In mijn eigen geluk vergeet ik soms dat mijn berichten niet voor iedereen fijn zijn.

Roze wolk

Ik zit echt op een roze wolk. Dit kindje is zo gewenst en ik heb er voor mijn gevoel best even op moeten wachten. Dat maakt het dat ik nu met mijn hoofd in de babywolken zit. Het liefst laat ik iedereen trots de echo’s zien, spam ik je tijdlijn vol met buikfoto’s en neem ik je in mijn blog mee in mijn zwangere leventje.

Die kwam binnen

“Ik vind het best confronterend dat je veel over je zwangerschap deelt, ik heb een tijdje geleden net een miskraam gehad en het komt soms hard aan”. Dit berichtje kwam in mijn inbox. Het was zo’n kwetsbaar en aardig berichtje. Shit, dacht ik bij mijzelf. Hoe heb ik zo egoïstisch kunnen zijn. Geen moment dacht ik aan deze wensmama’s. Ik was alleen maar bezig met mijn eigen roze wolk en alles wat daarbij kwam kijken. Dat ik totaal geen rekening heb gehouden met deze moeders (en misschien vaders die mij volgen), daar schrok ik wel een beetje van.

Voor de wensouders <3

Ben jij zo’n wensmama, of zit je gewoon totaal niet te wachten op mijn gespam. Dan begrijp ik het ontzettend goed dat je mij (tijdelijk) even niet meer wil volgen. Ik heb voor mijzelf wel besloten dat ik ongeveer 1/3 van de blogs over mijn zwangerschap schrijf en de rest over gewone dingen. Ook omdat ik het zelf ook heel irritant vind als een blogger opeens alleen maar over 1 bepaald ding gaat bloggen. En inmiddels kan ik je vertellen dat mijn hoofd al weer wat ruimte heeft voor gewone dingen hoor. Er komen blogs aan met leuke knutsels, vaderdagcadeaus maar inderdaad ook af en toe een blog over mijn zwangerschap. Want dat is nou eenmaal iets wat me nogal bezig houdt 😉 En wensouders, ik denk ook aan jullie <3