Ik ben vooral heel dankbaar voor dit kindje, echt elke dag. Ik voel me nog steeds goed, ik kan mijn werk goed doen, zit goed in mijn vel en het gaat goed met de kleine. Maarrr.. Als ik dan over 1 dingetje zou mogen klagen? Dan is het de weegschaal.
Bollie
Oké, toen ik zwanger was van Gijs heb ik me een beetje laten gaan. Ik at gewoon alles waar ik zin in had. Met als resultaat dat ik op het laatst wel rond de 16 tot 18 kilo was aangekomen. Niet persé een ramp maar ik heb wel flink mijn best moeten doen om het er weer af te krijgen. Ja, zo iemand ben ik. Ik wil graag een gezond gewicht en ik wil mij fijn voelen in mijn lichaam. En dat is na flink zwoegen gelukt.
Gewoon gezond
Deze zwangerschap wilde ik dat dus anders doen. Nee, ik ga echt niet diëten en ongezond veel sporten. Maar wel genoeg groente, fruit en een evenwichtig voedingspatroon. Ik kan wel zeggen dat ik nu echt gezond leef. Ik probeer elke dag een flink stuk te lopen met Jan en Gijs (op de fiets). Zeker wel dat ik lekkers eet hoor. Hoort er ook bij vind ik. Maar ik laat mij niet meer zo gaan.
Stomme weegschaal!
En dan baal ik als ik dan wél op de weegschaal ga staan en ik binnen een week soms wel een kilo aan ben gekomen. En ik weet dat er nu mensen heel erg boos worden omdat ik een klein beetje klaag. Natuurlijk weet ik dat er ergere dingen zijn. Er zijn vrouwen die door hormonen wel tientallen kilo’s aankomen en die het er graag voor over hebben. En ik zal het er ook allemaal wel voor over hebben. Zo welkom is dit kind. Maar ja, het frustreert soms wel. En ik denk dat dat wel mag. Toch zou ik het er mee moeten doen. We zien wel waar dit eindigt. Hopelijk valt het toch een beetje mee aan het einde van de rit 😉
