Na een eerste kind word je bestempeld als ‘ervaren moeder’. Haha begin maar alvast te lachen.
Been there, done that!
Toen ik met 20 weken zwangerschap hoorde dat ik nog een jongen zou krijgen was ik ergens een beetje opgelucht. Ik bedoel, ik heb er al eentje. Die kan ik in leven houden en zo. Ik snap dat. Ik weet gewoon hoe ze werken. Ik weet wat voor speelgoed jongens leuk vinden, ik weet hoe je zorgt dat ze zindelijk worden, ik weet ook hoe je jongens iets leert. Ik snap dat. Dit wordt een makkie! 2 vingers in de neus!
Ongeveer een week nadat Luuk was geboren had ik het door. Dit kind is anders. Gijs was als baby al rustig. Deze jongen niet. Als hij besloot dat hij honger had dan berg je maar. Hij kon al alles bij elkaar gillen. In de draagzak wilde meneer niet terwijl ik Gijs daar úren in had. Luuk had ook een hele andere blik in de ogen. Hij wilde als kleintje al alles zien.
Handleiding niet geleverd
Al snel had ik het door. Ik moet mijn complete ervaring als moeder in de prullenbak gooien. Dit kind werkt echt anders. Steeds ben ik weer verbaasd hoe zo’n wereld van verschil mijn kinderen zijn. Gewoon compleet het tegenovergestelde. Goede slaper – slechte slaper, goede eter- slechte eter, – afwachtend – impulsief, rustig – wild. Nou ja ze hebben wel wat gelijkenissen natuurlijk. Zo zijn ze allebei jongens en allebei ontzettend lief en schattig. maar voor de rest? Een wereld van verschil. En om eerlijk te zijn vind ik het echt ontzettend leuk. Maar het vraagt wel om een hele andere manier van opvoeden. Moet ik Gijs juist stimuleren en aanmoedigen moet ik Luuk juist afremmen en intomen. En steeds als er weer een nieuwe fase komt is mijn eerste gedachte ‘ik weet dit nog, dit deed ik zo en zo’. En al heel snel sta ik met mijn handen in mijn haar te googelen naar trucjes om het kind weer een beetje kalm te krijgen. Maar heerlijk die 2 jongens van mij. Ik vind het geweldig en zou niet anders willen <3
Heb jij ook van die verschillende kinderen?
