Kinderen die anders zijn, horen er ook bij!

Want kinderen die anders zijn, zijn uiteindelijk ook heel normaal.

Je bent zelf anders!

Daar beginnen we al, anders. Wat is anders? Alleen al om het woord ‘anders’ kun je een hele discussie voeren. en mijn anders zal ook weer anders zijn dan jouw anders. Snap je hem nog? Maar laten we het woord anders nemen volgens de normen van de maatschappij. En dan is iets al heel snel anders. En als je anders bent in deze maatschappij? Nou, dan heb je een probleem. Want dat kunnen we niet hebben. Zodra je baby geboren is wordt het al gekeken of het een gemiddeld kind is. En zo zal het de rest van het leven gaan. Observeren, toetsen en vergelijken.

Anders is oké

Maar wat als je kind dus anders is? Niet helemaal in het hokje ‘gewoon kind’ past. Of je kind nu doof, blind, ADHD, ASS, in een rolstoel zit, dyslexie, leervoorsprong, leerproblemen of whatever heeft. Waarom is het toch in deze maatschappij nodig om dat constant te benadrukken. Kunnen we ons ‘normaal’ niet wat groter maken? We kunnen het toch normaal vinden dat er kinderen zijn die zich om wat voor reden dat ook anders gedragen? We kunnen het toch normaal vinden dat er kinderen zijn die heel goed leren en kinderen zijn die minder goed leren. We kunnen het toch normaal vinden dat er kinderen zijn die naar het speciaal basisonderwijs gaan?

Wat bedoel je toch?

In mijn blog praat ik nooit over de ontwikkeling van mijn kinderen. Ik heb liever dat je hun gezicht een aantal keer ziet dan dat ik je vertel wat ze wel en niet goed kunnen. Dat vind ik privacy.

Ik ben altijd maar dan ook altijd trots op mijn kind, Maar ik hoop dat de maatschappij dit ook kan zijn. Dat we inzien dat ook kinderen die ‘anders’ zijn of kinderen die minder goed leren ook goed zijn. Ik hoop dat de meester net zo trots is op het jongetje met faalangst wat voor het eerst op een hakkelige manier zijn spreekbeurt doet, dan op het meisje dat zo een hele dia-show bij elkaar ratelt. Ik hoop dat je moeder net zo trots is op het kind dat met 6 jaar pas fietst dan het andere kind met 3 jaar. En ik hoop dat de ouders van de school kunnen inzien dat een kind dat vecht voor basisberoepsonderwijs net zo veel waard is als het kind dat makkelijk VWO haalt. Alle kinderen zijn even belangrijk. Alle kinderen verdienen respect.

Jij hoort erbij!

Dus moeten we stoppen met meten en toetsen? Niet persé wat mij betreft (al mag het best wat minder). Maar we moeten vooral kijken naar inzet, en naar talent, en hoe aardig een persoon is, en hoe goed een kind kan samenwerken, en hoe goed het kan delen. En we moeten minder de nadruk leggen op hoge cijfers en een groot huis en een beroep waar je veel geld mee verdient. Want als je toevallig geboren bent met ‘goede’ hersenen dan vindt de maatschappij je al geweldig voordat je uberhaupt al iets hebt gedaan. Maar als je geboren bent met ‘moeilijk lerende’ hersenen dan moet je je constant bewijzen. Ook al doe je je stinkende best. En voor die kinderen wil ik zijn. Voor die kinderen die misschien iets anders leren, of anders denken, of anders zijn, maar die er net zo goed bijhoren. Ik applaudisseer voor jou als jij een kleine overwinning hebt gemaakt. Jij hoort er ook bij! En de wereld mag dat zien!