Vroeger had ik een rubriek waarin mama’s met een handicap vertelden hoe hun leven er uit ziet. Nu heb ik die rubriek niet meer maar vandaag heb ik wel een verhaal die daar goed in zou passen. Laura is geboren met een klompvoetje en is inmiddels mama.

Laura

Ik ben Laura Oosting. Ik ben 23 jaar oud en gelukkig getrouwd met Sebastiaan. Wij wonen met zijn 4tjes in een rijtjeshuis in valthermond. We hebben 2 boy’s. Onze oudste, Lukas is op 26 december 2015 geboren en onze jongste, Tobias is van 30 maart 2017. Hij kwam als ons kleine cadeautje er snel achteraan! Maar we zijn super blij met ons gezinnetje. Ook al is het vaak heel erg druk en hectisch we genieten er elke dag volop van!

Wat heb je?

Ik heb aan beide voeten klompvoeten. Dit heb ik sinds mijn geboorte. Ook ben ik altijd heel erg moe omdat een dag mij gewoon heel erg veel engerie kost.

Op welke manier is jouw handicap van invloed op jullie als gezin?
Het heeft wel invloed maar ook weer niet. We hebben meerde dingen dubbel in huis. Dit vooral omdat traplopen echt een drama is.
Voor de rest merk ik het in dagjes weggaan of eigenlijk heel simpel boodschappen doen. Ik moet dat soort dingen echt plannen. Daarbij doe ik dagjes weg voornamelijk in een rolstoel of het schoonmaken en bijhouden. Dat is voor sommige een dagtaak. Ik doe daar ongeveer een week over. Ben ik dan klaar dan kan ik ook weer overnieuw beginnen.
Maar het is ook onze manier van leven geworden. Onze jongens zullen ook niet anders weten dan dat het zo is. Wij storen ons er niet aan. En het belangrijkste is dat we gelukkig zijn en dat zijn we ondanks mijn aangeboren klompvoetje.

Heb je door je handicap twijfels gehad bij het krijgen van kinderen?

Ja, we wisten dat dit erfelijk belast was. Maar dat het zo erfelijk belast was hoorden we pas toen ik zwanger was van de eerste.
Toch hebben we ondanks dat wel heel bewust een keuze gemaakt om voor kinderen te gaan.
Toch werden we toen onze oudste 3 maanden was wel even met onze neus op de feiten gedrukt. Op het consultatiebureau kwamen ze er achter dat zijn rechter voetje niet goed recht is en recht te zetten is. Na gelijk controle bij de huisarts en daarna ziekenhuis kwam het hoge woord er uit. Ons kleine mannetje heeft ook een klompvoetje. Best even slikken voor mij geweest. Ook een stuk schuldgevoel. Ook al weet ik dat ik er niks aan kan doen, toch was het gevoel er wel. Want wij/Ik had bewust voor kinderen gekozen. Nu heeft hij ook een klompvoetje en moet hij dit ook allemaal doormaken.

Vooral de dagjes uit zijn een uitdaging.

Wat zijn moeilijke situaties voor jullie als gezin?

Vooral de dagjes weg zijn een uitdaging. Met kinderwagens en buggy’s en een klein mannetje dat alle kanten op rent is een rolstoel gewoon erg onhandig.
We moeten alles ook bewust plannen van te voren. Ergens geeft het ook wel rust, maar ook stuk onrust.
En verder de gewone huishoudelijke taken. Die ook altijd weer terug komen of ik nou een “goede” of “slechte” dag heb.

Ben je blij met je leven?

Absoluut! Ik zou niet anders meer willen! Ik ben gelukkig, heb een super man die mij overal bij wil helpen. Twee prachtige kinderen waar ik onwijs veel van hou.
Er zijn genoeg gezinnen die met veel ergere dingen moeten leven. Soms is het vervelend, maar het is zeker niet het ergste wat je kan hebben.
Daarom kijk ik er positief naar de toekomst en bekijken wij alles dag voor dag. Wat voor ons goed voelt is ook voor ons goed en daar gaat het om!