De dochter van Kim heeft nachtangst

Kim ken ik al een tijdje in bloggersland. Ze blogt ook regelmatig op mamaplaats en organiseert een aantal keer per jaar een mamaswap. Een soort uitwisseling van cadeautjes speciaal voor mama’s. Daar heb ik ook een paar keer aan meegedaan. Te leuk! Ze heeft ook een eigen blogsite genaamd ‘Inmates my story‘. Kim vertelt het verhaal van haar dochter, die last heeft van nachtangst.

Kim vertelt:

Ik ben intussen ruim 4.5 jaar de moeder van een prachtig mooie dochter.
Alleen vanaf de geboorte van mijn mooie meisje zijn we geconfronteerd met een probleem bij onze dochter.
Onze dochter heeft namelijk al vanaf haar geboorte nachtangst.

Wat is nachtangst precies?
Je kind lijkt wakker en is compleet overstuur, maar laat zich eigenlijk niet troosten. Iets wat bij een nachtmerrie wel lukt. Nachtangst is dan ook iets anders dan een nachtmerrie en vraagt om een andere aanpak.  Je kind raakt overstuur en gaat huilen, schreeuwen, gillen en wild om zich heen slaan. En heeft soms de ogen open. Het lijkt op een soort paniekaanval en ziet er voor de ouders naar uit. Je kind is duidelijk overstuur, maar hoe stevig je hem ook tegen je aandrukt, niks helpt. En dat troosten kun je ook maar beter niet teveel doen, want hiermee maak je het eigenlijk alleen maar erger. Aanrakingen kunnen tijdens zo’n aanval van nachtangst als bedreigend worden ervaren en zorgt ervoor dat je kind alleen maar meer overstuur raakt.

Het is overigens vrij zeldzaam dat een kind al vanaf de geboorte nachtangst heeft. Normaal gesproken start het tussen de 18 maanden en 6 jaar. Maar de meest voorkomende leeftijd is vanaf 3 jaar.  Het komt ook meer voor bij jongens als bij meisjes.
Maar er zijn kinderen zoals mijn dochter, die er al vanaf de geboorte last van hebben. Of zelfs tot aan hun volwassen zijn.
Vaak is er een erfelijke belasting bij het kind. Vader/moeder hebben hier dan als kind ook last van gehad.

Wat betekent de nachtangst concreet bij onze dochter.
Toen ik nog niet wist wat het was, was ook mijn gevoelskwestie om haar te troosten, te beschermen.
Haar bij ons leggen, troosten en alles wat daarmee te maken had, resulteerde in een kind wat nog veel angst en verdriet had.
Het zijn ook echt aanvallen. Soms duren ze 20 minuten en soms duren ze 2 uur. 

Symptomen nachtangst

• Plotseling wakker worden in paniek;
• Schreeuwen met daarna gapen, mompelen of kreunen;
• Verwardheid;
• Hevig zweten;
• Snelle ademhaling, hoge hartslag en bloeddruk;
• Extreem opgewonden;
• Ogen zijn wijd open of dicht;
• Slaapwandelen tijdens de angstaanval;
• Agressief gedrag, vluchtgedrag;
• De volgende ochtend heeft men geen of een vage herinnering aan de aanval.
• Intussen zijn we ruim 4 jaar verder en heb ik er redelijk mee om weten te gaan.

Hoewel ze intussen oud genoeg is om naar ons toe te komen bij problemen, 
hebben wij nog steeds een babyfoon.
Onze honden hebben intussen ook geleerd het verschil tussen gewoon huilen en nachtangst huilen te herkennen.
Je merkt het zelf ook wel. Wanneer ze me echt nodig heeft, zal ze veel makkelijk om mij of haar vader roepen.
Wanneer ze in een nachtangstaanval zit dan ontbreekt dit.
De honden reageren dus heftiger op gewoon huilen, terwijl ze bij nachtangst makkelijker blijven liggen.

Ik ga altijd even kijken, wanneer het nachtangst is, dek ik haar toe.
zorg ik ervoor dat ze veilig ligt en ga weer naar beneden.
Bij echte paniek waarbij ze bij bewustzijn is, zal ik haar altijd troosten.
Makkelijk is het niet, want als ouder wil je je kind troosten. De volgende ochtend weet mijn dochter er niks meer van en is ze gewoon zichzelf. 

Een paar tips die ik kan geven wanneer je kind nachtangst heeft:

• zorg ervoor dat je kind zichzelf niet kan bezeren aan scherpe voorwerpen
• raak je kind niet aan, probeer het niet te troosten. Dit leidt alleen maar tot meer paniek
• praat rustig tegen je kind, houdt hierbij de reactie goed in de gaten. 
  Reageert het hier slecht op, stop dan met praten
• Probeer het troosten niet te forceren

Aangezien ik al sinds de geboorte van onze jongste met dit probleem heb, 
mag je je altijd vrij voelen om contact met me op te nemen.

Wauw, dat lijkt me heftig zeg. Je kindje helemaal in paniek en jij kunt en mag eigenlijk niks doen. Ik hoop dat ze erover heen groeit en dat ze er verder geen last van heeft. Dankjewel Kim!