PDS, of prikkelbare darm syndroom is een naam voor allerlei klachten in je maag en darmen. Soms is het er weken niet maar je kunt er ook weken achter elkaar flinke last van hebben. Ik heb mijn leven zo ingericht dat ik weinig last heb. Maar het blijft soms schipperen tussen goed en kwaad.
Lekker spontaan!
“Wil je blijven eten?” Zo’n makkelijke vraag maar bij beginnen al gelijk alarmbellen te rinkelen. Ik moet niet alleen weten wat we gaan eten, maar moet daarnaast ook alle verpakkingen bij langs van ingrediënten en zelfs kruiden. Dus eigenlijk is mijn antwoord standaard een nee. Soms denk ik, waarom niet? Maar zelfs door een beetje knoflook of ui kan ik de hele avond en nacht met buikpijn rondlopen. Ik wil en durf eigenlijk geen risico te lopen met mijn prikkelbare darm syndroom, en vind het ook vervelend dat degene die mij uitnodigt eerst voor mij een compleet boekwerk aan ingrediënten op moet zoeken. Een vriendelijke nee is dan in de meeste gevallen het best.
Mijn prikkelbare darm syndroom
Kort door de bocht gezegd het ik het meest last van fructanen. En die krengen zitten zo ongeveer overal in. Een kleine hoeveelheid kan ik best eten. Vooral als ik daar ook (overdreven dure Fibractase tabletten) bij neem, maar van sommige dingen kan ik echt geen spoortje eten. Ui en knoflook is zo’n voorbeeld daarvan. Ik weet dit nu een jaar of 3 en inmiddels weet ik precies welke kruidenmixen of chips van welk merk ik wel of niet kan eten. Maar het is voor andere niet te doen voor een ander om voor mij te koken. Ik moet dus met een boekwerk aan aantekeningen bij iemand aankomen zodra iemand voor mij wil koken. Dat kan ik iemand gewoon niet aandoen.
Welke klachten krijg ik dan?
Bij prikkelbare darm syndroom kunnen veel verschillende klachten horen. Sommige mensen krijgen hoofdpijn of worden misselijk. Als ik iets eet waar ik niet tegen kan dan voel ik het binnen 10 minuten. Mijn buik blaast zich helemaal op en krijg een heel vol gevoel. Binnen een half uur heb ik krampen en voelt mijn buik gewoon erg onaangenaam. Meestal is het een paar uur later weg. Soms is het allemaal een beetje overgevoelig en kan ik er slecht van slapen of voel ik me er bijna ziek van. Als ik nu een paar dagen rustig aan doen met eten en niks eet wat ook maar over het randje zou kunnen zijn dan is het zo weer over.
Angstig om te eten
Het maakt dat ik in ‘buikpijnperiodes’ soms wat angstig ben om te eten. Ik kan met mijn prikkelbare darm syndroom soms best wel dingen eten die ‘op het randje zijn’. Vaak gaat dat prima en is er niks aan de hand. In zo’n periode van buikpijn merk ik dat ik alleen durf te eten waarvan ik zeker weet dat het goed gaat. Vandaar dat ik soms al in de stress schiet bij een uitnodiging van het één of ander. Aan de ene kant wil ik precies weten wat er te eten is zodat ik voor mezelf een plan kan maken wat ik ga eten. Aan de andere kant wil ik ook niet die zeur zijn die constant tot in detail alles moet weten.
Goed mee te leven-syndroom
Er valt prima mee te leven hoor. Zodra ik volledig controle heb op wat ik eet kan ik wekenlang nergens last van hebben. Het wordt lastig als ik buiten mijn ‘safe-zone’ moet eten. En dan is het vooral voor andere mensen lastig. Ik vind het geen probleem om niet uit eten te gaan of zelf mijn lunch mee te nemen. Het klinkt gek maar ik heb niet zo veel met eten. Mijn man kan over eten praten alsof het zijn grote liefde is. Ik heb dat niet. Ik eet ook niet veel en je hoeft mij zeker niet voor eten wakker te maken. Als ik dan van alle syndromen er eentje moest kiezen, dan doe mij deze maar.