Chantal is moeder, heeft PTSS en is suïcidaal

Als ouder sta je constant klaar voor je kinderen. Maar hoe gaat het als je zelf mentale problemen hebt? Chantal vertelt over haar leven als moeder zijn met onder andere ADHD, PTSS en is suïcidaal.

Chantal vertelt:

Mijn naam is Chantal, 27 jaar en wonend in Assen samen met mijn man, 2 kindjes en onze 2 hondjes. Mijn kindjes komen uit een eerder huwelijk. Ik ben werkzaam als ICT’er bij een zorginstelling, leuk, druk en elke dag is anders. Verder rijd ik paard, dit doe ik 4 keer per week met mijn lease paard Bailey en knuffel ik mijn maatje Zopas! Verder houd ik van tekenen, gamen en ben ik elk jaar weer bezig met groentes kweken!

Trigger Warning: De volgende content gaat over psychische stoornissen en zelfdoding.

Ik heb meerdere dingen waaronder ADHD, PTTS en ben suïcidaal

Ik kamp al zolang ik me kan herinneren met ADHD, na de middelbare school is hier PTSS bij gekomen door meerdere traumatische ervaring. Door alles wat opstapelde in combinatie met nog meer tegenslagen is er in loop van de tijd suïcide bij gekomen, gelukkig is dit nooit gelukt. Iets waar ik nu opgelucht over kan zijn. Mijn EDS (Ehlers Danlos Syndroom) is iets wat altijd al aanwezig is geweest.

Hobbelige jeugd

Ik belandde al heel vroeg onder behandeling van het GGZ. Ik werd op school al snel weg gezet als ‘kan het niveau niet aan’ terwijl ik helemaal niet dom was, ik had alleen geen concentratie om in een klas mijn werk te kunnen doen. Met als gevolg dat ik op de middelbare school ben uitgestroomd in een niveau met veel praktijk. Hierdoor zat ik minder lang achtereen in klaslokalen. Dit was fijn, maar qua lesstof was het veel te makkelijk en begon ik mij gigantisch te vervelen. Ik kwam in aanraking met verkeerde mensen en gebruikte een periode XTC. Dat zorgde voor veel problemen. Ik zat niet goed in mijn vel en deed dingen die voor mijn omgeving en mijzelf schadelijk waren. Zodra ik 18 ben geworden ben ik zelf naar de huisarts gegaan en heb ik met haar een doorverwijzing geregeld naar het GGZ. Het lukte me met hulp om hier vanaf te komen en heb er sindsdien niet meer naar om gekeken.

Van onstabiele tiener naar stabiel gezin

Mijn leven voelde nog steeds wat onstabiel. Ik had ambitie maar wist nog steeds niet hoe ik mezelf in een dagritme kon krijgen. Het luisteren naar mijn lichaam lukte slecht. Ik voel slecht dat ik honger heb, of moe ben. Ook vond ik het moeilijk hoe ik voor mezelf op kon komen. De hulp van GGZ heeft er voor gezorgd dat ik mij zekerder voelde. En het lukte om mijn leven stabieler in te richten. Ik kreeg een een gezonde relatie en op mijn 21e mocht ik mijn eerste kindje, Logan krijgen, met 2 jaar later nog een kindje, Hayden. Vroeg kinderen krijgen was een bewuste keus. Ik heb namelijk ook ‘EDS’. Van kleins af aan had ik last van hypermobiliteit, er kwamen alleen steeds meer problemen bij, meer pijn, extreem rekbare huid, snel moe zijn en het niet kunnen uithouden in een normaal dagritme. Mijn huisarts heeft mij uiteindelijk doorgestuurd naar een genetica arts in het UMCG en kreeg ik de diagnose. Deze diagnose zorgde ervoor dat zwanger worden en blijven moeilijker is. Jong moeder zijn was dus een bewuste keus.

Moeder zijn is een uitdaging

Alles wat ik heb is te combineren met moeder zijn, al ben ik de ene dag leuker dan de andere dag. Wat mijn mentale staat betreft probeer ik ze hier zo veel mogelijk voor te beschermen, meestal als ik mentaal niet oké ben of een zware dag heb schuif ik het op de spierpijn. Zo bescherm ik ze voor andere ellende in de wereld die ze op hun jonge leeftijd nog niet mee hoeven te krijgen. Ondanks dat ik mijn basis goed heb nu, ik over het algemeen prima functioneer raak ik wel snel overprikkeld en blijven veel gedachten altijd rondspoken in je hoofd, ik hoor dagelijks in mijn eigen hoofd dat ik het niet waard ben of waar doe je het allemaal voor. Gelukkig ben ik tot op zekere hoogte goed in staat om deze dingen een plekje te geven en als het even niet lukt heb ik een top team wat mij meteen op kan vangen om er voor te zorgen dat ik niet val.

Van mijn EDS krijgen de kinderen regelmatig iets mee, ik ben niet altijd in staat om met ze mee te lopen naar boven. Soms voelt het alsof ik ze te kort doe. ik kan niet altijd dingen plannen omdat ik per dag moet kijken hoe ik mij voel.

Er is 1 moment geweest dat mijn huidige man veel zorg heeft overgenomen en ik m’n bed niet uit kon komen, dit heeft wel impact gehad op onze gezinssituatie.

Back-up team voor noodgevallen

Momenteel gaat het goed, ik heb geen actieve hulpverlening of regelmatige ziekenhuis afspraken, wel heb ik een back-up team voor als het nodig is waar ik aanspraak op kan doen. Ik kom mijn dagen werkend door en tussen de paarden voor m’n eigen rust, ik ben eindelijk in staat om afspraken te maken in sociale setting en mensen te ontvangen zonder meteen helemaal klaar te zijn voor meerdere dagen op een. En dat is gewoon echt een fijn gevoel! Genieten doen we van kleine dingen, een vrolijk brein hebben voor de dag, het lichamelijk toelaten van een wandeling, naar het bos of speeltuin gaan, lange wandelingen met de hond etc.

Door veel rust in te plannen voor mijzelf en mijn gezin komen we de dagen goed door.

De toekomst wordt goed

Dat ik in een rolstoel kom is een mogelijkheid, al had ik hier bij mijn diagnose al in moeten zitten, in plaats daarvan rijd ik nog steeds paard en ben ik nog steeds redelijk mobiel! Ik probeer er vooral nooit bij neer te gaan zitten. Of de jongens iets geërfd hebben? Wellicht wat kleine mentale dingen, Logan is erg gevoelig voor geluid, sociaal emotioneel heeft hij het niet zo breed, maar fysiek is hij gezond! Hayden heeft wellicht iets te veel temperament geërfd haha, maar ook hij is fysiek gezond! En dat is enorm fijn!

Lees ook het verhaal van Eline. Ze is moeder een heeft Borderline.

Nog even dit:

Ik vind het vooral belangrijk om het stereotype te doorbreken! Suïcidaal zijn is GEEN vraag om aandacht, ADHD is geen roep aandacht, PTSS is NIET je aanstellen. Iets wat je toch wel vaak hoort. Mensen maken zich gelijk zorgen over je kinderen. Mensen vergeten vaan dat de slimste en creatiefste mensen die op deze wereld rond hebben gelopen mensen met een beperking zijn geweest. Hulp vragen is oké! In de huidige maatschappij wordt veel verwacht van onze jeugd, meer dan voorheen. Zeker wat betreft suïcide is luisteren belangrijk, laat iemand zich gehoord voelen en laat weten dat iemand er toe doet en er mag zijn.

Voor de mensen die nog niets durven te doen met de melancholische gedachten en de donkere bedenkingen, praat! Het is moeilijk, het doet zeer, het gaat vooral in het begin een trigger zijn, maar uiteindelijk helpt het, ken je wegen, weet waar je terecht kan.

Gaat het niet goed met je? Bel de huisarts. Voor vragen over de zelfmoord, bel gratis de preventielijn op het nummer van 0800-0113.