Of het nu echt klikken is weet ik niet. Maar ik weet wel dat het niet helemaal lekker voelde. Toch wist ik dat ik iets tegen de huisarts moest zeggen.
Naar de dokter
Het is maandag en ik moet met Gijs naar de dokter. Onze eigen dokter is met vakantie en dan doen ze gewoon de hele praktijk dicht. Blijkbaar kan dat maar dat terzijde. Ik ga braaf in de wachtkamer zitten en daar zit nog een mama met haar zoontje van ik gok een jaar of 3. Ik ga met Gijs zitten en we doen onze jassen uit. Ik merk dat de andere moeder vrij aanwezig is. Voor Gijs pak ik een speeltje. Het andere jongetje is nieuwsgierig en gaat bij Gijs zitten. Tot nu toe nog niks aan de hand.
En dan gaat het mis..
Het jongetje dringt zich echt aan Gijs op. Hij gaat ontzettend dicht bij Gijs’ gezicht en ik zie hem naar mij kijken als in: ‘wat moet ik hier mee mama’. Ik zeg tegen het jongetje dat hij maar niet zo dicht bij Gijs moet gaan zitten omdat hij dat niet zo leuk vindt. Als het jongetje niet gelijk reageert wordt de moeder heel kwaad op het jongetje wat zich voornamelijk uit in schreeuwen. Ik zie Gijs verschrikt naar mij kijken en pak hem op schoot. Daarna is het voor het jongetje blijkbaar het teken om los te gaan. Hij tekent op de grond, schreeuwt en daagt moeder ontzettend uit. Moeder daarentegen gaat daar volledig in mee. Geeft het jongetje een tik op zijn hoofd en trekt hem aan zijn oren. Het is vuur tegen vuur. Ik hoop zo ontzettend dat ze snel geroepen worden want ik weet niet wat ik met deze situatie aan moet. Iets zeggen lijkt me ook niet verstandig. Moeder is ontzettend gefrustreerd en ik kan niks bedenken om te zeggen wat haar op dat moment zal helpen. Gijs zit nog steeds verschrikt op mijn schoot en ik hou hem maar goed vast. Soms ben ik best een beetje onzeker als moeder. Besteed ik wel genoeg tijd met Gijs? Werk ik niet te veel? Dat soort dingen. Maar als ik in zo’n situatie terecht kom weet ik weer dat ik wel een goede moeder ben. Alleen al door mijn kind alle liefde te geven die ik heb.
Ik moet iets doen..
Eindelijk wordt de moeder geroepen en ga ik met Gijs even puzzelen. Onder tussen twijfel nog ik dit tegen de huisarts moet zeggen. Alsof ik in 5 minuten genoeg weet over dit gezin om hier uitgebreid over te gaan zitten roddelen. Maar ik vind dit dus wel een dingetje. Ik kan dit niet zomaar naast mij neer leggen. Stel dat er wel iets met dit gezin gebeurt en ik kom erachter dat ik het misschien had kunnen voorkomen door mijn mond open te trekken? Dan had ik het mijzelf nooit vergeven. Na het bezoekje met Gijs bij onze eigen dokter heb ik dus gezegd wat ik heb gezien. De dokter bedankte me en vertelde me dat dit gezin haar aandacht al had. Ook al weet ik dat het voelt als roddelen, ik ben blij dat ik het heb gezegd.
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
Alleen maar goed dat je dit hebt gedaan! Maar ik weet ook hoe moeilijk dit is en hoe je je gevoeld moet hebben.. Ik twijfelde aan de situatie van mijn buurmeisje (ook qua leefomgeving, de staat van het huis).. Toen ik doorkreeg dat andere buurtjes ook hun twijfels hadden, heb ik het met een wijkagent besproken (nu hebben wij ook last van geluid e.d.) ..Die zouden het in de gaten gaan houden en ook toen kreeg ik te horen dat dit gezin al onder toezicht stond.
Lastig kan dat zijn he! Je wil ook niet bemoeierig overkomen. Bedankt voor je reactie 🙂
Jeminee, wat een dilemma zeg! Het is soms zo lastig inschatten of het een incidentele uitbarsting was of dat zoiets ‘normaal’ is voor een gezin. Ik denk dat je heel goed je eigen gevoel hebt gevolgd. En ik vind het zeker geen roddelen, het is eerder oog en zorg hebben voor een ander. Wellicht speelt er op dit moment veel bij die moeder of in het gezin waardoor het even niet lukt alle ballen hoog te houden. En dan kan professionele hulp uitkomst bieden.
Precies maar het voelt toch wel een beetje als roddelen. Bedankt voor je reactie 🙂
Goed gedaan! Je kan niet alert genoeg zijn!
Wie weet wat dat jongetje allemaal meemaakt thuis…
Nou precies..