Wat had ik het graag gedaan, borstvoeding geven. Maar als het meer verdriet en stress veroorzaakt dan plezier dan kun je soms maar beter stoppen.

Tweede kans

Ik wist het zeker. Ik moest en zou borstvoeding geven bij Luuk. Bij Gijs had ik ook een poging gedaan maar na 4 dagen was ik er zo klaar mee dat ik ben gestopt. Ik had toen ook een keizersnede, Jan was alweer aan het werk en had misschien niet de juiste begeleiding? Hoe dan ook was ik na 4 dagen mentaal een wrak en vertelde mijn huisarts dat ik beter kon stoppen. En het was goed. Gijs werd een vrolijke tevreden baby. Maar nu had ik ervaring en zou het helemaal anders lopen.

Antenataal kolven

Ik was zo gemotiveerd dat ik in de laatste weken van mijn zwangerschap al begon met kolven. Alles in overleg met de gynaecoloog en lactatiekundige. Zodoende werd ik er al een beetje handig in. Ik had een mini voorraadje aangemaakt die Luuk in de eerste dagen van zijn leven heeft opgedronken. Daarnaast deed ik een cursus en zocht ik al een nummer op van een lactatiekundige. Oftewel, hoe goed wil je voorbereid zijn.

Goede begeleiding

Toen Luuk eenmaal was geboren begon het borstvoedingsavontuur. Het was zwaar. Met je net bevallen lijf moet je om de 3 uur voeden en kolven. In het ziekenhuis had ik gelukkig een topverzorgende die mij hier echt in steunde. Ik kreeg 2 keer hulp van een lactatiekundige en we zaten echt op de goede weg. Wel maakte ik me zorgen, er kwam weinig melk en Luuk viel bijna 7% af. Gelukkig kreeg hij wat bijvoeding en hoefde ik me daar niet te veel zorgen om te maken.

Kraamhulp

Eenmaal thuis ging het ‘feest’ verder. De kraamhulp begeleidde mij geweldig! Na een dag of 4 kwam de voeding op gang en ondanks dat Luuk niet altijd goed wilde drinken leek het een tevreden baby. Toch was ik enorm onzeker. Luuk dronk soms maar 10 minuten en viel dan weer als een blok in slaap. Luuk liet soms groei zien maar viel op sommige dagen ook weer af en ik voelde mij er heel onzeker onder. Had ik wel genoeg voeding? Was Luuk niet gewoon te klein en te jong om flink te kunnen drinken? Deed ik het überhaupt wel goed? Gelukkig was daar de kraamhulp met heel veel ervaring die mij gerust kon stellen.

Zodra ik dat ingevallen koppie zag van Luuk wist ik dat ik het niet meer kon.

En nu alleen

Op de dag dat de kraamhulp weg ging besloot ik een weegschaal te huren. Ik wilde dat gewicht gewoon in de gaten houden. Ik vertrouwde er niet op dat Luuk genoeg binnen kreeg. Nu ik het alleen moest doen voelde de borstvoeding ontzettend zwaar. Ik was voor mijn gevoel de hele dag aan het aanleggen, ik was moe, had ijzertekort en merkte aan mijzelf dat het constant door mijn hoofd ging dat ik beter flesvoeding kon geven. De zondag bleek dat Luuk wéér was afgevallen. Ik heb die dag zoveel gehuild, ik wist gewoon niet meer wat goed was. Een telefoontje met de verloskundige later en ik had voor even weer goede moed. Maar zodra ik dat ingevallen koppie zag van Luuk wist ik dat ik het niet meer kon. Toen ik die middag gewoon niet meer kon stoppen met huilen heb ik de knoop doorgehakt. Ik stop!

Ik stop er mee!

En ja het doet zeer. Ik had het zo graag gewild. Kijk wat ik er voor heb gedaan en gelaten. Het voelt als falen. Maar het is goed zo. Gelukkig leef ik niet in de Middeleeuwen en heb ik de keus om te stoppen. Die week heb ik toch nog voor de helft van de voedingen kunnen kolven. Dat voelde goed. En voor nu is het niet anders. Ik laat het achter mij en ga genieten van mijn gezin. Het was gewoon niet anders.