Moeder zijn met Borderline, Eline vertelt over haar leven

Als ouder sta je constant klaar voor je kinderen. Maar hoe gaat het als je zelf een psychische stoornis hebt? Eline vertelt over haar leven als moeder zijn met Borderline.

Eline vertelt:

Hoi, ik ben Eline. Ik ben 29 jaar en heb 2 prachtige dochters van 8 en 6 jaar. Ik woon in Barger-Compascuum en ben huismoeder omdat ik niet in staat ben om te werken. Ik ben getrouwd met een vrachtwagenchauffeur (internationaal). Daarnaast hebben we 2 poezekindjes en 3 caviakindjes waar we elke dag mee bezig zijn.

Ik heb borderline met een angststoornis

Ik zeg zelf altijd ik ben een depressieve bordeliner met een angststoornis. De depressie kwam samen met corona, en ik heb er nu medicijnen voor zodat ik meestal wel goed kan functioneren.

Mijn borderline heb ik langzaam ontwikkeld in mijn jeugd. Ik had een hele fijne jeugd dus het zat altijd in mijn genen. Door de jaren heen heb ik veel hulp gehad, en probeer ik er alles aan te doen om stabiel te blijven. Maar dat is elke dag anders. soms gaat het goed en soms ook niet. Mijn angststoornis heb ik er bij cadeau gekregen. ik denk dat het te maken heeft met het moederschap. Dat heeft mij doen inzien hoe kwetsbaar mijn kinderen zijn. Met therapie gaat dat nu gelukkig een stuk beter en kijk ik niet meer elke avond 15 minuten naar de kinderen om zeker te weten of ze adem halen.

Mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis lopen in hun leven telkens weer tegen teleurstellingen aan. Ze lopen steeds vast in werk, opleiding en/of relaties. Dat gaat vaat volgens een vast patroon. Ze maken een enthousiaste start en hebben in het begin hoge verwachtingen. Maar dan komen er steeds meer tegenvallers en haken ze af. Hun gedrag heeft vaak een ‘alles-of-niets’ karakter. Hun stemming kan heel erg sterk wisselen. (bron: Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie)

De diagnose

Zelf wist ik niet eens dat borderline bestond, tot iemand zei: ‘je kon wel borderline hebben’. Dus na even googelen wist ik het bijna al zeker. Bij de GGZ kreeg ik al snel mijn diagnose en begreep ik eindelijk wie is was en waarom ik bepaalde dingen denk en doe. Nadat ik probeerde mijn huwelijk stuk te maken ben ik weer naar de huisarts gegaan en bleek het dat ik ook een zware depressie had met een angststoornis.

Ik probeer het beste er van te maken. Ik heb cursussen gevolgd, therapie gehad en slik nu medicijnen zodat ik wel weer leuke dingen kan en wil doen met de kinderen.

Toen ik de diagnose kreeg was het alsof de hemel open ging. Eindelijk begreep ik mijzelf!

Moeder zijn met Borderline

Het is zeker niet makkelijk om het allemaal te doen als moeder, heb een periode gehad dat ik heb gedacht dat het beter was voor de kinderen om niet thuis te wonen, maar gelukkig heb ik altijd hulp van mijn ouders als het nodig is. En in het weekend is mijn man er ook. Ik heb het heel lang moeilijk gevonden om met de kinderen er op uit te gaan. Inmiddels lukt dat gelukkig wel. Het huishouden bijhouden vind ik ook erg moeilijk, ik voel me al snel als een slaaf in mijn eigen huis.

Maar ik denk dat mijn kinderen nu niks meer te kort komen sinds in medicijnen slik. Ik wil niet zeggen dat ik de beste mama ben, maar ik doe altijd mijn best voor mijn kinderen. Ik ben heel open en eerlijk tegen de kinderen. Die weten precies wat mamma heeft en hoe ze er mee om moeten gaan. Alles gebracht in kindertaal natuurlijk. Omdat ik open en eerlijk ben over mijzelf, zijn mijn kinderen dat ook. Mentale gezondheid is belangrijk. Zo heeft mijn oudste dochter inmiddels als een bikkeltraining gevolgd. En dat heeft ontzettend geholpen. En ik raad andere ouders van onzekere kinderen het zeker aan! Op school kun je dit aangeven en kunnen ze met je meedenken.

Van de kleine dingen genieten

Het leven als moeder zijn met borderline gaat met ups en down, maar denk ik niet dat ik mag klagen als ik kijk naar een paar jaar geleden. Ik probeer van elk klein ding te genieten. Van mijn spelende kinderen en het zijn van biebmoeder. Rust, regelmaat en ritme helpen mij enorm. Ik maak veel lijstjes, die geven mij houvast. En ik heb altijd mijn ouders die voor me klaarstaan.

Ik zie de toekomst rooskleurig in. Door mijn eigen ervaring weet ik waar ik op moet letten als de kinderen borderline zouden ontwikkelen. En weet ik dat we met veel steun en liefde er allemaal doorheen komen.

Nog even dit!

Ken je iemand met Borderline? Luister naar wat ze nodig hebben of juist niet. Borderline is geen grap en maakt levens kapot. Neem het serieus en praat erover. Denk je dat je het zelf hebt? Zoek hulp! Daar zit geen schaamte in. Alleen maar kracht! En een dat geldt ook voor een depressie. Vraag hulp. Dat is alleen maar een teken van kracht!

Lees ook het verhaal over Irene. Ze is moeder en doof.