Het is niet eens dat ik niet van de feestjes zelf houd, het kost me zo vreselijk veel energie. Toen ik jonger was lag ik gewoon een hele dag op de bank bij te komen. Maar nu ik 2 kleintjes heb, zou ik gewoon niet weten hoe ik genoeg rust moet vinden om al die feestjes te kunnen bijwonen.
Hiep Hiep Hoera?
‘Zaterdag 9 december ben je uitgenodigd op ons feestje. Kom je ook?’ Ik voel gelijk mijn hart kloppen. Pff.. tussen de feestdagen door. Hoe ga ik dit doen? Inmiddels weet ik dat ik genoeg rust moet krijgen wil ik een leuke moeder zijn en mijn werk moeten doen. Feit is ook dat als ik naar een feestje ga dat ik zo ongeveer een dag moet bijkomen. En met bijkomen bedoel ik dat ik een hele dag niet meer kan doen in huis dan wat plantjes water geven en eten koken. Ik ben dan helemaal leeg. Dit gaat gewoon niet lukken. Maar wat zeg ik?
Het eeuwige dilemma
Ik ben zo slecht in ‘nee zeggen’. Ik wil gewoon geen mensen kwetsen. Maar na mijn burn-out en zo af en toe een terugval is het iets wat moet. En wat zeg je dan? Nee ik kom niet op je feestje want mijn hoofd is een beetje een aansteller? Nee ik kom niet want je kinderen gillen zo erg dat ik er spontaan een migraine van krijg? En je kunt bij vage kennissen wel een feestje overslaan, maar bij goede vrienden dan? Of familie? Het voelt ontzettend naar om de uitnodiging af te wijzen. Maar soms word ik er gewoon letterlijk ziek van van het lawaai en de drukte van een feestje. Met als gevolg dat mensen dus teleurgesteld in mij zijn als ik ze afwijs, of ik mij dus compleet lamlendig voel omdat ik over mijn eigen grenzen ben gegaan. Geen keus voelt goed.
Of je kwetst iemand door de uitnodiging af te wijzen of je gaat over je eigen grenzen. Welke keus maak je?
Zoektocht naar de tussenweg
Dus soms zeg ik ‘nee’ en soms bied ik een tussenoplossing aan. Dan kom ik even een uurtje. Of ik ga met mijn vriendinnen lunchen in plaats van een verjaardag vieren. Dat trek ik beter. En soms is het niet anders. Ik kan mijn eigen kinderen niet hun eigen verjaardagsfeestje ontzeggen. Dan plan ik de dagen eromheen zo leeg mogelijk en hoop ik maar op het beste.
Mag je zeggen dat iets niet goed voor je is en het daarom beter is om niet te komen?
Feestjesontwijkers, laat je horen!
Ik vraag me af: Ben ik de enige die zich zo voelt? Volgens mij niet. En als het al niet zo is dan vraag ik mij af hoe het komt dat er toch zo ontzettend veel verplichtingen zijn waar dus een grote groep moeite mee heeft. En dan heb ik het niet alleen over verjaardagen, maar over zoveel dingen die dus voor veel mensen heel veel energie kosten maar die altijd als ‘leuk’ worden gezien. Maar is dat voor iedereen altijd leuk? En mag iemand ook hardop zeggen dat iets wat leuk zou moeten zijn niet altijd leuk is?
Nooit meer feest!
Nee, het laatste wat ik wil is iemand zijn feestje verpesten. Ik vind dat iedereen vooral moet doen waar hij of zij blij van wordt. Feestjes vieren tot midden in de nacht, of alleen onder een dekentje thuisblijven met een leuke serie. Of ook maar iets daartussenin. Dus ik hoop dat de mensen die soms best tegen sociale gelegenheden opzien zich iets meer laten horen. Zodat het ooit oké is om niet op een bedrijfsfeestje te komen omdat het nu eenmaal heel veel energie kost, of om op schoolkamp niet te blijven slapen omdat je kind al 3 weken buikpijn heeft van het idee.
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
You’re not alone. Zoooo herkenbaar. Verschrikkelijke maand dit qua feesten. Vooral oud&nieuw. Verplicht tot diep in de nacht wakker blijven en de volgende dag verwacht worden op verschillende visites. Jak!