaf hem de cadeautjes die ik eerder die middag gekocht had.

 

Het nieuws vertellen

Die avond belde ik met mijn zus om haar het nieuws te vertellen. Ik kon niet langer wachten. Ik vond het spannend, maar ook leuk. Ik moest het aan iemand kwijt. Ik vroeg haar wat zij aan het doen was.  Ga maar even zitten want ik moet je wat vertellen. Waarop zij eigenlijk meteen al zei ben je zwanger? Toen zei ik jaaaa.. maar ik vind het zo erg voor Miek. (Mijn tweelingzusje) Ik weet niet hoe ik het haar moet vertellen. Ook besprak ik met mijn zus hoe wij het konden vertellen aan mijn ouders.

Die zondag was het de laatste dag van de zomervakantie. Ik had bedacht om gezellig met elkaar te eten. Bij mijn ouders in Emmen. Wij zouden dan eerst langs mijn zusje en het daar vertellen en daarna met elkaar bij papa en mama gaan zitten. Bij mijn zusje thuis vond ik het heel erg spannend. Toen ik begon te praten zei ze al direct ben je zwanger waarop ik begon te huilen en ja antwoordde. Ik knuffelde mijn zusje helemaal fijn. Zij stormde naar boven want had een te gek pakje. Ik wilde het niet aannemen omdat ik ergens toch voelde dat het bij haar ook zou lukken en dat pakje had zij speciaal gekocht voor hun eerste kleintje.

Eenmaal bij mijn ouders zaten wij gezellig in de tuin. Ik ben bij mijn vader op schoot gaan zitten en legde zijn handen op mijn buik. Wij hebben een leuke verassing voor jullie. Jullie worden weer opa en oma. Mijn ouders waren mega blij. En die dag gingen wij trots naar huis!

 

Zwanger

Tijdens de zwangerschap was ik vrolijk en actief. Ik deed aan hardlopen en daar was ik meteen, na het nieuws dat ik zwanger was, mee gestopt. Ik wandelde dagelijks met Hunter en dat vond ik voldoende. Ik had nergens last van. De avond voordat de weeën begonnen heb ik zelfs nog een stuk gefietst. Ik weet het, te gek voor woorden.

Met 17 weken hadden wij een speciale echo. Een geslachtsecho. Wij waren allebei heel erg benieuwd naar het geslacht. Mijn vriend hoopte op een jongen. Ik had een briefje in mijn zak gedaan en daar stond opgeschreven dat het een meisje zou worden. Mijn gevoel klopte ook. Toen mijn vriend de navelstreng aanzag voor een piemeltje was het voor hem in het begin wel even balen. Thuis gekomen huilend in mijn armen. Wat ik opdat moment heel erg lief vond. Als wij het daar nog eens over hebben en ik vraag ben je blij met een meisje zegt hij iedere keer weer ik ben zo trots en gelukkig met ons kleine meisje. Ik had dit niet willen missen. Lauren is ook echt een papa’s kindje en dat voelt heerlijk!

 

De 20 weken echo

De 20 weken echo was heel erg spannend. Die was op 26 november. Toen zij cyste zagen in de hersentjes was het heel erg spannend. Wij moesten naar het ziekenhuis voor een echo. Het kon zijn dat ons kindje het syndroom van down kon hebben of iets anders. Met die gedachten gingen wij 6 zenuwslopende weken tegemoet. De Kerst en Oud en nieuw waren voor ons gezellig, maar ook beangstigend. Hoe zou het straks zijn? Zou het goed komen? Op 6 januari kwam dan het verlossende woord dat die cystes helemaal weg waren. Er was niet meer te zien. Het zag er goed uit. Wij opgelucht en blij. En zo konden wij de zwangerschap verder. Het kamertje kon worden geschilderd, kleine klusjes afmaken in ons huis, maar vooral genieten van het getrappel in mijn buik.

 

Ik had geen vast contract en was op invalbasis aan het werk voor 3 dagen in Almelo bij de kleuters. Ik heb tot 34 weken zwangerschap gewerkt. Dat viel tegelijk met de voorjaarsvakantie en zo kon mijn vervangster na de voorjaarsvakantie starten. Wat hebben mijn kleuters mij verwend met veel leuke cadeaus. Een grote luiertaart met allemaal mooie tekeningen en cadeautjes. Het leukste aan zwanger zijn vond ik dat er een kleintje in je buik groeide. De eerste 40 weken en 6 dagen was ze helemaal van mij alleen. Ik hoefde haar nog niet te delen. Ik voelde haar schopjes.

 

Zwangerschapscursus

Ik heb een zwangerschapscursus gevolgd. Verschillende oefeningen voor tijdens de bevalling die je kon gebruiken. Dit deed ik vanaf 30 weken op maandagavond. Ik vond het erg gezellig om andere mama’s to be te ontmoeten. Wij hebben nu nog steeds contact en spreken zo nu en dan nog eens met elkaar af. Erg gezellig om al die kleintjes te zien.

 

De bevalling

Ik had eigenlijk geen beeld bij de bevalling. Ik weet nog goed de verschillende verhalen en ik ben er heel nuchter in gegaan. Toen ik de 40 weken was gepasseerd dacht ik al van dit gaat nog wel even duren. Ik had daar ook geen erg in. Die donderdagavond nog een rondje gefietst naar de stad. Ik was die week nog bij de verloskundige geweest. Ik zou zondag worden ingeleid als er niets gebeurde. Die afspraak stond gepland. Vrijdags voelde ik mij de gehele dag al gek. Mijn vriend had nog een examen van zijn werk. Hij was die dag al thuis gebleven en alleen naar het examen gegaan. Ik kon hem te allen tijde bellen zei die. Die avond heb ik de verloskundige gebeld dat ik dacht dat er iets aan het gebeuren was. Ze zei als er iets is moet je mij bellen. Toen ik die vrijdagnacht om 1 uur wakker werd en de weeën heviger werden heb ik het eerst 2 uur alleen gedaan. Ik pufte ze weg. Mijn vriend lag nog naast mij te slapen. Om 3 uur heb ik hem wakker gemaakt. Het gaat niet meer lieverd. Je moet mij helpen. Je moet op mijn rug wrijven. Samen lachend deed hij dat. Toen ik om 5 uur met timen steeds vaker achter elkaar weeën had heb ik de verloskundige weer gebeld. Ze zei ik had het telefoontje al eerder verwacht. Waarop ik antwoordde ik wilde je niet al wakker maken en heb het eerst zelf gedaan. Ze kwam er aan. Om half 6 was ze er. Ik had al 5 cm ontsluiting. We mochten naar het ziekenhuis gaan. Ik wilde namelijk in het ziekenhuis bevallen. We moesten onze oppas voor Hunter bellen. Mike zijn zusje en zwager zouden oppassen. Alleen namen ze niet op. Toch moesten wij weg. Gelukkig kreeg mijn vriend ze later te pakken en hebben zij voor Hunter gezorgd die dag.

Naar het ziekenhuis

Het moment dat wij naar het ziekenhuis reden voelde geweldig. Ik krijg er nu weer een kriebel van. Ik weet nog heel goed dat we tegen elkaar zeiden, nu gaat het gebeuren. In het ziekenhuis werden mijn vliezen gebroken. Het was 7 uur toen wij in het ziekenhuis waren. Ik heb om half 9 mijn moeder gebeld of ze al onderweg was. Mijn moeder zou bij de bevalling zijn en het gaf mij ook een stukje rust dat zij er bij zou zijn. Mike was heel lief voor mij. Toen het om 10 uur nog niet echt opschoot kreeg ik een ruggenprik. Ik wilde het eigenlijk helemaal niet, maar uiteindelijk toch maar wel voor gekozen.

Ik zou een uur weg zijn. Mijn vriend besloot om even naar de markt te gaan om een visje te eten. Ons wekelijks uitstapje op zaterdag. Hij heeft nog bij de fruithandel staan praten omdat die vroegen of ik al bevallen was. Waarop Mike antwoorden dat ik nu bezig was met bevallen alleen een ruggenprik kreeg. Toen ik weer terugkwam was mijn moeder er ook. Goh, wat vond ik dat fijn. Ik had een praatjes niet normaal. Ik zat ook continu appjes te sturen met mijn zusje, zus en vriendinnen. Die heb ik allemaal laten weten dat ik aan het bevallen was.

 

Duurt lang

De uren verstreken. Ergens in de middag heb ik nog even een slaapje gedaan. Toen hebben mijn mama en mijn vriend even beneden gezeten. Zo kon ik even rusten voor het ‘zware’ werk zou gaan beginnen. Eenmaal om half 6 werd mijn ruggenprik stop gezet. Het kon namelijk wel een uur of ander half duren voordat hij was uitgewerkt. Het was rond 19.00. Ik had 10 centimeter ontsluiting. Ik voelde niet echte persdrang, maar toch moest ik persen.

Ik heb 45 minuten geperst en nog schoot het niet op. Lauren lag als sterrenkijkertje. Gedraaid. Dat hoefde niet voor problemen te zorgen. Het kostte wat meer energie. Toen de gynaecoloog na 45 minuten kwam controleren ging het allemaal heel erg snel. Ik moest met spoed naar de O.K en zou een spoedkeizersnede krijgen. Het duurde allemaal te lang en voordat ik het wist werd ik op een bed gelegd en gingen ze rennend over de gang. Mijn vriend kon nog snel de camera in het wiegje leggen en rende erachter aan. Mijn moeder had ik nog een dikke kus gegeven. Die mocht helaas niet mee. Wat vond ik het vreselijk. Ik was helemaal emotioneel door alles wat er gebeurde. Ik kreeg een ruggenprik en alles ging zo snel. Ik was al open voordat mijn vriend binnen was. Ik weet nog goed dat ik zei jullie moeten wachten mijn vriend is er nog niet. Toen hij net zat kwam Lauren er al uit! Wow, eerst komt er wat vet en dan komt de baby zeiden ze. Geweldig. Ik weet nog goed dat wij elkaar een dikke kus gaven en toen moest Lauren mee. Mike ging mee. Het duurde allemaal heel erg lang voordat ze terug waren. Eindelijk. Ik kreeg ons meisje te zien. Geweldig.

 

bevalling-marjolein

 

Op 16 april 2016 om 20.10 in het ziekenhuis van Enschede zijn wij de trotse ouders geworden van Lauren.

Mike ging weer weg en ik werd dichtgemaakt. Toen ik op de uitslaapkamer was leek het allemaal weer uren te duren. Eindelijk kwam papa daar met Lauren. En Lauren werd bij mij neergelegd. Ik kon mij niet bewegen. Het was allemaal zo gek. Eindelijk mocht ik naar een kamer. Een kamer voor mij en Lauren. Mijn familie was al in het ziekenhuis. Mijn moeder had beneden gelopen en mijn zus, zusje, oma, zwager, schoonmoeder, schoonzusje en zwager en beste vriendin waren haar tegengekomen. Ben je niet bij Marjolein? Is ze al bevallen? Waarop mama zei dat ik naar de O.K. was voor een keizersnede.

Allemaal kwamen ze kijken naar onze prachtige dochter. Geweldig!

 

Toch niet goed?

Alles bleek alleen later toch niet helemaal goed te zijn. Die nacht was Lauren erg onrustig. Voor mijn rust had de nachtzuster haar meegenomen en heeft ze veel geknuffeld met de zusters. Zo kon ik even slapen. Ergens die nacht gingen mijn lampen aan en werd ik wakker gemaakt. Ik was net blij dat ik even sliep. Klinkt egoïstisch, snap ik. Er stonden ineens 5 artsen langs mijn bed. Ik schrok mij een hoedje. Ik dacht wat is er gebeurd? Waar is mijn dochter? De artsen zeiden dat ze Lauren mee hadden genomen naar de Neonatologie afdeling. Daar werd ze onderzocht omdat ze ziek was. Tijdens de bevalling had Lauren een bacterie opgelopen waarop ze aan de antibiotica moest. Dit betekende ook dat zij een week lang in het ziekenhuis moest blijven. Ik ben die ochtend bij haar gaan kijken. Dit was rond half 6. De zuster nam mij mee. Ik kon nog amper lopen. Ik was nog geen 12 uur geleden bevallen. Die rolstoel ingaan ging met moeite. Ons kleine prinsesje aan allemaal monitoren en allemaal draadjes. Ik kon wel janken. En dat heb ik toen ook gedaan.

 

bevalling-marjolein

 

 

Eindelijk. Mijn vriend was ook in het ziekenhuis. Hij was ook veel in het ziekenhuis. Die woensdag moest ik naar huis. Er was geen plek om te blijven slapen. Lauren moest nog blijven. Met een lege maxicosi naar huis gaan is geen pretje kan ik je vertellen. Ik zat in de rolstoel te janken dat wil jij niet weten. Vol hormonen nog. Vreselijk. Het voelde niet eerlijk. Haar daar laten en zelf thuis zijn. Ik ben gelukkig veel in het ziekenhuis geweest. Mijn schoonzusje is een dag mee geweest, mijn beste vriendinnetje kwam langs en ook mijn zusje is een dagje geweest. Zo had ik steeds wel vervoer. Mijn vriend moest overdag werken en zo kon ik toch bij haar zijn. Het regende, hagelde, sneeuwde, de zon scheen. Het was bizar weer. Lauren mocht nog in bad en wij hebben haar aangekleed. Mijn vriend was al heel erg handig is alles. Hij heeft veel gedaan in het ziekenhuis omdat ik het allemaal nog niet kon. Hij heeft veel complimentjes van de zusters gekregen en dat voelde zo goed. Ik was en ben trots op hem.

Het moment dat wij naar huis mochten was GEWELDIG. Het hele huis was versierd. Samen met Lauren in de auto op naar ons huis en naar Hunter. Hunter mocht aan haar snuffelen zo hebben wij laten merken dat het goed was en dat zij er nu ook bij hoorde. Vanaf moment 1 is hij niet bij haar weg te slaan. Het was als of hij wist dat hij nu ook voor haar moest zorgen. Het zijn nu nog steeds twee bandieten bij elkaar.

 

Hoe is het nu?

Lauren is inmiddels 21 maanden. Het gaat heel goed met haar. Ze is ondeugend, vrolijk en lief, een echt meisje met haar eigen willetje. Ze is heel eigenwijs en heeft al praatjes voor 10. Ze kruipt en schuift op haar billen de kamer rond. Gaat langs alle kasten, tafels en stoelen staan, loopt aan de hand, nog niet los en zoekt het hele huis door naar speelgoed. Ze gaat graag op onderzoek uit en giert dan van het lachen.

 

Leuk dat je mijn bevallingsverhaal hebt gelezen. Als je benieuwd bent naar nog meer foto’s. Kijk dan eens op mijn insta-account. Alle blogs van Marjolein lezen? Klik dan hier.

 

Liefs Marjolein

 

 

p.s laat je een reactie achter? Met wat je er van vond?

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Wij maken op deze website gebruik van cookies. Een cookie is een eenvoudig klein bestandje dat met pagina's van deze website [en/of Flash-applicaties] wordt meegestuurd en door je browser op je harde schrijf van je computer wordt opgeslagen. Naast dat maken we gebruik van affiliatielinks. View more
Cookies settings
Accepteren
Privacy & Cookie policy
Privacy & Cookies policy
Cookie name Active

Privacy

Ik verzamel niet veel persoonsgegevens maar met de gegevens die ik verzamel ga ik ik altijd vertrouwelijk om. Denk aan een adres die je mij hebt gegeven als je iets hebt gewonnen, een mailadres wat ik heb ontvangen of gegevens die je bij een reactie hebt achtergelaten. Ik zal deze gegevens nooit doorverkopen. I promise you 😉 Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.

 

Adresgegevens

Soms krijg ik je adresgegevens omdat je misschien iets hebt gewonnen. Zodra ik weet dat dit geregeld is zal ik deze gegevens verwijderen. Soms moet ik je adres doormailen naar een bedrijf zodat ze jou je prijsje zelf kunnen sturen. Ik ben niet verantwoordelijk voor de juistheid van de informatie op die websites en ook niet voor hun privacybeleid.

 

Reageren

Onder elke blog die ik schrijf kan jij een reactie achterlaten. Ik vraag je dan om je naam en e-mailadres in te vullen en eventueel ook een website. Ook je ip-adres wordt meegestuurd als je een reactie achterlaat. Deze gegevens zal ik nooit gebruiken om door te verkopen aan derden. Mocht je een reactie hebben gegeven, waar je achteraf niet meer blij mee bent, dan wil ik je vragen om mij te mailen zodat ik je reactie kan verwijderen.    

Mailcontact

Soms heb ik mailcontact met een lezer. Denk aan vragen die mij worden gesteld, mensen die iets willen weten van mij etc. Ik ontvang dan jouw mailadres. Ook je ip-adres wordt meegestuurd als je een reactie achterlaat. Deze gegevens zal ik nooit gebruiken om door te verkopen aan derden.  

Cookies/ Google Analytics

Voor analysedoeleinden maak ik gebruik van Google Analytics, die op hun beurt weer cookies gebruiken. Met de gegevens die Google Analytics voor mij verzamelt kan ik mijn blog verder verbeteren. Voorbeelden van gegevens die verzameld worden en die ik kan zien zijn: de browser die je gebruikt om mijn blog te bekijken, de tijd die je doorbrengt op mijn blog en welke pagina’s je bekijkt voor hoe lang. Uiteraard wordt er door Google Analytics vertrouwelijk omgegaan met de persoonsgegevens van wie dan ook en worden deze gegevens niet voor andere doeleinden gebruikt dan de analyse.    

Hosting

Elkeblogt.net is ondergebracht bij hostingpartij danwij.nl. Deze host gaat vertrouwelijk om met persoonsgegevens, vandaar het groene slotje.   Ik heb geprobeerd mij zo goed mogelijk in te lezen in de privacywet. Ik zal de wet zo goed mogelijk nastreven. Voor vragen, toevoegingen of opmerkingen kun je mij mailen op info@elkeblogt.net.
Save settings
Cookies settings
Scroll naar boven