In mijn maandelijkse rubriek “mama kijkt terug” vraag ik moeders met volwassen kinderen om terug te kijken op hun opvoeding. Ik wil alles weten. Welke leeftijd vond je lastig als mama, waar maakte jij je zorgen om en wat zou je anders doen. Vandaag de beurt aan Helma. Benieuwd hoe ze terug kijkt?

Helma

Hoi, mijn naam is Helma, kom uit Nieuw-Weerdinge en ben 23 jaar getrouwd met Jan, maar we zijn al 31 jaar bijelkaar. Wij hebben twee kinderen. Duncan van 21 en Kayleigh van 13. Duncan heeft Pdd-Nos.

Hoe vond je het om mama te zijn?
Heb altijd al mama willen zijn, en toen we trouwden wilde ik eigenlijk al snel kinderen, maar mijn lichaam vertikte het. Na de medische molen werd ik eindelijk zwanger van Duncan. Kayleigh was echt een verrassing, hier hadden we niet op gerekend.

Wat vond jij als mama altijd leuke momenten?
De leuke momenten vond ik altijd de knuffels en de tekeningen die ik kreeg. En gewoon de kinderen om me heen om lekker dingen mee te doen.

Welke leeftijd vond je het uitdagendst en waarom?
Ik vond alle leeftijden wel een uitdaging vooral omdat Duncan met 2,5 jaar Pdd-Nos werd geconstateerd, je was altijd bezig met dingen uitzoeken, onderzoeken, overleggen met scholen, begeleiding uitzoeken etc. Maar toen hij ouder werd, werd het gemakkelijker en kon je goed overleggen. Denk dat vanaf 4 tot 15 jaar het moeilijkst was voor mijn oudste. Mijn jongste zit nu midden in de puberteit en dat vind ik nu heel moeilijk, vooral omdat het ook nog een heel gevoelig meisje is.

Ook lezen? ‘Mama kijkt terug’ door mijn eigen moeder

Wat vond je lastig in de opvoeding?
Lastigste vond ik dat je onbedoeld, soms goed bedoeld, adviezen kreeg over de opvoeding van onze Pdd-nosser. Iedereen had een mening of wist niet hoe ze er mee om moesten gaan. Het onbegrip in die tijd van Familie. Je hebt een kind waarbij je structuur nodig had, maar die af en toe een uitlaatklep nodig had, wat niet altijd begrepen werd. Ook stond de hulpverlening nog in de kinderschoenen in die tijd, we hebben heel veel zelf moeten uitvissen.

Wat zijn dingen waar jij je echt zorgen om hebt gemaakt?
Op een of andere manier heb ik mij nooit zorgen gemaakt toen mijn kids naar de basisschool gingen, vriendjes waren er wel. Nu maak ik me meer zorgen omdat er voor jongvolwassenen met een wajong-uitkeren bijna overal worden afgewezen in de maatschappij.

Wat zou je nu anders doen in de opvoeding als je het over mocht doen?
Denk in de opvoeding niets, maar zou meer op mijn strepen staan ten opzichte van School en opleiding .

Wat is een groot verschil tussen nu en vroeger in kinderen en opvoeding?
Vind dat er nu heel veel van de kinderen word verwacht. En ik zie meer sleutelkinderen. Ook zie ik veel mensen die hun kinderen teveel pushen.

Waar kon jij je als jonge moeder druk om maken waar je nu heel anders over denkt?
Bij mijn oudste was ik altijd aan het vergelijken met andere leeftijdsgenootjes, zoals praten, potjestraining, lopen etc., bij mijn dochter heb ik dat laten varen.

Wat zou jij jonge moeders willen meegeven?
Luister naar je onderbuikgevoel, je kunt bijna nooit fout doen. Ga nooit vergelijken met andere leeftijdsgenootjes. En sta op je strepen als je denk dat er iets niet klopt met je kind. En geniet, voor je het weet zijn ze groot.