Ik paste op mijn broertje, hij past nu op mijn kind. Dat noemen we de oppascirkel 😉
13 jaar verschil
Toen ik 13 jaar was kreeg ik nog een klein broertje. Een echt nakomertje want met mijn andere broertje scheel ik maar 3,5 jaar. Er waren mensen die het leuk vonden, er waren mensen die het vreemd vonden. En ik? Ik vond het geweldig! Ik hielp mee met hem in bad doen, fles geven, boekjes lezen en uiteindelijk werd ik ook ingezet als oppas. Eerst ’s avonds als mijn broertje toch op bed lag, en mijn oma die naast ons woonde als achtervang. Later ook gewoon overdag. En dat ging eigenlijk ontzettend goed. Oppas zoeken was voor mijn moeder dus niet nodig.
Big sis
Ik zal wel een jaar of 18 zijn geweest dat ik ook met mijn broertje op pad ging. Ik weet nog dat ik naar de kinderboerderij met hem ging en dat ik hem meenam naar de bioscoop. En je zag mensen gewoon kijken. Wat zijn ze van elkaar? Broer en zus? Moeder en zoon? Mensen vroegen dat ook wel hoor. En dan gaf ik gewoon antwoord. Het maakte me niet uit wat mensen daar van vonden. En niet dat het altijd alleen maar dikke lol was hoor. We waren ten slotte ook broer en zus en ergerden ons ook regelmatig aan elkaar. Toch heb ik me altijd wat verantwoordelijk gevoeld voor mijn kleine broertje.
De cirkel is rond
Het leuke is, dat ik mijn broertje die inmiddels 17 jaar is ook vraag om op Gijs te passen. Nooit meer dan een paar uurtjes maar ze redden zich prima samen. Hij brengt Gijs ook naar bed, speelt met hem en redt zich er prima mee. Heel handig hoor zo’n ‘kleine broer’. Eigenlijk gaat het een beetje net zoals bij mij vroeger. Moeten we wel afspreken dat als Gijs 13 is, hij een kindje gaat krijgen. Dan gaan we mooi verder in de traditie 😉
*Samenwerking