‘Klussen met een kleintje’: verhuizen

In mijn reeks ‘klussen met een kleintje’ houd ik jullie op de hoogte over alles wat er gebeurt in ons klushuis. De vorige keer kon je lezen dat het klussen eigenlijk best wel lekker gaat. Vorige week moesten we ons eigen huis uit en gingen we verhuizen naar mijn ouders. Hoe dat ging lees je vandaag.

Verhuizen

Verhuizen is stom!

Sjonge jonge wat is verhuizen stom ja! Ik ben nu op een punt dat ik zeg: ‘dit doe ik noooit weer!’ Het was echt om te janken zo stom! Ik zal bij het begin beginnen.

De preps

Voor mijn gevoel had ik mij goed voorbereid op de verhuizing. Doordat ons klushuis nog niet af is heb ik geregeld dat we bij mijn ouders kunnen slapen, ik ben elke week al dozen in gaan pakken. De kasten waren al leeg, de zolder heb ik al helemaal leeggehaald en opgeruimd dus toen Jan en ik maandag en dinsdag de rest van het huis zouden leeghalen leek mij dit geen enkel probleem. Doen we even dacht ik. Boy, i was wrong!

Maandag

Gijs naar de opvang en gaaaaan! Ik heb een verhuiswagen geregeld en rond een uurtje of 10 (Jan moest nog dingen regelen bij het nieuwe huis) haalden we hem op. Op de heenweg kwam Jan erachter dat zijn rijbewijs was verlopen. Hmm.. We hadden het erover dat mijn rijbewijs dan maar gekopieerd moest worden. Maar het zou dan wel een beetje raar zijn als Jan in de verhuiswagen weg zou rijden. Oftewel, ik Elke Steenhuis, de vrouw met meerdere deuken in de auto moet in zo’n verhuiswagen gaan rijden. Alleen om het idee al moest ik heel erg lachen. Ik dus met een pokerface die verhuiswagen in. Ik doe mijn voet op de koppeling zegt die man tegen mij: ‘jij weet dat dat de rem is toch?’. Ik lach maar een beetje schaapachtig terug, jongens dit wordt helemaal niks. Ik doe net alsof er niks aan de hand is rij weg. Héé, dit gaat echt supereasy! Ik kan dit gewoon. Jongens, IK KAN DIT! Woehoe! Ben echt trots op mezelf. Bij het eerste tankstation heb ik toch maar even geparkeerd en heb ik Jan maar laten rijden.

Verhuizen maar

Oké, genoeg lol gehad. We moeten verhuizen. Jan en ik pakken de eerste dingen in de verhuiswagen en rijden richting de opslagplaats. Wat een werk joh! Bij terugkomst is het al een uurtje of 1/2. Dit schiet echt niet op! Ik word er chagrijnig van. Tijd om de spullen van zolder al naar de nieuwe zolder te brengen. Alles dus 2 trappen af, in de vrachtwagen doen en weer naar de eerste verdieping van het nieuwe huis brengen. Zo ongeveer 40 dozen mensen. 40 dozen! IK WERD GEK. Ik ben echt op het toppunt van chagrijnigheid beland. Ten eerste omdat het echt ***werk is en als tweede omdat het echt niet op schiet. Paniek, paniek! En nu is het al weer tijd om Gijs op te halen en naar huis te gaan.

Tot in de late uurtjes

Die avond als Gijs op bed ligt slaat de paniek een beetje toe. We hebben nog maar 1 dag en er moet gewoon nog zóveel gebeuren. Ik pak nog zoveel mogelijk spullen in.Ggelukkig hebben we de volgende dag hulp van 2 collega’s van Jan.

Dinsdag

Vroeg uit de veren, Gijs aankleden, naar de crèche brengen en snel aan de slag! De koffie is hard nodig en de chagrijnigheid is al op het “mama-explodeert-bijna-punt”. Gezellig dus! Voor 11 uur heb ik gelukkig de bovenverdieping helemaal leeg. Ik heb alles goed gesorteerd. Een aantal dozen die ik apart heb gezet moeten mee naar mijn ouders, andere dozen kunnen in de opslagplaats. Ik moet nog even snel langs het nieuwe huis en haal broodjes op. Daarna snel verder want er is nog veel te doen. Ik ga na de middag verder met de benedenverdieping in tempo: mama-flipt-hem-bijna. De bijkeuken, wc en hal zijn ook leeg.

De opslag is vol

Ik heb een klein inschattingsfoutje gemaakt. In mijn gedachten was die opslagbox echt supergroot maar na de helft van de spullen was dat ding gewoon al vol. Paniek, paniek! Mijn vader heeft gelukkig nog wel ergens ruimte en daar mogen we de spullen wel opslaan, gelukkig! Op naar mijn ouders dus. Ik ga mee zodat ik de spullen in het huis van mijn ouders alvast op plek kan zetten aangezien wij daar tijdelijk wonen. Jan en zijn collega’s slaan de spullen op. Het tempo zit er goed in.

Bijna klaar?

De laatste loodjes zijn echt het zwaarst en ik heb het echt helemaal gehad! Nu heb ik alles uitgepakt bij mijn ouders en mis ik dozen met belangrijke spullen. Weet je wat? Ik bestel het wel gewoon allemaal nieuw! Het interesseert me even niks. Ik ben er helemaal klaar mee!! Voor nu is het belangrijk dat we even ons plekje vinden hier bij mijn ouders. Maar verhuizen? Dat nooit weer!

Alle verhalen over onze verbouwing en verhuizing lezen?

1. Klussen met een kleintje: the new start
2. Klussen met een kleintje: keuken uitzoeken, een leuke DIY en veel stress
3. Klussen met een kleintje: naar Ikea, hijskraanlamp en lang wachten
4. Klussen met een kleintje: officieel verkocht en open over uitgaven
5. Klussen met een kleintje: de verbouwing is begonnen
6. Klussen met een kleintje: an die arbeit