Schoolpleinmoeder zijn is even wennen

Sinds Gijs naar school gaat is een nieuwe fase aangebroken. Ook voor mij. Ik ben nu blijkbaar schoolpleinmoeder.

The Newbie

Vooral de eerste weken liep ik wel een beetje als een verlegen muisje langs alle ervaren ouders op het plein. Zo’n klein hummeltje aan de hand en voor mijn gevoel alle blikken op ons gericht. Ik hoorde ze al bijna praten: “Is dat die van Elkeblogt?” Ik voelde me nog niet echt op mijn gemak. Het hielp natuurlijk ook niet mee dat ik nog niet goed wist hoe alles werkte. Liep ik weer aan de deur te trekken terwijl er toch duidelijk duwen op stond of was ik de naam van de juf toch helemaal vergeten. Je zag het in mijn ogen, ik was een newbie.

Soort zoekt soort?

Het duurde niet lang voordat ik een beetje wist hoe het in elkaar stak. Ook wat ouders betreft. Zo heb je altijd een groepje ‘kletsmoeders’, de ouders die geen zin hebben in een gezellig praatje, de ‘net-op-tijd-ouder’ en de ouders die zich volledig inzetten voor de school en hun kids. En ik? Ik was vooral nog de newbie. Die moeder die aan het klungelen was met de fiets, dat was ik ja.

Komt wel

Langzaamaan begon het te wennen. Ik kwam in de appgroep met alle ouders van de groep, trok ik niet meer aan de deur en wist ik precies de naam van de juf. Ook kwam ik wat meer in contact met de andere moeders. Een paar keer bleef ik zelf staan kletsen met andere moeders. Wauw, misschien krijg ik binnenkort wel een upgrade naar kletsmoeder 😉 Hoe dan ook is naar de basisschool gaan even wennen. En niet alleen voor de kinderen 🙂