In mijn rubriek ‘Mijn eerste zwangerschap en bevalling’ vertelt elke week een mama over de eerste keer zwanger zijn en bevallen. Vandaag is het de beurt aan Shirley.

Shirley

Ik ben Shirley Snijders en ik ben 25 jaar oud. Nu een jaar getrouwd (29 augustus) met Tim Snijders en we wonen samen met onze 2 dochters (Ineke van 4 en Adriana van 1,5), 2 katten (koe en roos) en hond (Prinses) in Coevorden. Ik ben huismoeder en spaar voor een opleiding draagconsulente. Mijn man werkt fulltime.

Wanneer waren jullie klaar voor een eerste kindje?

Ik was 20 en ik studeerde nog. Klaar voor kinderen waren we nog niet maar de wens was er wel. We wilden wachten tot ik klaar was met school en we samen zouden wonen

Lukte het zwanger worden?

Wij waren net 6 maanden samen toen ik zwanger raakte en dat was helemaal niet gepland. Onze oudste dochter is dwars door alle bescherming heen gekomen.

Hoe kwam je erachter dat je zwanger was?

Ik was een week over tijd en ik heb Tim gevraagd of hij een test op wilde halen omdat ik zelf niet durfde. Op zondagmorgen heb ik de test toen gedaan en samen zagen we 2 streepjes verschijnen.

Als eerste kwam de vraag abortus naar boven maar dat wilden we beide niet. Toen was voor ons duidelijk dat we de zwangerschap samen door zouden zetten. Als eerste hebben we het verteld aan onze ouders die behoorlijk geschokt waren, want ik studeerde nog.

Hoe verliep je eerste zwangerschap?

Ik ben in november 2012 zwanger geraakt en in januari 2013 ben ik gestopt met mijn opleiding. Tot 37 weken zwangerschap heb ik vrijwilligerswerk gedaan en toen ben ik officieel ingetrokken bij Tim. Ik heb vanaf 26 weken last gekregen van bekken instabiliteit maar verder geen klachten gehad.

Wat vond je het leukste aan zwanger zijn?

Het leukste vind ik moeilijk, ik vond het heerlijk om alles klaar te maken voor ons kleintje. Het trappelen in mijn buik, samen fantaseren hoe ze eruit zou zien en zou zijn.

Wat vond je het stomste aan zwanger zijn?

Het stomste aan zwanger zijn is heel makkelijk. Het broodje filet wat ik niet meer mocht eten. Dat heb ik heel erg gemist.

Wist je het geslacht van je kindje?

Eigenlijk direct toen ik wist dat ik zwanger was had ik heel sterk het gevoel dat het een meisje zou zijn. Bij de 20 weken echo (op mijn 21e verjaardag) kwamen we erachter dat we inderdaad een meisje verwachtten. Mijn moeder was mee en we wilden het geslacht graag voor onszelf houden dus hebben we gevraagd of de echoscopiste het op wilde schrijven. Eenmaal thuis hebben we samen de envelop open gemaakt.

Hoe keek je tegen de bevalling aan?

Ik keek heel nuchter tegen de bevalling aan. Ja het zal pijn doen en lang duren maar ze moet er toch uit, dat doe ik wel even dacht ik. Tot dat ik met hoge bloeddruk door de verloskundige werd overdragen aan het ziekenhuis. Ik werd toen toch wel zenuwachtig. Mijn buik was enorm en ik dacht, mijn god hoe moet dit er ooit uit gaan komen.

Ik dacht: mijn god, hoe moet dit kind er ooit uit.

Maandag eind van de middag ben ik naar de verloskundige gegaan omdat ik helemaal klaar was met de zwangerschap en ik zat niet lekker in mijn vel. Daar bleek dat ik een hoge bloeddruk had en ben ik direct doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar aangekomen was mijn bloeddruk nog verder gestegen en werd ons verteld dat ik de volgende ochtend ingeleid zou worden. Ik was toen 38 weken en 2 dagen zwanger.

Ik heb nog thuis geslapen die nacht, voor zover je kunt slapen als je weet dat je de volgende dag gaat bevallen. ’s Nachts nog tig keer uit bed gegaan, nog even dit goed leggen, nog even dat opvouwen, nog een keer de tas controleren.

’s Ochtends om 7 uur moesten we ons melden en toen werd ik aan het ctg gelegd en kreeg ik daarna een infuus met wee-opwekkers. Rond 12 uur bleef ik hangen op 3 cm en omdat ik me niet goed kon ontspannen deed het ook best zeer. Toen is besloten (samen met mij) om een ruggeprik te zetten. Daardoor heb een uur rust gehad en heb ik zelfs nog even kunnen dutten. Toen kreeg ik een weeënstorm en ik moest op bed blijven ivm ruggeprik. Door mijn gedraai en gewurm is de ruggeprik scheef komen te zitten waardoor ik nog maar half verdoofd was (links niet en rechts wel). Ik ben toen in een uur tijd van 5 naar 9 cm gegaan en ik mocht gaan persen. Ons meisje had het heel zwaar en dipte telkens met haar hartje tijdens een wee. Ze hebben daarom ook een vacuümpomp gebruikt en binnen 10 minuten was ze geboren.

Mijn man is de hele tijd bij me gebleven en heeft zelfs geen kik gegeven toen ik in zijn vinger beet tijdens de weeen. Hij wist niet zo goed wat hij kon doen, maar mocht van mij geen moment weg. Uiteindelijk is na een bevalling van 6,5 uur (vanaf de eerste wee) onze dochter om 16.45 uur geboren