Voor elke vrouw, die een bevalling heeft meegemaakt, is het herstel anders. Klinkt ook weer zo lekker cliché, maar toch is het zo. Ik vertel je over mijn herstel na een keizersnede.
Bevallen
Toen mijn zus beviel van mijn neefje had zij heel veel last van de natuurlijke bevalling. Ik weet nog goed dat ik bij haar op kraamvisite was en ik haar wilde helpen boven zij naar het toilet moest en zoveel pijn had dat ik haar gewoon helemaal wilde knuffelen om de pijn weg te nemen. Gelukkig ging het naarmate de tijd voorbij ging steeds beter.
Op 19 augustus 2015, ja dat klinkt alweer zo lang geleden, kwamen wij erachter dat wij zwanger waren. Eigenlijk heb ik mij gedurende mijn zwangerschap nooit zorgen gemaakt om de bevalling. Ik zag het allemaal wel op mij afkomen en had er geen beeld bij. De gedachten van mijn zus bleven soms nog wel eens in mijn hoofd spoken of andere verhalen die ik had gelezen. Toch ging ik erg nuchter de bevalling in.
Zwangerschapscursus
Ik had een zwangerschapscursus gevolgd bij Nelleke Tepper in Enschede. Ik kreeg 75 % vergoed van de verzekering en vond het daarom wel de moeite waard om te gaan doen. Ik die tijd ging het financieel niet top dus moesten wij goed letten op het geld. Ik vond het voor mijzelf erg belangrijk om dit te gaan doen en daarom heb ik deze cursus gevolgd. Dit waren geloof ik 10 maandagavonden achter elkaar een cursus van een uur.
Zo had ik voor mijn gevoel toch wat tips en oefeningen die ik kon ingaan zetten tijdens de bevalling. Achteraf heb ik helemaal niets aan die cursus gehad. Ik heb al eens eerder bij Elke een blog geschreven over mijn bevalling en daarom vertel ik het nu even in het kort.
Keizersnede
Ik kreeg na een uur persen uiteindelijk een spoedkeizersnede. Mijn vriend was nog geen eens binnen op de operatiekamer of ik was al open. Toen Lauren er uiteindelijk uitkwam ging het allemaal erg snel. Voor ik het wist was Lauren samen met papa weg en lag ik daar op de operatietafel. Ik werd dichtgemaakt en ging uiteindelijk naar de uitslaapkamer. Ik had geen gevoel in mijn benen en vond dat best eng.
Uiteindelijk kwamen Lauren en papa samen met de zuster aanlopen. Het leek uren te duren voordat ze er waren. Toen gingen wij als gezinnetje naar een kamer voor ons tweetjes. Waar Lauren en ik konden gaan slapen. Daar was mijn familie, familie van Mike en mijn beste vriendinnetje nog. Toen iedereen uiteindelijk weg was vond ik het heel erg eng om alleen met Lauren te zijn.
Ik moest ook huilen toen Mike naar huis ging. Hij mocht wel blijven slapen, maar voor zijn eigen nachtrust zei ik slaap maar thuis en kom morgen maar weer.Ik vond het een echte hel. Ik kon Lauren zelf niet pakken wanneer zij moest huilen en ik moest steeds op de bel drukken voor hulp. Ik ben normaal niet iemand die snel om hulp vraagt dus dit was dan ook echt iets wat totaal niet bij mij paste. Het is alweer bijna twee jaar geleden en toch komt dat gevoel zo weer boven borrelen. De zusters namen haar mee om fijn met haar te knuffelen. Ik vond het helemaal niet erg. NIET ERG. Soms denk ik echt, wat bezielde mij? Het leek wel of ik Lauren wegduwde en totaal geen gevoel van liefde toonde, maar op dat moment was dat wat ik voelde.
Lichamelijk was ik helemaal kapot. Ja hallo ik had net een keizersnede gehad. één van de gevaarlijkste operaties, zoals ze zeggen. Ik was net opengehaald en daar lag ik dan. Ik heb uiteindelijk geslapen en werd ’s ochtends door de zuster wakker gemaakt. Toen kon ik voor mijn gevoel al meer knuffelen. Ik kreeg langzaam weer gevoel in mijn benen en voelde zo nu en dan even aan mijn buik. Het was een gek gevoel.
Die zondag kon ik nog niet echt uit bed komen, maar de zuster zei dat het wel de bedoeling was om langzaam aan een paar stappen te gaan zetten. Ze haalden de katheter eruit en zo moest ik wel naar de wc toelopen.
Die maandag kon ik al wat beter uit bed komen en moest ik voor het eerst douchen. WAT EEN HEL! Ik vergeet nooit meer, die rot zuster, die mij hielp met douchen. Of nouja, hielp? Ze zetten mij onder de douche en wilde mij amper helpen. Gelukkig was daar mijn vriend die er voor mij was. DIE SCHAT! Hij hielp mij wel even. Hij was op het moment van het douchen niet in de kamer en kwam net weer teruglopen. Goede timing. Ik ben nog nooit zo kwaad en verdrietig geweest. Ik was dan ook blij dat mijn ouders dinsdag kwamen zo kon mijn moeder, die ik de zorg werkt, mij helpen. En dat was zo fijn. Mama, die mij hielp met douchen. Het lopen ging steeds beter en ook al grotere stukken.
Terwijl ik langzaam aan het herstellen was van de keizersnede lag Lauren sinds zondag op de neonatologie afdeling. Dit was een verdieping hoger en kon ik niet zo lopend naartoe.
Lig jij zelf daar in de kreupels is je net geboren dochter ook nog eens heel ziek en ligt zij aan de antibiotica op de neonatologie afdeling. JANKEN!
Naar huis
Die woensdagavond mocht/moest ik naar huis. Er was geen plek meer voor mij in het ziekenhuis. Lauren moest nog blijven. Met een lege maxicosi naar huis gaan was geen pretje. Ik mocht ook nog geen autorijden en daarom was ik de dagen die daarop volgde afhankelijk van de mensen om ons heen. Die hebben ons daarin overigens heel goed gesteund.Die donderdagochtend liep ik gewoon met HUNTER onze hond buiten. Tja, nog geen 96 uur daarvoor had ik nog veel pijn. Hunter was heel lief voor mij en ik kon heerlijk een kleine wandeling om het veldje hier voor bij ons huis maken. Ik paste meteen weer in mijn eigen kleren. Dit vond ik ERG FIJN.Ik voelde mij na een week stukken beter. Misschien komt dit ook omdat Lauren 8 dagen in het ziekenhuis heeft gelegen en ik zo zelf ook wat sneller kon herstellen.
Ik heb twee dagen kraamhulp gehad. Die hulp was fijn, maar niet echt nodig. Ik werd even in de watten gelegd en werd door haar op de rem gezet. Top. Toen zij weer weg was vond ik het heerlijk. Ik maakte iedere ochtend een wandeling met Lauren en Hunter en kwam zo toch aan mijn beweging. Even om het veldje was voldoende. Naarmate de dagen voorbij gingen kon ik steeds langere wandelingen maken. Met Koningsdag liep ik zelfs naar de stad om gezellig even 2 uurtjes met onze vriendengroep Koningsdag te vieren. Dit was 11 dagen na mijn bevalling!!!!!
Verder herstellen
Na een aantal weken moest ik op controle komen bij de gynaecoloog. Zij controleerde de wond en stelde een aantal vragen. Ik mocht 6 weken niet autorijden. Dat is een advies. Ik heb mij aan dit advies gehouden.
Mijn herstel ging eigenlijk heel erg goed. Op een paar klachten na heb ik nergens meer last van. De enige klachten die ik heb gehad zijn polsklachten door het tillen van Lauren. Hier heb ik nu nog wel eens last van als ik teveel getild heb. Als ik naar de wc moet, MOET ik ook echt meteen naar de wc anders krijg ik buikpijn en dat voelt niet fijn. Dat vind ik soms wel een nadeel.
Ook heb ik sinds januari van dit jaar veel last van mijn rug. Die klachten kunnen met de keizersnede te maken hebben zei mijn fysiotherapeute. Ik ga eens in de twee/drie weken naar fysio voor mijn rug. Ik mag voorlopig niet sporten, wat ik erg jammer vind.
Lauren wordt in april alweer 2 en ik kijk uit naar haar verjaardag!
Wat leuk dat je mijn blog hebt gelezen.
Liefs
Xx
Marjolein
(Bedankt voor je leuke blog Marjolein! Volg je haar al op instagram? )