Eigenlijk was het gewoon heel grappig..
Eigen schuld
Eigenlijk is het gewoon mijn eigen schuld geweest. Ik bedoel, vertel een kind van 4 als eerst dat er een jongetje in mama’s buik zit en je kunt er vanuit gaan dat dat een keer mis gaat. Maar ik vond dat hij als eerst mocht weten dat hij een broertje kreeg. Hij wist ook als eerst dat ik zwanger was en dat heeft hij tegen niemand gezegd. Ik zeg niet tegen hem dat hij het niet door mag vertellen. Ik heb gewoon een kind wat gewoon niet veel verteld. Heeft meestal nadelen. Want probeer er maar eens uit te trekken wat hij op school heeft gedaan. Maar in dit geval was het wel een voordeel. Hij zou toch niks zeggen.
Kamertje kijken
Maar nu zou mijn moeder, zijn oma dus even langskomen om naar het kamertje van de baby te kijken. We hadden net die ochtend de foto’s gemaakt met de ballonnen ‘boy’. Die had ik goed verstopt op mijn kleedkamertje, net zoals een aantal overduidelijke jongenskleertjes. Dat kamertje zit vast aan onze slaapkamer en daar zouden we toch niet komen. Zou goed moeten komen.
Wij dus naar het kamertje kijken. Sta ik nog wat met mijn moeder te praten in de babykamer. Komt meneer Gijs doodleuk met die ballonnen aanlopen. Mijn moeder en ik lagen echt in een deuk. Helaas pindakaas, plannetje mislukt. Het was duidelijk. Dat geheim houden van het geslacht is ook niks voor mij. Het is maar goed dat het een week duurde anders zou ik gek worden.