Ik vond ze echt verschrikkelijk en irritant. Het liefst verwijderde ik ze ook meteen en besteedde ik er geen aandacht aan. Maar ik werd toch zo’n moeder:
De kinderfotopostendemoeder
Kijk mijn kindje kan zitten, kijk mijn kindje lacht, kijk mijn kindje drinkt, kijk mijn kindje ademt.. pff Get a life! Alsof die moeders niks beters te doen hebben.
Maar hoe werd ik dan zelf zo iemand?
Tja, het begon na de bevalling. Ik was zo verliefd op mijn ventje, en wilde dat wel met de hele wereld delen. Dit deed ik niet gelijk want Jan en ik hadden afgesproken dat we Gijs niet te veel op social media wilden zetten(mislukt, ik weet het). Maar langzaam werd het steeds iets meer, en Jan vond het ook niet zo erg. Tot ik mij realiseerde dat ik zelf zo’n irritante moeder was geworden.
Mag dan alles online?
Nee, ik heb wel grenzen. Zo zou ik nooit Gijs in zijn blootje, op het potje of dat soort ongemakkelijke foto’s online zetten. Ook als Jan een foto niet mooi zou vinden zou ik de foto gelijk verwijderen. Ook vind ik het netjes als andere mensen eerst even vragen.
