In mijn rubriek ‘Mijn eerste zwangerschap en bevalling’ vertelt elke week een mama over de eerste keer zwanger zijn en bevallen. Vandaag is het de beurt aan Roelanda. Haar bevalling duurde maar liefst 26 uur. Benieuwd hoe ze dat is doorgekomen?

 

 

Roelanda

 

Ik ben Roelanda Bennink. Ik ben huisvrouw en natuurlijk mama. Ik ben getrouwd met Marcel.  Ik ben nu 34 jaar oud.  Met 4 kinderen is het hier heerlijk druk. We hebben 2 meiden en 2 jongens. Mariette is de oudste nu 9 jaar. Alexander is 5 jaar en Thimo is 3 (bijna 4) jaar. En dan hebben we nog Lotte van 11 maanden oud. We wonen net over de grens in Duitsland in een mooi klein dorpje genaamd Esche.

 

Wanneer waren jullie klaar voor een eerste kindje?

Onze eerste zwangerschap was een beetje niet gepland maar zeer welkom.   Mijn man en ik waren nog geen jaar samen. Ik was toen 23 jaar oud en mijn man was 31.

 

Lukte het zwanger worden?

Ja hoor dat lukte. Eh hoe dat ging?  Op de ouderwetse manier.

 

Hoe kwam je erachter dat je zwanger was?

Tja overtijd.  Dus test gehaald en die is vandaag nog steeds positief.

Natuurlijk eerst mijn moeder verteld.  Ze zou voor de eerste keer oma worden.

Zo langzaam aan de hele familie. Waar niet iedereen blij mee was. We zijn 18 april getrouwd en ik was 11 mei uitgeteld.

 

 

Hoe verliep je eerste zwangerschap?

Ik had mijn moeders kwaal geërfd.  De hele zwangerschap ziek.  Met 8 weken zwangerschap lag ik dan ook in het ziekenhuis uitgedroogd aan een infuus. Na 5 dagen mocht ik met medicijnen naar huis die ik de hele zwangerschap kon gebruiken. Het had 1 voordeel Ik kon niet veel aankomen in de zwangerschap. Mijn werk was thuiszorg, lekker poetsen bij anderen. Ik deed dat tot ik 5 maand zwanger was. Mijn buik was het er niet mee eens en de verloskundige vond dat ik meer moest rusten. Harde buiken zo vroeg was niet goed dus zat ik thuis.

 

Wat vond je het leukste aan zwanger zijn?

Het leukste was het kindje voelen bewegen. En fantaseren over hoe het eruit zou zien en wat het zou worden. Wij wilden het de eerste zwangerschap niet weten.

 

Wat vond je het stomste aan zwanger zijn?

Stomste?  Niet alles meer kunnen.  Zoals je schoenveters strikken, daar kon ik me zo aan ergeren. En dan de vergeetachtigheid. De naam van de wasmachine was ik regelmatig kwijt bijvoorbeeld en slleutels in de koelkast leggen. Dat soort dingen.

 

Wist je het geslacht van je kindje? 

Nee dat wilden we niet weten. Leek ons een leuke verrassing.  Al hadden we wel een sterk vermoeden.

 

Hoe keek je tegen de bevalling aan? 

Ik heb een cursus gevolg, gymoefeningen gedaan verschillende voorbereidingen getroffen. Ook dus over de bevalling zelf de voorbereidingen.Daar leerde ik best wel veel wat ik nooit had kunnen bedenken.

 

Hoe begon je bevalling?

Mijn bevalling begon goor.  Ik wist nog van de cursus dat het zo kon beginnen.

Het was 01:30 uur ik werd ineens ziek.  Was net een dag overtijd. Ik moest op de toilet zitten en een emmer onder mijn neus.  Toen ik eindelijk weer in bed lag begonnen de weeën ook.  Na een uur heb ik mijn moeder gebeld.  Wonderlijk ze was wakker. Ze was klaarwakker en wist niet waarom. Tot dat ik belde. Mijn moeder is bij alle bevallingen aanwezig geweest. De weeën waren niet krachtig maar vervelend genoeg dat ik niet kon slapen.

 

Na een hele nacht wakker te zijn geweest heb ik die ochtend gebeld met het SZH afdeling verloskundigen. Ik mocht langs komen. Ja hoor het was begonnen en ik had al 2 cm ontsluiting.  Ik dacht nog: nee, dat gaat heel lang duren. Ik kon weer naar huis. Ik moest maar een bad nemen. Het bad deed niet veel. Aan het einde van de middag moet ik weer heen. Toen zat ik op 3 cm. Ik was zo teleurgesteld, ik kon weer naar huis. De baby deed het goed. We gingen de avond in en ik was zo moe.  Ik kon niet meer. ’s Avonds om 11 uur ging ik weer heen. Dit keer liet ik me niet terug sturen. Ik had ondertussen goede sterke weeën. Ik mocht naar de verloskamers en ik had 5 cm ontsluiting maar ik kon niet meer. Ik kreeg pethidine . Ik moest op bed blijven aan de monitor.

 

Ik heb alles bij elkaar gegild. Ik kreeg de weeën niet meer weg. Ik zat in een weeën storm. Na een paar uur riep de co-assistent ik mocht persen. Het waren de toverwoorden.  Mijn weeën stopten spontaan. Van elke minuut weeën ging ik naar om de 3 minuten weeën van 20 seconden.  Van vermoeidheid viel ik dus in slaap tijdens de persweeën. Niks gebeurde er.  De verpleegkundige ging even weg en ze kwam terug met de boodschap dat zodra er een operatiekamer vrij was ik heen ging. Ik werd ineens wakker. Ik wou dat niet. Ik was al zover gekomen, dat kind ging er hoe dan ook nu uit! Dus op eigen kracht en de verpleegkundige die op mijn buik duwde heb ik het zelf gedaan. Eindelijke was mijn kleine meisje geboren. Ik had mijn baby op mijn buik. Mijn man aan 1 kant mijn moeder aan der andere kant. Ik was kapot.  Maar dat meisje op mijn buik was het waard.  Om 03:51 is Maria Ettie roepnaam Mariëtte geboren.