Irene is moeder en doof

Wat als je zelf moeder en doof bent. Hoe gaat het opvoeden als je horende kinderen hebt? Welke dingen zijn lastig en welke dingen gaan net zoals bij andere moeders? Irene is een dove moeder en vertelt hoe dat gaat.

Irene vertelt:

Ik ben Irene. Geboren in Emmen, opgegroeid in Barger-Compascuum (Drenthe). Ik heb een grote broer, die twee jaar ouder is dan ik ben. Ik ben opgegroeid in een liefdevolle familie met papa Henk en mama Lidy.

Ik ben net 5 jaar getrouwd met Eko, die licht slechthorend is. En inmiddels ben ik 14 jaar samen met hem. Samen hebben wij twee jongetjes van 7 en 3 jaar. Met z’n vieren en 3 beestjes (katten) wonen we in Assen. Ik ben (persoonlijk) begeleider bij een gezinshuis (met dove bewoners) in De Punt, ik werk hier pas paar maanden. Heerlijk om hier mijn moedertaal te gebruiken. Al mijn collega’s zijn ook doof. En zelfs mijn werkgever is doof. Voorheen werkte ik bijna 5 jaar bij Trajectum, locatie Hoeve Boschoord op een dove afdeling. Ik spreek graag met mijn vriendinnen af, of doe graag wat leuks met mijn gezin.

Horend geboren

Ik ben doof met een CI (cochleair implantaat aan 1 oor). Ik was gezond geboren maar toen ik 9 maanden oud was werd ik heel erg ziek. Het bleek een hersenvliesontsteking (meningitis) te zijn. Ik werd opgenomen in een ziekenhuis. Gelukkig is het goed afgelopen, alleen ik ben wel doof geworden.

Ik heb van de peuterleeftijd tot het voorgezet onderwijs op een dovenschool gezeten. Vanaf dat ik 2,5 jaar was ging ik elke dag met de taxi van Barger-Compascuum naar Haren heen en terug. Een schooldag was dan echt een lange dag. Wel heb ik een ontzettend leuke tijd gehad op SO en VSO (speciale onderwijs en voorgezet speciale onderwijs). Veel leuke herinneringen aan over gehouden, en een paar (nog steeds!) goede vriendinnen.

Mijn Cochleair implantaat is een apparaat dat aan dove kinderen en volwassen de mogelijkheid biedt weer iets te horen. Het is en blijft een hulpmiddel. Wanneer ik mijn CI uit doe, ben ik volledig doof. Met de CI kan ik redelijk veel horen. En kan ik prima 1 op 1 communiceren wanneer jij rustig praat en niet overdreven articuleert. Voor een vergadering, bijeenkomst of voorstelling van school zoek ik een gebarentolk. Helaas lukt dat soms niet altijd.

Als baby kreeg ik hersenvliesontsteking. Daardoor ben ik doof geworden.

Moeder en doof

Ik ben net als iedere andere moeder, alleen mijn gehoor is wat minder. Het maakte ons niks uit of onze kinderen horend of doof zouden worden. Toen bij mijn oudste in de eerste week de gehoortest werd afgenomen moest ik ineens huilen toen bleek dat alles werkte. Best raar, want ik had altijd gezegd dat het mij niks uitmaakte. Ik denk toch dat het een bepaalde opluchting was. Als dove weet ik uit ervaring dat er toch wat dingen zijn die niet soepel gaan. Dingen kosten wat meer energie. Als ik naar de huisarts moet is het soms een gedoe qua communicatie. Ik moet vaak om herhaling vragen wanneer ik iets niet begrijp. Als ik een belangrijk gesprek heb regel ik tolk. Maar dat brengt altijd extra werk met zich mee.

Tweetalige opvoeding

Ik heb goede band met mijn twee jongens. De jongens worden tweetalig opgevoed; Gesproken Nederlands en de Nederlandse gebarentaal. En dat gaat goed. Mijn jongste bleek wat minder goed te kunnen horen, omdat hij veel vocht achter trommelvlies heeft bij beide oren. Hij praat nog niet als andere 3,5-jarigen. Maar omdat hij zo goed in gebarentaal kan communiceren, wordt hij niet boos of gefrustreerd. Wat dat betreft is het een voordeel.

Soms als ik ergens ben met twee jongens en iemand praat tegen mij, volg ik die persoon niet goed. Dan wil mijn oudste voor mij “vertalen”. Dit wil ik eigenlijk niet, hij doet dat onbewust en bedoelt het goed. Gelukkig is het nog nooit gebeurd dat mensen via mijn oudste praat, wel altijd rechtstreeks tegen mij. Dit wil ik niet hebben. Mocht dit gebeurt, dan spreek ik die persoon aan. Mijn kind is mijn kind. Niet mijn privé tolk. Voor de toekomst hoop ik dat we een gelukkig en hecht gezin blijven. Ik denk dat mijn twee jongens later heel erg goed kunnen gebaren.

De Nederlandse Gebarentaal

De Nederlands Gebarentaal (afkorting NGT), is sinds kort erkend. De dove gemeenschap heeft hier hard voor gewerkt. We merken dat de toegankelijkheid steeds groter wordt. Je ziet ook gebarentolken op het journaal en bij persconferenties. Mocht je ooit een dove tegenkomen, gewoon rustig blijven praten. Niet overdreven articuleren. Neem de tijd en heb geduld. Er zijn genoeg mogelijkheden om te communiceren; via de telefoon of met papier en pen.

Tips van Irene:

Op Instagram kan je al leuke feiten volgen. Ook Groningen heeft een eigen doven clubhuis aan de Munnekeholm. Elke maandagavond is er instuifavond.
Verder heb je Luhu, dat is een leuke koffiezaak in Groningen die volledig wordt gerund door doven, Hier kan je alleen bestellen in gebarentaal, of wijzen op menukaart.