Geen grappen mensen. Wat een creepy ding is dat zeg!
Love the creeps
Oké, voordat ik jullie het verhaal vertel moet je even weten dat ik altijd best gevoelig ben geweest voor verhalen van geesten in huis en dat soort dingen. Ik heb wel eens verteld dat ik als kind wel eens ‘iets’ voelde. Ja wat dat ‘iets’ dan was dat is niet helemaal duidelijk maar ja zodra je over geesten begint staan bij mij de nekharen al recht overeind. Ik ga ook altijd heel goed op dit soort creepy artikelen. Ik kan daar de hele avond over nadenken. Ik vind het eng en fascinerend tegelijk. Een beetje als een horrorfilm. Je weet dat het niet goed is voor je maar toch wil je het zien.
Gewoon een babyfoon
Oké, nu het verhaal. Een tijdje geleden kochten wij deze babyfoon. We wilden graag een mobiele babyfoon die we ook mee kunnen nemen in onze tuin. Geen rare toeters en bellen met camera’s en trilfunctie of weet ik veel wat ze nu weer bedenken. Maar gewoon dat je hoort wanneer je kind huilt. En dat deed ie. Hij deed eigenlijk precies waar hij goed voor is. Nu had de babyfoon wel een paar extra functies hoor. Ik kan vanaf beneden iets tegen Luuk zeggen als een soort walkie talkie. Ik begrijp die functie niet zo goed. Alsof mijn baby gaat slapen als ik dat door de babyfoon roep. Ook kan ik verschillende muziekjes af laten spelen. Rustgevende muziekjes volgens sommige mensen. Bosgeluidjes, een zacht melodietje en meer van dat soort dingen. Niet dat mijn kind dat rustgevend vindt hoor. Maar fijn om de optie te hebben. Je weet het maar nooit wanneer rustgevende muziekjes van pas komen.
Als ik dus buiten werk neem ik de babyfoon mee en die klik ik aan mijn jas. Heel handig want er zit een haakje aan en zo kan ik hem overal horen. Nu is het dus een paar keer gebeurd dat het muziekje op Luuk’s kamer afging wanneer hij aan het slapen was. Schrik me dan rot joh. Maar ik kwam tot de conclusie dat ik dan buiten aan het werk ben en vast per ongeluk op het knopje had gedrukt. Gelukkig werd Luuk er niet wakker van maar schrok me wel rot. Dit was gewoon overdag maar niet lang daarna begon het ook ’s avonds. Je schrikt je dood als het ’s avonds donker is en uit het niets gaat zo’n muziekje af. Het duurde niet lang en het verplaatste zich naar ’s nachts. Gewoon 2 uur ofzo. Zelfs een keertje om precies 00.00 uur. Ik bedoel, hoe creepy wil je het hebben.
Nu zal het best een bepaalde instelling zijn of weet ik veel wat. Maar je schrikt je echt het leplazarus als je alleen op de bank zit in het donker en uit het niets gaat zo’n muziekje af. Helemaal als je weet dat ik regelmatig ’s avonds zo’n horrorfilmpje kijk. Gewoon creepy!!
Wij hadden een speelgoedbood die vanuit de regelmatig kast ‘blub, blub, blub’ zei… eerst moesten we erom lachen, maar na verloop van tijd begon het te irriteren en hebben we het ding weggedaan…
C R E E P Y !!
Mijn kind gebruikte vroeger op het kdv de babyfoon als walkietalkie om met de leidster te praten. Dan vroeg hij of ze hem al uit bed kwam halen, haha.