Ons huis staat/stond in de verkoop en is inmiddels al verkocht onder voorbehoud (binnenkort meer daarover). Omdat het allemaal nogal snel bleek te gaan hebben we snel een paar afspraken gemaakt om huizen te gaan kijken. Ons avontuurtje huizen kopen met een peuter verliep niet helemaal vlekkeloos.
Dinsdag
Vanmiddag zouden we 2 huizen gaan bekijken, ze staan naast elkaar en zien er op Funda goed uit. Ik ben op mijn werk en Jan stuurt mij een filmpje van Gijs die ONTZETTEND jammerig is. Ik hoop alleen maar dat het later die middag beter is want ik zag de bui alweer hangen. Dat gaat gezellig worden…
Huizen kijken
Natuurlijk is het niet beter, had ik moeten weten natuurlijk. Eigenlijk had ik even oppas moeten regelen maar daar heb ik niet bij nagedacht. Toe maar het is niet anders. Ik neem voor de zekerheid een speen mee voor het geval het echt heel erg wordt. Maar hoe erg kan het worden. Toch?
Bij de huizen aangekomen lijkt het eerst wel mee te vallen. We kunnen in ieder geval de benedenverdieping normaal bekijken tot het moment dat Gijs met zijn vieze vette vingers op de tv gaat slaan :O. Kind er snel weggehaald en verder. Boven wordt het niet beter. Gijs moet even bij ons blijven staan want ze hebben geen traphekje. Ook wil hij op de bedden spelen. Ik weet niet hoe jij daar als moeder over denkt maar ik vond dat niet zo’n goed idee. Ik pak hem bij de hand en hij wil uiteraard weg. Als een depressieve dreumes stort hij zich op de grond en begint te jammeren/krijsen. Ik probeer het te negeren maar zelfs de makelaar is gewoon niet meer te verstaan. Schaam!
Op de zolder staat de wasmachine en ook daar drukt Gijs op de knopjes. Inmiddels ben ik er al behoorlijk klaar mee en het is tijd voor het magische voorwerp: de speen! Thank god! Meneer is een beetje rustig. Beneden aangekomen haalt hij nog even de roosters uit de muur en kan ik inmiddels wel een klein beetje door de grond zakken. Ik voel me al bijna verplicht om het huis te kopen :l
Huis 2
Goed, huis 1 hebben we gehad de beurt aan huis 2 dan maar. Het humeur van Gijs is er ondanks de speen niet veel beter op geworden en ik heb inmiddels zo’n spijt dat ik hem heb meegenomen. Om de beurt tillen we hem door het huis en dan hangt hij spartelend bij ons. Zodra hij losgelaten wordt zit hij OVERAL aan. Van de foto’s tot de knopjes van de oven het is vreselijk! Ik ben zo blij dat we in de auto zitten naar huis. DIT NOOIT MEER!
Wat heb ik er van geleerd?
Dit nooit weer! Als we nu nog een keertje huizen gaan kijken brengen we hem bij de oma’s, crèche of buurvrouw. Hij gaat in ieder geval NOOIT meer mee. Ik schaam me dood!
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
Ach ja, kan gebeuren. Een dreumes is nu eenmaal een dreumes en geen volwassene. Soepel overheen stappen of oppas voor de volgende keer (wel aan te raden, want je bespreekt geen pakje boter). Oprechte interesse trouwens: in welke behoefte voorzie je op het moment dat je een speen geeft wanneer Gijs op een negatieve manier om aandacht vraagt/gefrustreerd raakt?
Nou normaal alleen bij het slaapje een speen maar hij wordt er ook een stukje rustiger door. Maar alleen in noodgevallen doen we dat 😉