Vorige week, in Ballorig schoot het ineens door mijn hoofd. Maar dacht ik dat nu echt? Ik ben toch heel geëmancipeerd enzo?
Elke de Feminist?
Ik zie mijzelf als geëmancipeerd. Ik krijg echt de kriebels van woorden en zinnen als ‘papadag’ en ‘mijn vrouw regelt de dingen met de kinderen’. Ik vind echt dat je als ouders samen verantwoordelijk bent. Kijk, dat de één wat meer werkt dan de ander en meer taken op zich neemt, vrij normaal lijkt me. Maar een gezin waarin mama alleen maar voor de kinderen zorgt en papa niet eens weet hoe je een luier moet verschonen? Nee, dat lijkt me toch echt verleden tijd. Ik ben ook echt voor papa’s die ouderschapsverlof opnemen om meer bij de kleintjes te zijn. Ook goed toch?
Speelparadijs
Oké, nu het verhaal. In de vakantie ging ik met Gijs naar zo’n indoorspeelparadijs. Wat een vreselijke plek is dat zeg! Overal jankende kinderen, moeders die oververhit hun kroost proberen te kalmeren en gestrest personeel. Mijn kind had de middag van zijn leven, daar doen we het dan maar voor. Ik ben echt zo’n mama die met het kind meespeelt en zich niet verschuilt achter de telefoon (ja dit is een beetje een flauwe opmerking maar wel waar ?). En daar in de ballenbak zaten 3 papa’s die hun kroost mee hadden genomen voor een middagje ‘lekker uitrazen in het krijspaleis’. En ik dacht: Ach, wat leuk! Papa’s die met hun kindjes gezellig een middagje er op uit zijn.
Wat dacht ik?
En ik schrok gewoon van mijzelf. Want wat dacht ik zo net? Heel het krijspaleis is vol met moeders met kinderen en daar denk ik nooit iets van maar nu er papa’s met kinderen op pad zijn denk ik opeens daar heel positief over? Ik vond die gedachte van mezelf echt flink tegenvallen. Maar hoe meer ik erover nadacht vond ik het wel een logische gedachte. Ik bedoel, waarom zie je bijna alleen maar moeders? Waar zijn de papa’s? Weet je? In elk gezin moet iedereen gewoon weten hoe het er aan toe gaat. Maar ik ken een aantal papa’s die zo af en toe wel een schop onder kont mogen hebben!
