Er zijn ouders die altijd alles onder controle hebben en dan heb je mij. Ik doe mijn best maar loop voor mijn gevoel constant achter de feiten aan.
Pling!
“Willen jullie morgen een plastic tas meegeven voor de knutselwerkjes?” In mijn pauze op het werk van 15 minuten, waarin ik probeer mijn brood naar binnen te proppen plopt het berichtje binnen. Als ik op het werk ben, ben ik 100% aan het werk en staat mijn hoofd niet bij regeldingetjes van thuis. Ik krabbel snel iets op mijn hand. Tegen het einde van mijn werkdag heb ik een berichtje met foto’s van een activiteit op school, een berichtje van een moeder en een mededeling over een toets. Mijn werk vraagt 100% van mijn energie en hersenen. Ik doe het met liefde maar al die dingen eromheen. Het maakt me soms knettergek.
Huh? Was dat vandaag?
Natuurlijk komen berichten niet allemaal tegelijk, en (bijna allemaal) informatie die je als ouder echt wel moet weten. Maar soms heb ik het gevoel dat ik als ouder constant achter de feiten aanloop. Ik werk 3 dagen, ik gebruik 2 ochtenden voor de blog. Ik probeer het huishouden enigszins te regelen, ik heb een weggeefkast, we gaan wekelijks naar de bieb, er is zwemles, er mogen vriendjes komen, we lezen een paar keer in de week en probeer ook nog wat tijd te vinden voor mijzelf. En nu heb ik ook wel een warrig hoofd. Maar het is soms echt gewoon veel. En ik probeer het allemaal te onthouden en mee te krijgen. Maar er zijn constant activiteiten, herinneringen, foto’s, speelafspraakjes, zwemlesmededelingen en weet ik veel wat waar we de hele dag op elk moment aan moeten denken. Soms gaan de berichten ’s avonds en in het weekend ook nog door. Het lukt me gewoon niet om dat allemaal bij te houden. En ik merk dat ik geïrriteerd wordt van het zoveelste berichtje over iets wat ik nu weer moet regelen.
Vroeger was alles beter?
Komt oma Elke weer met haar verhalen over vroeger. Maar vroeger kreeg je maandelijks een nieuwsbrief mee naar huis waar dingen in stonden die ouders moeten weten. In noodsituaties kregen we een los papiertje mee naar huis waar dan opstond dat we iets moesten meenemen of iets dergelijks. De keerzijde was, dat je als ouder soms geen flauw benul had wat je kind op school aan het doen was. Maar misschien kunnen de moeders van 30 jaar geleden zich even melden? En nu heb ik ‘maar’ 2 kinderen. Maar er zijn toch ook grote gezinnen waarbij beide ouders werken. Ik bedoel, hoe doen jullie dat. Geef vooral even de tips door. Want deze werkende moeder weet even niet goed hoe ze alles moet regelen.
Mijn blog heeft een beveiligd https-adres, zoals je aan het groene slotje / bolletje in de adresbalk kan zien. Dit betekent dat mijn website veilig is om te bezoeken. Elkeblogt staat ingeschreven bij het KVK: 69310750. Denk jij dat ik niet juist met jouw privacygegevens om ga dan heb je het recht een klacht in te dienen bij de Autoriteit Persoonsgegevens.
Ik heb iets gevonden wat voor mijn hoofd werkt. Mijn man en ik delen een digitale agenda, en als ik iets lees wat ik later niet moet vergeten typ ik het daar snel neer op de dag dat het gebeurd moet zijn (de meeste taken krijg je toch via je telefoon te horen). Maar dat is niet overzichtelijk genoeg voor het moment supreme. Dus elke week ga ik zitten en maak ik een weekoverzicht. Dit kun je op een fancy krijtbord doen, of op een A4’tje, wat je zelf fijn vindt. Ik bekijk wat ik deze week moet doen en schrijf het op het juiste dagdeel. Moet ik donderdag een kerstlunch naar school brengen? Dan moet maandagavond bedenken wat ik ga maken, dinsdagochtend dat op de inschrijflijst vermelden en woensdagmiddag het meenemen bij het boodschappen doen. Ook kijk ik al of er taken zijn in de week erna waarvoor ik deze week voorbereidingen moet treffen. Tot slot kijk ik of alles haalbaar is. Is het te druk, moet ik taken schuiven of schrappen? Of heb ik veel avonden vrij en kan ik wel een avond gebruiken om een lange termijn project aan te pakken? Dit weekoverzicht hang ik op een plek in huis waar hij niet te missen is. Omdat ik alles van die week fysiek opschrijf onthoudt ik het beter en sindsdien gaat het veel vaker mis dat ik iets vergeet. Al wordt ik nog steeds zenuwachtig als ik gebeld wordt door een nummer dat ik niet ken, omdat ik bang ben dat het de tandarts/consultatiebureau/fysiotherapeut is die zegt dat ik de afspraak vergeten ben.