Zo jammer dit.. Mijn kind gaat niet mee in mijn perfecte opvoeding

Als mijn kind nou een beetje mee zou werken, dan zou ik echt de perfecte mama zijn.

Perfect picture

Ik had het allemaal kunnen hebben. Het perfecte leventje met de perfecte opvoedmanieren. Iedereen zou mij om raad vragen omdat ik alles zo goed weet. Mijn website zou vol staan met tips en adviezen hoe je zo kunt worden als ik, want iedereen zou dat dan willen. Maar jammer dan, Plannetje mislukt!

Helaas pindakaas

Zo jammer dit hè! Het begon al gelijk niet goed. Bij de bevalling stribbelde meneer al tegen. Het moest een keizersnee worden. Oké, klein hobbeltje op de weg, kan gebeuren. Toen de borstvoeding ook nog voor geen meter wilde omdat meneer niet goed aan wilde happen had ik al een beetje door dat ik dat droomscenario misschien een klein beetje aan moest passen. Het zou helemaal goed komen als Gijs wat groter zou worden. Boy I was wrong! Want ik had het al helemaal uitgedacht natuurlijk. Ik zou Gijs opvoeden met liefde voor natuur en buiten. We zouden elke dag naar buiten gaan, lekker naar het bos, bloemetjes plukken, paddenstoelen zoeken, spelen met houten speelgoed en meer.

De realiteit

Gijs, zullen we naar het bos gaan? Nee! Zullen we even naar de diertjes gaan kijken? Neehee! Gijs binnen met auto’s spelen. En geen mooie houten auto’s, nee het ergste soort: toet toet auto’s, met al dat lawaai, licht en felle kleuren. Niks geen mooie houten speelgoed maar plastic en lawaai.  Gijs houdt daar gewoon niet van. Zo wil ik al heel lang die mooie houten regenboog voor Gijs. Maar voor wie doe ik het? Voor Gijs hoef ik het niet te doen hoor. Die heeft veel liever een mooie racebaan of een mooie vrachtauto, als er maar wielen onder zitten.

‘Let it gooo’ ging dat liedje toch? Weet je? Het is goed. Ik kan gewoon niet van te voren bedenken hoe mijn kind gaat worden en waar hij behoefte aan heeft. Dan maar niet het perfecte plaatje. Als hij maar weet mama van hem houdt, ik vind alles best. Als er maar een uitknop op die rommel zit 😉